«Να κερδίζουμε τον Παναθηναϊκό και ας χάνουμε από τον... Βούδα»! (vids & pics)

Ως παίκτης ο Μπέμπης υπήρξε ο απόλυτος... σταρ της εποχής του. Ένας μέσος που διέπρεψε με την φανέλα του Ολυμπιακού την δεκαετία του '50, κερδίζοντας ένα σωρό τίτλους. Στην τροπαιοθήκη του έχει να επιδείξει 6 πρωταθλήματα Ελλάδος (1954, 1955, 1956, 1957, 1958 και 1959), 8 Κύπελλα (1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961 και 1963), 7 πρωταθλήματα Πειραιά (1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958 και 1959) και 1 Βαλκανικό Κύπελλο (1963). Ο Θανάσης Μπέμπης γεννήθηκε το 1930 στην Αθήνα. Ξεκίνησε την καριέρα του απο τον Ακράτητο Πετραλώνων και μετά πήγε στον Φωστήρα. Το 1953 επιστρέφει στον Ακράτητο και την επόμενη χρονιά πηγαίνει στον Ολυμπιακό. Στον Ολυμπιακό έπαιξε μέχρι το 1963 όταν και πήγε στον Βύζαντα, όπου και σταμάτησε το ποδόσφαιρο.

H θητεία του στον Ολυμπιακό ήταν γεμάτη επιτυχίες και τίτλους. Παίζοντας στο πλευρό μεγάλων παικτών της εποχής, όπως τους Ρωσίδη, Υφαντή, Κοτρίδη και Στεφανάκο. Ήταν κυρίως μεσοεπιθετικός. Έπαιζε κυρίως σε οργανωτικό ρόλο. Ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ κέντρου και επίθεσης. Όσοι τον πρόλαβαν και τον έζησαν από κοντά μιλούσαν για έναν βιρτουόζο μέσο και έναν top class παίκτη. Κυρίαρχο της μεσαίας γραμμής με τρομερή τεχνική που... κόλλαγε την μπάλα και δεν μπορούσες να του την πάρεις με τίποτα! Μία κορυφαία στιγμή του ήταν ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Πέρασε σχεδόν όλη την αντίπαλη ομάδα και τον τερματοφύλακα, έβαλε τη μπάλα πάνω στην γραμμή, κάθισε επάνω της επιδεικτικά και περίμενε να πάνε κοντά του οι αντίπαλοι για να βάλει το γκολ.

Είχε μοναδική τεχνική κατάρτιση, απίστευτη ντρίμπλα και μπαλιές - διαβήτη! Ήταν το... δέκα το καλό και ο παίκτης - εγκέφαλος της μεγάλης ομάδας του '50. «Τα πόδια του είχαν τόση επιδεξιότητα, όση το χέρι ενός ζωγράφου και η ακρίβεια των μεταβιβάσεών του, ήταν όμοια με αυτή ενός Ελβετού κλητήρα», είχε αναφέρει δημοσιογράφος γι' αυτόν. Κατείχε εκτός των άλλων το ρεκόρ του παίκτη με τις περισσότερες συμμετοχές σε τελικούς Κυπέλλου Ελλάδας (συνολικά 9, από τους οποίους κατέκτησε το τρόπαιο τους 8). Ήταν ένα ρεκόρ που έσπασε το 2009 ο Αντώνης Νικοπολίδης. Τελευταίος τελικός για τον άσο του Ολυμπιακού ήταν αυτός που ο Ολυμπιακός κέρδισε με 3-0 τον Πιερικό.

Φόρεσε 17 φορές την φανέλα της Εθνικής σημείωσε και 1 τέρμα, ενώ στο αγώνα με την Αίγυπτο στο γήπεδο «Μοχάμεντ Άλι» για το Κύπελλο Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου πραγματοποίησε την παρθενική του εμφάνιση, όπως επίσης και οι Κώστας Πούλης, Μπάμπης Σεραφείδης και Ηλίας Παπαγεωργίου (17/2/1950). Ως προπονητής κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού τέσσερις φορές, ξεκινώντας από την περίοδο 29/1/1980 - 17/2/1980. Στις θητείες του εκεί δε γνώρισε ποτέ την ήττα (9 νίκες / 5 ισοπαλίες)! Η πρώτη φορά που έπρεπε να πέσει στα... βαθιά ήταν από τις 26.11.1983 έως τις 30.11.1983. Τότε ως βοηθός του Αλκέτα Παναγούλια προβιβάστηκε σε πρώτο προπονητή, έως ότου να βρεθεί η μόνιμη διάδοχη κατάσταση. Κοουτσάρισε την ομάδα μόνο στις 27/11/1983: στο 5-0 επί του Αιγάλεω στο Καραϊσκάκη.

Η επόμενη θητεία του ήταν στις 13.3.1984 - 7.5.1984. Τότε που ο Νίκος Αλέφαντος φεύγει από τον Ολυμπιακό έχοντας έρθει σε... ρήξη με τον Σταύρο Νταϊφά και με τον Αλέφαντο να χρησιμοποιεί βαριές εκφράσεις. Ο Μπέμπης κλήθηκε και πάλι για να αναλάβει την ομάδα. Με τον Μπέμπη στον πάγκο και τον Παναθηναϊκό ανταγωνιστικό και δυνατό ο Ολυμπιακός θα παίξει καλή μπάλα και θα κάνει σε 7 ματς 4 νίκες και 3 ισοπαλίες. Στην τελευταία αγωνιστική υποδεχόταν τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη, που στο μεταξύ είχε πάρει το πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός ήθελε μόνο νίκη για να μην μείνει εκτός των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Από τον Παναθηναϊκό δήλωναν πανέτοιμοι να κερδίσουν και να σηκώσουν τίτλο στο φαληρικό γήπεδο.

Ο Μπέμπης τότε κάνει έκκληση στην ΕΠΟ να «στείλει... ποδήλατα στο Καραϊσκάκη για να κάνουν οι Παναθηναϊκοί το γύρο του Καραϊσκάκη, αφού τόσο πολύ το θέλουν». Ο Ολυμπιακός θα κερδίσει με 2-1 τον Παναθηναϊκό και θα βγεί στην Ευρώπη και ο Μπέμπης - πριν αποσυρθεί πάλι απ' την θέση του πρώτου προπονητή - θα κάνει την δήλωση που θα μείνει στην ιστορία: «Ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να κερδίζει πάντα τον Παναθηναϊκό και ας χάνει από τον... Βούδα!». Ο Μπέμπης έκλεισε την 2η θητεία του με 8 αγώνες (5 νίκες και 3 ισοπαλίες και 13 γκολ υπέρ και 5 κατά). Η αμέσως επόμενη και τελευταία του φορά ως κόους του Ολυμπιακού ήταν στις 30.4.1985 - 16.6.1985.

Τότε ανέλαβε να καλύψει το κενό του Γκέοργκ Κέσλερ τις τελευταίες 5 αγωνιστικές. Ο Μπέμπης έφερε 3 νίκες και 2 ισοπαλίες αλλά ο Ολυμπιακός τερματίζει 4ος και μένει εκτός Ευρώπης, καθώς τις 4 θέσεις πήραν ο πρωταθλητής ΠΑΟΚ, η Κυπελλούχος Λάρισα και οι Παναθηναϊκός (2ος) και ΑΕΚ (3η). Ο Μπέμπης δεν ξανακάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού, όμως γράψαμε πιο πριν δεν έχασε ποτέ ως προπονητής του! Στο τρίτο του πέρασμα είχε σε 5 αγώνες 3 νίκες και 2 ισοπαλίες και τέρματα 14 υπέρ και 4 κατά. Ο Μπέμπης (που εκτός των άλλων έφερε και το προσωνύμιο «Πινόκιο») όπως είναι φυσικό και λογικό έχει τιμηθεί για την προσφορά του και από την ΠΑΕ Ολυμπιακός και από τον ΠΣΑΤ.

Η φράση του για την Εθνική και ημερομηνίες - σταθμοί!

Το1956 η ελληνική αθλητική ταινία «Οι άσοι των γηπέδων» καταγράφει μία... ανταρσία στην Εθνική. Ανταρσία που είχε γίνει το 1953 όταν Έλληνες διεθνείς (οι Μουράτης, Λινοξυλάκης, Μανταλόζης και Πετρόπουλος που υποδύθηκαν τους εαυτούς τους), αρνήθηκαν (εκτός του Ρωσίδη) να κατεβούν σε αγώνα με το Ισραήλ επειδή όπως είπε αργότερα ο Μπέμπης: «Για να προετοιμαστούμε με την Εθνική είχαμε χάσει τα μεροκάματά μας. Μας είχαν τάξει, αν θυμάμαι καλά, 800 - 1.000 δρχ.. Δεν μας τις έδωσαν και αντιδράσαμε όχι εγκαταλείποντας την Εθνική, αλλά πηγαίνοντας μόνοι μας σε άλλο ξενοδοχείο, μακριά από τους υπευθύνους. Δεν το κάναμε για τα χρήματα. Ήταν δόξα και τιμή να αγωνίζεσαι με την Εθνική ομάδα. Διοικούσαν κοράκια την Ομοσπονδία και η αντίδρασή μας αυτούς στόχευε». Τελικώς μετά από διαβεβαιώσεις και... πρέσινγκ η Ελλάδα του Κώστα Νεγρεπόντη έδωσε κανονικά το παρών στον αγώνα και πήρε τη νίκη (1-0) με γκολ του Μπέμπη στο 52'.

Την περίοδο 1960-62 ο Μπέμπης έπαιξε υπό τις οδηγίες του... δασκάλου, Ντζίνα Σιμονόφσκι, του Γιουγκοσλάβου τεχνικού που ανακάλυπτε και δούλευε με ταλέντα όπως οι: Βαγγέλης Μίλησης, Μπαρμπαλιάς, Πλέσσας, Ν. Σιδέρης και Αντώνης Τζανετουλάκος. Παίκτες που πέρασαν στην ιστορία ως «τα μωρά του Σιμονόφσκι». Δούλεψε επίσης με τους Ντραγκίσεβιτς, Κέμενι, Βάλε και Χέλμη. Εκτός των άλλων το 1961 υπό τις οδηγίες του Σιμονόφσκι ο Ολυμπιακός επικράτησε με 2-1 της μεγάλης Σάντος του τεράστιου Πελέ, ο οποίος τότε είχε κατακτήσει το πρώτο του Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι Βραζιλιάνοι έως τότε δεν είχαν χάσει ποτέ στα φιλικά που έδιναν στην Ευρώπη. Ο Μπέμπης σε εκείνο το ματς είχε την ατυχία να τραυματιστεί νωρίς με θλάση. Αντικαταστάθηκε από τον Σουρούνη.