Καλή επιλογή ο “Στράμα”, αλλά...

Είναι μια παραπάνω από ενδιαφέρουσα η επιλογή του Αντρέα Στραματσόνι. Και για τον Παναθηναϊκό αλλά και για τον ίδιο τον Ιταλό, ο οποίος επιλέγει να παίξει ένα ελληνικό χαρτί στην καριέρα του πάνω που αυτή δοκιμάζεται μετά από το μέτριο έως αποτυχημένο πέρασμά του από την Ουντινέζε.

Προτού αναλύσω τον συλλογισμό μου, μια διευκρίνιση: η επιλογή του Ιταλού μοιάζει καλύτερη από όσο πραγματικά είναι κυρίως για έναν λόγο: επειδή δεν είναι μια ώριμη επιλογή που προέκυψε μέσα από μια μακράς διαρκείας παρακολούθηση ενός προπονητή με τη διαδικασία της παρατήρησης των αγώνων, των προπονήσεων και των συνεντεύξεων με ανθρώπους που έχουν συνεργαστεί μαζί του. Δεν δούλεψε έτσι, επειδή δεν δουλεύει έτσι ο Παναθηναϊκός. Είχε θεωρητικώς προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει την αναζήτηση προπονητή φτιάχνοντας μια λίστα με υποψήφιους και όταν δημιουργήθηκε το κενό με την απομάκρυνση του Γιάννη Αναστασίου έψαξε να βρει μια καλή επιλογή. Δεν είχε έτοιμες επιλογές. Δεν είχε ψαγμένες επιλογές. Δεν λειτουργεί έτσι ο Παναθηναϊκός. Δεν έχει εξευρωπαϊστεί.

Ο Στραματσόνι έχει ένα πακέτο: είναι προπονητής νέας τεχνολογίας, είναι νεαρός, αλλά έχει και την εμπειρία της ζωής στον πάγκο της Ιντερ και στον πάγκο της Ουντινέζε, δηλαδή έχει προλάβει να ψηθεί. Γι' αυτό και ο περίπου 40χρονος προπονητής πληροί δύο βασικά κριτήρια που έβαζε ο Παναθηναϊκός στην αναζήτηση: εμπειρία και φιλοδοξία.

Σημαντική δεξιότητα του Στραματσόνι που είναι συμβατή με τη σημερινή ανάγκη του Παναθηναϊκού είναι η ευελιξία του να προσαρμόζεται στα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών και να επιλέγει βάσει αυτής της προσαρμογής τον ιδανικό ή έστω κατάλληλο σχηματισμό και την πιο συμβατή με τα χαρακτηριστικά της ομάδας τακτική. Δεν είναι δηλαδή ένας δογματικός προπονητής που επιμένει σε έναν σχηματισμό ακόμη και αν δεν έχει ποδοσφαιριστές με χαρακτηριστικά για να τον υπηρετήσουν.

Οταν έχει τον χρόνο να χτίσει ομάδα, μέσα από επιλογές στον σχηματισμό του ρόστερ και τη δουλειά της προετοιμασίας, ο Στραματσόνι έχει δείξει ικανός να φτιάξει ένα σύνολο με καλή ανασταλτική συμπεριφορά. Στην Ουντινέζε έδειξε ότι είχε και αποτελεσματική μέθοδο για να διδάξει το ποδόσφαιρο της γρήγορης με ακρίβεια στην πάσα μετάβασης από την φάση της άμυνας στη φάση της επίθεσης για να εκμεταλλευτεί τους χώρους και να εκδηλώσει επιτυχημένα και αποτελεσματικά μια κόντρα επίθεση. Σήμερα όμως παραλαμβάνει μια ομάδα περίπου στα μισά της σεζόν και καλείται να φτιάξει σύνολο με τα υλικά που θα βρει και στον ελάχιστο χρόνο που του δίνει η διακοπή του πρωταθλήματος προτού φτάσει στο απόλυτο ντέρμπι των εντυπώσεων, δηλαδή στο ματς με τον Ολυμπιακό. Αυτή η δουλειά έχει πολύ υψηλότερο συντελεστή δυσκολίας από αυτή που ανέλαβε στην Ουντινέζε.

Η πιο ανησυχητική για τον Παναθηναϊκό διαπίστωση από το βιογραφικό του Στραματσόνι είναι αυτή που σχετίζεται με την διαχείριση της πίεσης. Οταν την αισθάνθηκε λύγισε, τόσο στην Ιντερ όσο και στην Ουντινέζε. Θεωρητικώς βεβαίως οι δοκιμασίες και τα παθήματα ωριμάζουν και εξελίσσουν έναν προπονητή. Και το γεγονός ότι αντιλαμβάνεται τον Παναθηναϊκό ως την ευκαιρία του για να κάνει το comeback στην προπονητική και να δείξει στην ευρωπαϊκή αγορά ότι παραμένει μια καλή επιλογή είναι καλό μαντάτο για τους Πράσινους. Ο Στραματσόνι λειτουργεί με τη συνείδηση ότι δεν θα είναι πολλές ακόμη οι ευκαιρίες του να αποδείξει ότι είναι προπονητής πρώτης διαλογής. Κι αυτός είναι λόγος για να αισιοδοξεί ο Παναθηναϊκός.

Αρκετά όμως για τον “Στράμα”. Διότι δεν εξαρτάται μόνο από αυτόν η δημιουργία των συνθηκών που θα φτιάξουν έδαφος γόνιμο για να δείξει τη δουλειά του και να επιτύχει. Ενα μεγάλο μέρος της απάντησης στην “μπορεί να πετύχει;” ερώτηση κρύβεται στις αντιλήψεις και τη στάση του Παναθηναϊκού. Είναι καλό σημάδι ότι ο Παναθηναϊκός αποδέχθηκε το αίτημα του Ιταλού να φέρει τρεις συνεργάτες του. Είναι επίσης καλό σημάδι ότι ο Στραματσόνι κάνει κουβέντες με τον τεχνικό διευθυντή και τον διευθυντή ποδοσφαίρου προκειμένου να συνεννοηθούν, να κατατοπιστεί και να εγκλιματιστεί. Πόσο ώριμη όμως μπορεί να – αποδείξει ο Παναθηναϊκός ότι – είναι αυτή η επιλογή ώστε να πειστεί η πλατιά μάζα των φίλων του Παναθηναϊκού να δώσει χρόνο στον Στραματσόνι για να δείξει τις ιδέες του και – κυρίως – για να χτίσει, στη διάρκεια των επόμενων δύο μεταγραφικών περιόδων μέσα από τις αλλαγές στο ρόστερ την ομάδα που θα έχει την ατομική και ομαδική τεχνική και αντίληψη για να βγάλει στο τερέν τις ιδέες του;

Το ποδόσφαιρο είναι όσο απρόβλεπτη είναι η ζωή. Συνεπώς ουδείς μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα να του “βγει” του Παναθηναϊκού ο Στραματσόνι, κι ας μην προσελήφθη βάσει σχεδίου. Για να έχει όμως πιθανότητες να επιτύχει ο Ιταλός, ο Παναθηναϊκός πρέπει να τον ακούσει και να τον εμπιστευθεί ακόμη περισσότερο από όσο εμπιστεύθηκε τον προκάτοχό του και να του δώσει χρόνο για να φτιάξει μια ομάδα με συστατικά δικής του επιλογής. Κι αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συμβεί, διότι ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός και ως εταιρεία λειτουργεί υπό το κράτος πολύ μεγαλύτερου εκνευρισμού, ο οποίος οφείλεται στην δεδομένη πλέον έλλειψη εμπιστοσύνης των οπαδών προς τη διοίκηση. Αυτές δεν είναι συνθήκες που δίνουν χρόνο και ηρεμία σε έναν καινούργιο προπονητή για να προσαρμοστεί για πρώτη φορά στη ζωή του σε ξένο περιβάλλον και να καταφέρει να δείξει τη δουλειά του.