Οι πρόεδροι του Ολυμπιακού

Υπήρχαν πάντα αυτοί που έλεγαν πως είναι πιο δύσκολο να εισαι προπονητής στον Ολυμπιακό παρά πρωθυπουργός στην Ελλάδα. Το είχε πει ακόμα και ο ίδιος ο Μίτσελ που αν μη τι άλλο μεγάλωσε με τη λέξη πίεση από μικρό παιδί. Τι να πουν και οι πρόεδροι που κατά καιρούς ήταν τ' αφεντικά στον Ολυμπιακό; Εάν ήταν δύσκολη η δουλειά του προπονητή, τότε αυτή του προέδρου του Ολυμπιακού τι είναι;

Το gazzetta.gr θυμάται (μερικούς από) τους ηγέτες που έμειναν στην μνήμη των «ερυθρόλευκων» φιλάθλων και όχι μόνο...

1. Σωκράτης Κόκκαλης (1993-2010)

Τα έκανε όλα στον Ολυμπιακό. Η ομάδα επί των ημερών του γλίτωσε την χρεωκοπία, απέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της το δικό της γήπεδο, άφησε πίσω της μια για πάντα την εποχή των «πέτρινων χρόνων», απέκτησε σύγχρονο προπονητικό κέντρο στου Ρέντη. Δεν συζητάμε για τους παίκτες που ήρθαν στην Ελλάδα όταν ήταν στον προεδρικό θώκο του Ολυμπιακού. Στο διάστημα του ο Ολυμπιακός κατέκτησε 12 πρωταθλήματα (τα 7 ήταν σερί), 4 Κύπελλα (ισάριθμα νταμπλ) και 3 Σούπερ Καπ.

2. Νίκος Γουλανδρής (1972-1975)

«Το μόνο πράγμα που με στεναχωρεί σχετικά με τον θάνατό μου, είναι ότι θα πεθάνω και δεν θα μπορώ να βλέπω τον Ολυμπιακό». Ο λατρεμένος εφοπλιστής που έφτιαξε την δυναστεία της περιόδου που ήταν πρόεδρος. Τρία σερί πρωταθλήματα και τα δύο νταμπλ. Τα χρήματα που έριξε στον Ολυμπιακό δεν μπορούσαν να συγκριθούν εκείνη την εποχή μια και πήρε ότι καλύτερο υπήρχε όσον αφορά τους Ελληνες ποδοσφαιριστές, δημιουργώντας την ομάδα των 23 διεθνών! Μπόνους; Είχε δώσει πριμ στον Παναθηναϊκό για την πρόκριση στον τελικό του Γουέμπλεϊ.

3. Σταύρος Νταϊφάς (1979-1985, 1986-87, 1992-93)

Φημολογείται ότι κέρδισε τον Ολυμπιακό σε μια παρτίδα τάβλι με τον κουμπάρο του Γιώργο Βαρδινογιάννη. Χωρίς να ξοδέψει τα λεφτά που έριχνε στον Παναθηναϊκό ο Βαρδινογιάννης, ο Ολυμπιακός του Νταϊφά κατακτά τους πρώτους επαγγελματικούς τίτλους στην Ελλάδα (1979-1983). Επέστρεψε για ακόμα ένα πρωτάθλημα τη σεζόν 1986-87 και ήταν αυτός που παρέδωσε τον Ολυμπιακό στον Κόκκαλη.

4. Βαγγέλης Μαρινάκης (2010-)

Ανέλαβε τον Ολυμπιακό σε μια δύσκολη στιγμή. Η οικονομική κρίση πλησίαζε, ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός έδειξε να ισχυροποιείται και η κυριαρχία του Κόκκαλη έφτανε στην δύση της. Εγινε ο δεύτερος πρόεδρος μετά τον Νταϊφά που κατέκτησε τέσσερα σερί πρωταθλήματα από την στιγμή που ανέλαβε (και πάει για πέμπτο). Ηδη έχει ξεχωρίσει για το φιλανθρωπικό του έργο (συνεργασία με Unicef αλλά και με πολλές δράσεις) ενώ την Δευτέρα ανακοινώθηκε η δωρεά των 3 εκατ. ευρώ για το νέο Μουσείο του Ολυμπιακού.

5. Γιώργος Κοσκωτάς (1987-1989)

Δεν πρόλαβε να κατακτήσει ούτε έναν τίτλο. Κι όμως έγινε ένας από τους πιο αγαπητούς προέδρους του Ολυμπιακού παρά το γεγονός ότι λίγο ήθελε να τον διαλύσει. Ο λόγος που λατρεύτηκε; Κάθε μέρα και μια μεταγραφή. Ηταν ο άνθρωπος που έκλεψε τον Ντέταρι παρά το γεγονός ότι τον ήθελε η Γιουβέντους. Πήρε ότι καλύτερο υπήρχε στην Ελλάδα αλλά δεν πρόλαβε να φέρει στην Ελλάδα τους Φούτρε, Κλίνσμαν αλλά και να κλέψει τους Σαραβάκο και Αντωνίου. Ο «Τάμπι» μπήκε φυλακή.

6. Μιχάλης Μανούσκος (1924-28, 1936-1941, 1946-1952)
Ηταν στην ταβέρνα του «Μοίρα» στις 10 Μαρτίου του 1925 και συνέδεσε το όνομά του με την γέννηση του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς. Δεν ευτύχησε να δει την ομάδα ν' αγωνίζεται στο νεοσύστατο πρωτάθλημα (1927-28) λόγω προστριβών με την ΕΠΟ. Επέστρεψε στον σύλλογο και συνολικά στην θητεία του πανηγύρισε 5 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα.

7. Γιώργος Ανδριανόπουλος (1931-32, 1954-67)
Εγινε... αναγκαστικά πρόεδρος όταν σταμάτησε το ποδόφαιρο. Ισόβιος από τον Νοέμβριο του 1954. Επί των ημερών του ο Ολυμπιακός κατέκτησε 7 πρωταθλήματα, 7 Κύπελλο, 4 νταμπλ κι ένα Βαλκανικό Κύπελλο. Από τα πιο σημαντικά στην προεδρία του; Απέκτησε την ιδιόκτητη έκταση στου Ρέντη.

8. Γιώργος Ανδριανόπουλος (1932-35)
Μετά τον Γιάννη, ο Γιώργος, Οδήγησε την ομάδα σε δύο σερί πρωταθλήματα το 33' και το 34'. Ηταν ο άνθρωπος που αποκατέστησε τις σχέσεις του Ολυμπιακού με την ΕΠΟ και παρά το γεγονός ότι ήταν μόλις 31 ετών, βοήθησε πολύ συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο σε ότι έχει να κάνει με την λειτουργία του.

9. Αργύρης Σαλιαρέλης (1988-90)

«Ο βασιλιάς των ρουμπινιών» δεν ήταν τελικά ο «Μεσσίας» που περίμεναν εκείνη την περίοδο οι φίλοι του Ολυμπιακού. Ο Σαλιαρέλης κινήθηκε πάνω στα συντρίμμια του Κοσκωτά, πιθανότατα δημιούργησε κι άλλα... Ωστόσο κι αυτός έκανε μεταγραφές που προκάλεσαν αίσθηση φέρνοντας στην Ελλάδα τα Μίνγκ. Σάβιτσεφ, Λιτόφτσενκο και Προτάσοφ ενώ την επόμενη χρονιά πήρε και τον Καραπιάλη.

10. Δημήτρης Βαρδάνης (1971-72)
Ουδείς ήθελε να αναλάβει τον Ολυμπιακό μετά τη χειρότερη χρονιά της ιστορίας του (1970-71). Εκείνη που τερμάτισε 7ος με 10 ήττες στο πρωτάθλημα κι είδε τον Παναθηναϊκό να φτάνει στον τελικό του Ουέμπλεϊ. Το έκανε ο Βαρδάνης, «παρασύροντας» και τον Γουλανδρή να ασχοληθεί πιο ενεργά, αναλαμβάνοντας «κατά μόνας» τα ηνία του συλλόγου.