Πλίτσης: «Να γνωρίσει η ΑΕΛ ξανά μεγάλες δόξες»

Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας των «βυσσινί» με δηλώσεις του στο athleticlarissa.gr αναφέρθηκε στην κατάκτηση του κυπέλλου του 1985,την οποία και χαρακτήρισε ως την καλύτερη στιγμή στην καριέρα του, αλλά και για την χημεία της ομάδας.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

Για την αρχή και το τέλος της καριέρας του στην ΑΕΛ: «Ξεκίνησα σε πολύ μικρή ηλικία, μόλις 16 ετών (το 1978-1979) να αγωνίζομαι από την Ερασιτεχνική ΑΕΛ. Από το 1981 και μετά ανέβηκα στην μεγάλη ομάδα και από τότε αγωνίστηκα για επτά ολόκληρα χρόνια μέχρι και τον Δεκέμβριο του 1988 που έφυγα από την ομάδα της ΑΕΛ.

Η ομάδα τότε άρχισε να ξανά γεννιέται με παιδιά κυρίως από το νομό αλλά και από γύρω μέρη, όπως το Βόλο και την Καρδίτσα. Πιστεύω ότι ο συναγωνισμός, έκανε και εμένα καλύτερο για να αγωνιστώ και να φτάσω τους συμπαίκτες -αντιπάλους μου που ήταν όλοι πολύ καλοί.

Η αλήθεια είναι πως τότε είχαμε γίνει όλοι μια παρέα, ταίριαζαν τα χνώτα μας και των παικτών και των προπονητών και των φιλάθλων. Έτσι φτιάξαμε την «χρυσή» ΑΕΛ που άφησε την μεγάλη ιστορία της στο πέρασμα του χρόνου. Σιγά – σιγά με σταθερά βήματα κυρίως από το 1981 – 1982 αρχίσαμε να έχουμε διακρίσεις και είχαμε μάλιστα και την δεύτερη θέση στο βαθμολογικό πίνακα. Πιστεύω έστω και μετά από τόσα χρόνια, ότι εάν το 1981 δεν γινόταν το δυστύχημα με τους «Κουκουλίτσιο – Μουσιάρη» θα έπαιρνε τότε το κύπελλο».

Για την καλύτερη στιγμή του στην ΑΕΛ: «Η κατάκτηση του κυπέλλου το 1985 ήταν πραγματικά η επιβράβευση όλων αυτών που αγωνιζόμασταν στην ομάδα, αφού είχαμε καταφέρει να παίξουμε σε τρεις τελικούς. Βέβαια δεν πρέπει να παραλείψω να αναφέρω την μεγάλη μου χαρά για το 1988 όταν η «Βασίλισσα του κάμπου» πήρε το πρωτάθλημα αν και εγώ είχα αποχωρήσει νωρίτερα».

Για την φετινή ομάδα: «Πιστεύω επειδή παρακολουθώ την ΑΕΛ δεν της αξίζει η κατηγορία που είναι τώρα και πραγματικά θα πρέπει να πάει πολύ ψηλά. Τώρα πρέπει να βάλουμε τις βάσεις για όλο αυτό που ονειρευόμαστε για τη Λάρισα. Όλοι μας θα πρέπει να προσπαθήσουμε για να έρθουν σιγά – σιγά ξανά οι επιτυχίες.

Μια ευχή για το τέλος: «Θα ήθελα η ΑΕΛ να γνωρίσει ξανά τις μεγάλες δόξες που ζήσαμε όλοι εμείς. Πάνω απ’ όλα εύχομαι να αλλάξει πρώτα η ψυχολογία του κόσμου έτσι θα λάμψει και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πιστεύω πως είναι μια ευκαιρία μέσω αυτής της κρίσης που βιώνουμε να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους και τα όνειρά μας. Είμαι βέβαιος πως το 2014 θα φέρει χαμόγελα και ευτυχία σε όλο τον κόσμο γιατί ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει ότι σε τόσο δύσκολες καταστάσεις έχει τη δυνατότητα να βγει νικητής».