Πρόταση... επανάστασης στο Αμβούργο

Η μεταγραφική περίοδος μόλις είχε τελειώσει, η ξεκούραση ήταν επιβεβλημένη και η είδηση της 3η Σεπτεμβρίου πέρασε απαρατήρητη. Πάλι καλά που υπάρχει ο… γνωστός κατά κόσμον gazzetta Άλεξ Μπιανκονέρο, που μου την υπέδειξε. Στις αρχές του μήνα, λοιπόν, ο Ερνστ-Ότο Ρίκοφ, πρώην πρόεδρος του Αμβούργου, παρουσίασε την πρότασή του για την… ανάσταση της ιστορικής ομάδας.

Έχουν περάσει αισίως 26 χρόνια από τον τελευταίο τίτλου (Κύπελλο το 1987) και από την σεζόν που τερμάτισε για τελευταία φορά στην πρώτη 2άδα. Πολλοί νέοι ίσως δεν γνωρίζουν ότι μιλάμε για μία από πιο ιστορικές ομάδες στην Γερμανία, την μοναδική που έχει δώσει το παρών σε όλες τις σεζόν της Μπουντεσλίγκα (50) και κατέχει το ρεκόρ αήττητου σερί με 36 αγώνες (σεζόν 1981-82 και 1982-83). Την τροπαιοθήκη του συλλόγου κοσμούν 1 Ευρωπαϊκό Κύπελλο (νυν Champions League) από το 1983, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων (1977), 6 πρωταθλήματα (1923, 1928, 1960, 1979, 1982, 1983) και 3 Κύπελλα (1963, 1976, 1987).

Εκεί που έδειχναν όλα να φτιάχνουν με την 3η θέση τη σεζόν 2005-06, από το 2008 και μετά όλα χάλασαν. Αποκορύφωμα, η περσινή σεζόν, που βρήκε το Αμβούργο στην 15η θέση… Μία ομάδα που βρίσκεται σταθερά στο top20 της Money League, που επιμελείται τα τελευταία χρόνια η Deloitte (16η το 2007, 17η το 2008, 15η το 2009, 14η το 2010 και το 2011, 16η το 2012 και 17η το 2013), αντιμετωπίζει μεγάλα οικονομικά και αγωνιστικά προβλήματα. Η σεζόν και φέτος ξεκίνησε με πολλά όνειρα, όμως μετά από τις 5 πρώτες αγωνιστικές το Αμβούργο έχει 4 βαθμούς με 1 νίκη, 1 ισοπαλία και 3 ήττες. Το χειρότερο είναι, όμως, ότι ούτε και φέτος πείθει. Η ευφορία, που ακολούθησε της πρόσληψης του Φινκ, πέρασε στο στάδιο του σκεπτικισμού και δυστυχώς είναι έτοιμη να μπει στο στάδιο της αμφισβήτησης. Το Αμβούργο είναι εντυπωσιακά ασταθές.

Με πρωτεργάτη, λοιπόν, τον Ρίκοφ και με τη στήριξη μεγάλων αστέρων του ένδοξου παρελθόντος, η πρόταση κέντρισε το ενδιαφέρον. Μέσες-άκρες έχει ως πανάκεια το μοντέλο της Μπάγερν. Όχι τόσο στην λειτουργία και στην οργάνωση, αλλά στο άνοιγμα που είχαν κάνει οι Βαυαροί σε επενδυτές πριν από αρκετά χρόνια. Η καμπάνια ονομάστηκε «HSVplus για την Ευρώπη», παρουσιάστηκε στον τύπο και θα τεθεί προς ψηφοφορία στις αρχές του 2014 (Ιανουάριο) από την Γενική Συνέλευση του συλλόγου. Εκεί που στηρίζεται είναι στην πώληση ποσοστού 24,9% των μετοχών σε νέους επενδυτές εκτός συλλόγου (για παράδειγμα στην Μπάγερν Adidas και Audi κατέχουν από 9,9% έκαστη) με προφανή στόχο την εισροή κεφαλαίων.

Προβλέπονται επίσης σημαντικές αλλαγές στη δομή της διοίκησης, καθώς η πρόταση θέλει τα μέλη του ΔΣ να μειώνονται από 11 σε 6, ενώ μεταξύ άλλων προβλέπεται η σύσταση Συμβουλευτικής Επιτροπής, που θα αποτελείται από μέλη που θα επιλέγει η Εκτελεστική Επιτροπή και θα είναι άνθρωποι του ποδοσφαίρου. Οι άνθρωποι της νέας κίνησης θεωρούν ότι υπάρχουν πολύ σημαντικά προβλήματα και παραλείψεις στην οργανωτική δομή του συλλόγου. Σύμφωνα με τον Ρίκοφ, αυτή τη στιγμή οι διαμάχες εξουσίας στο ΔΣ ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τις συνεχόμενες αποτυχίες, τονίζοντας ότι ο ίδιος δεν έχει στόχο την προεδρεία.

Πρώτος στόχος για τον Γερμανό παράγοντα είναι να «καθαρίσει» ο σύλλογος από τα χρέη, ώστε τα χρήματα που θα μπουν στα ταμεία από την πώληση του 24,9% των μετοχών να πάνε απευθείας για την ενίσχυση της ομάδας. «Ο καημένος ο Όλιβερ Κρόιτσερ δεν μπορεί να αγοράσει έναν επιθετικό της προκοπής. Το Διοικητικό Συμβούλιο ξεκάθαρα δεν είναι και το πιο κατάλληλο. Για μία τόσο μεγάλη ομάδα όπως το Αμβούργο, δε θα έπρεπε να είναι τόσο δύσκολο να βάλεις τα οικονομικά σε τάξη», σχολίασε ο Ρίκοφ, με τον νυν πρόεδρο Καρλ-Έντγκαρ Γιάρχοβ να τον έχει δικαιώνει αρκετά νωρίτερα, έχοντας δηλώσει ότι η μεταγραφική περίοδος ήταν άκρως επιτυχημένη για το Αμβούργο, κάτι που φαίνεται μόνο και μόνο από το γεγονός ότι η προσπάθεια μείωσης του μισθολογικού κόστους στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Όχι ακριβώς δηλώσεις, που ξεσηκώνουν τους οπαδούς… «Ο σύλλογος δε θα είναι ποτέ στο έλεος των ξένων επενδυτών. Ο κανόνας 50+1 φυσικά και δεν πρόκειται να αλλάξει», διαβεβαίωσε ο Ρίκοφ.

Δεύτερος στόχος, η ανεξαιρέτως παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, που θα έρθει μέσω της ενίσχυσης και των αλλαγών σε οργανωτικό επίπεδο. Στη νέα εποχή το Διοικητικό Συμβούλιο και το Εποπτικό Συμβούλιο θα αποτελούνται αποκλειστικά από μέλη του συλλόγου, από εκπροσώπους των οπαδών, από μέλη του Τιμητικού Συμβουλίου (αδόκιμος ο όρος, όμως αποτελείται από ανθρώπους που έχουν τιμηθεί για την προσφορά τους) και μέλη του ερασιτέχνη. Όλοι μαζί θα πρέπει να βρίσκουν τους κατάλληλους υποψήφιους για την προεδρεία.

Η κίνηση στην ουσία είναι μία πρόσκληση σε επιχειρηματίες, όπως ο Κλάους-Μίκαελ Κίνε, που πέρυσι χρηματοδότησε την μεταγραφή-επιστροφή του Ράφαελ Φαν Ντερ Φάαρτ από την Τότεναμ. Ο ίδιος δήλωσε πολύ θετικός. «Θα ήμουν ακόμη πιο σίγουρος αν ο Φέλιξ Μάγκατ και ο Χρούμπες Χορστ ήταν μαζί μας», σχολίασε ο Γερμανός επιχειρηματίας.

Στη συνέντευξη τύπου ο Ρίκοφ είχε δίπλα του τους Χόλγκερ Ιερόνιμους, Τόμας βον Χέσεν και Ντίτμαρ Γιάκομπς, όλοι τους μέλη της ομάδας που κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης το 1983. «Είμαι υπέρ του σχεδίου. Έφτασε η ώρα να αλλάξει κάτι. Οι δομές του συλλόγου δεν συμβαδίζουν με το πως γίνονται τα πράγματα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Χαιρετίζω την πρόταση του κ. Ρίκοφ», είπε ο Γκίντερ Νέτσερ, που πέρασε από το Αμβούργο σε ρόλο τεχνικού διευθυντή.

Το όλο θέμα, όμως, αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό και δίκαια. Ο Μπερντ Χόφμαν, επίσης πρώην πρόεδρος του Αμβούργου, είχε επιχειρήσει κάτι παρόμοιο πριν από 8 χρόνια, όμως το εγχείρημά του απέτυχε πριν καν φτάσει στις κάλπες. Στον γερμανικό τύπο επίσης δεν είναι σίγουροι ότι η πρόταση και εφικτή είναι και θα αλλάξει κάτι. Οι Γερμανοί φοβούνται ότι η αλλαγή στη σκέψη των ψηφοφόρων-οπαδών, που τα τελευταία χρόνια παίρνουν τη μία λάθος απόφαση μετά την άλλη είναι σχεδόν αδύνατη. Η πρόταση δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα περάσει, καθώς στην Γενική Συνέλευση το ΔΣ θα εκλεγεί με απλή πλειοψηφία και στη συνέχεια θα πρέπει να συγκαλέσει νέα συνέλευση για την πρόταση. Στη δεύτερη Γενική Συνέλευση απαιτούνται τα ¾ των ψήφων για να περάσει.

«Κάθε μέλος θα πρέπει να αποφασίσει για τον εαυτό του πριν ψηφίσει», σχολίασε ο Κρίστιαν Μπιμπερστάιν, πρόεδρος του Supporters-Fanklubs, που αριθμεί 55.000 μέλη και είναι το μεγαλύτερο γκρουπ οπαδών του Αμβούργου. «Είναι σίγουρο, όμως, ότι χρειαζόμαστε μία αλλαγή», ολοκλήρωσε.

Επίσης, σε καμία περίπτωση κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την οικονομική εξυγίανση ούτε την επιτυχία στο αγωνιστικό κομμάτι (με πολλά χρήματα και νέο πρότζεκτ). «Η στροφή στο να γίνουμε Ανώνυμη Εταιρεία δεν πρέπει να εξελιχθεί σε εφιάλτη. Θα προσφέρουμε το 24,9% των μετοχών σε επενδυτές εκτός του συλλόγου», σχολίασε ο Ρίκοφ. Το παρελθόν και η ιστορία είναι για να μας διδάσκουν ότι το… κυνήγι θησαυρών εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Η Ντόρτμουντ ήταν η πρώτη – και μοναδική - γερμανική ομάδα, που αποφάσισε να μπει στο χρηματιστήριο το 2000 με στόχο την εισροή κεφαλαίων. Λίγα χρόνια αργότερα και μετά από πολλές λάθος αποφάσεις και σπατάλη πολλών εκατομμυρίων βρέθηκε στο χείλος της καταστροφής. Επίσης, το 2003 η Βέρντερ ακολούθησε ακριβώς τον δρόμο της Μπάγερν – και αυτόν που θέλει να ακολουθήσει ο Ρίκοφ – όμως από τότε μόνο στραβά πηγαίνουν τα πράγματα.

«Για κάθε επιτυχημένο μοντέλο όπως αυτό της Μπάγερν υπάρχει και ένα αποτυχημένο όπως αυτό της Βέρντερ. Πολλά από τα προβλήματα του Αμβούργου αυτή τη στιγμή δεν είναι «δομικά», όπως ισχυρίζεται ο Ρίκοφ. Στην Ευρώπη πολλοί βλέπουν την λειτουργία του Αμβούργου ως μοντέλο με την διαχείριση από τους οπαδούς. Αυτό που πάει να γίνει μου μοιάζει περισσότερο ως επιθετική εξαγορά, παρά ως πρόοδος.

Σάλκε, Στουτγκάρδη και Φράιμπουργκ βγήκαν στην Ευρώπη με το ίδιο μοντέλο με εμάς. Η προσέγγιση της πρότασης είναι κατά τη γνώμη μου λανθασμένη, καθώς αφήνει να εννοηθεί ότι το μοναδικό πρόβλημα είναι τα μέλη του ΔΣ και η οικονομική στενότητα, λόγω της μη έλλειψης επενδυτών. Και εγώ θέλω ένα μοντέρνο Αμβούργο. Δε νομίζω ότι η πρόταση αποτελεί πανάκεια για την επιτυχία σε οικονομικό ή αγωνιστικό επίπεδο», σχολίασε ο πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου, Μάνφρεντ Έρτελ. Παρά το γεγονός ότι ίσως βρίσκεται υπό την πίεση της ενδεχόμενης αλλαγής και της «καθαίρεσης», έχει ένα… point.

Όντως, το Αμβούργο βρίσκεται στο γκρουπ 6 ομάδων, που λειτουργούν υπό το ίδιο καθεστώς διαχείρισης. Σάλκε, Στουτγκάρδη και Φράιμπουργκ κατάφεραν να πάρουν 3 από τα ευρωπαϊκά εισιτήρια την προηγούμενη σεζόν, ενώ Νυρεμβέργη και Μάιντς τα πηγαίνουν μια χαρά σε όλα τα επίπεδα – τηρουμένων των αναλογιών. Γιατί, λοιπόν, το Αμβούργο δεν μπορεί να ακολουθήσει; Ο Έρτελ πολύ σωστά αναφέρει ότι η νέα πρόταση αφήνει να εννοηθεί ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το οικονομικό. Ότι με έξτρα χρήματα θα έρθουν και οι επιτυχίες, χωρίς να υπάρχει ξεκάθαρο πλάνο για το πώς θα γίνει αυτό. Η νέα πρόταση έρχεται, για να υποδείξει μόνο το αποτέλεσμα, χωρίς να υπάρχει «χάρτης» για το πώς θα φτάσουμε μέχρι εκεί. Μόνο γενικολογίες και φυσικά αυτό που θέλει να ακούσει κάθε οπαδός: χρήματα για μεταγραφές.

«Γνωρίζαμε ότι θα έρθει αυτή η πρόταση. Θα την παρακολουθήσουμε με προσοχή και ενδιαφέρον», τόνισε ο Γιάρχοβ, όμως το νέο πλάνο όσο μπορεί να φέρει την επιτυχία άλλο τόσο μπορεί να φέρει και την καταστροφή. Αν υπάρχει κάτι που μας έχει διδάξει η Μπουντεσλίγκα, είναι ότι τα χρήματα και η σπατάλη – για μεταγραφές - δεν είναι το παν στο ποδόσφαιρο.

Follow me @entanovasilis