Το ιστορικό μπρα-ντε-φερ των FIFA&UEFA με τον Κοντονή

Διαβάζεις την επιστολή που απέστειλαν προς τον Σταύρο Κοντονή οι FIFA & UEFA και οδηγείσαι αβίαστα στο συμπέρασμα ότι οι διεθνείς συνομοσπονδίες έχουν μηδενική αντίληψη για την επικρατούσα γενική αίσθηση στην ελληνική κοινωνία για την καθαρότητα του ποδοσφαίρου. Μάλιστα αν την παρακολουθείς καιρό αυτή την υπόθεση δεν δυσκολεύεσαι να συνειδητοποιήσεις την ρίζα του προβλήματος: η FIFA και – ειδικά αυτή – η UEFA γιγαντώθηκαν ως επιχειρήσεις στη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας. Στην πραγματικότητα όμως γιγαντώθηκε ο τζίρος τους και ο μηχανισμός που ανέπτυξαν προκειμένου να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις που έχουν οι δύο βασικές πηγές των εσόδων τους, τα τηλεοπτικά και τα εμπορικά. Κι ενώ θα 'πρεπε να έχουν ήδη αναπτυχθεί και εξελιχθεί σε πολυεθνικές βιομηχανίες με υποδομή ικανή να στηρίξει σε κάθε διάστασή του τα brand names τους, η FIFA και η UEFA εξακολουθούν να μένουν μικρές προκειμένου να μην ξεφεύγουν από τις διαστάσεις που μπορούν να διαχειριστούν τα – λίγα – πρόσωπα που τις διοικούσαν στη διάρκεια της τελευταίας 10ετίας.

Ειδικά σε χώρες – αγορές μικρές, σαν την ελληνική, οι διεθνείς συνομοσπονδίες δεν έχουν νοιαστεί, διαχρονικά, ούτε για marketing αλλά ούτε και για να αποκτήσουν ιδίαν αντίληψη για το ποδοσφαιρικό καθεστώς. Βλέπουν τον ελληνικό κόσμο μόνο μέσα από τις περιγραφές της εκάστοτε διοίκησης της ΕΠΟ. Και τι να πάει να τους πει η εκάστοτε διοίκηση της ΕΠΟ; Οτι είναι διεφθαρμένη, ότι έχει τη φήμη της διεφθαρμένης, ότι έχει διοικητικά μέλη – κατηγορούμενους για κακουργήματα, ότι έχει κάνει ένα σωρό σοβαρά λάθη; Ποια διοίκηση το έκανε ποτέ αυτό; Και ποια θα το κάνει; Κι όμως η FIFA και η UEFA δεν έχουν άλλες ελληνικές αισθήσεις πλην αυτής της ακοής στις ακροάσεις της διοίκησης της ΕΠΟ. Κι αν υποθέσουμε ότι πληρώνουν κρυφά κάποιον τοποτηρητή, ο παρατηρητής δεν χρειάζεται ειδικές γνώσεις για να συμπεράνει ότι τους είναι άχρηστος αφού δεν έχει πείσει τη διοίκηση της UEFA να πάρει επιτέλους στα σοβαρά το ελληνικό πρόβλημα και να μην κάνει ότι δεν βλέπει, να μην κρύβεται άλλο πίσω από την έλλειψη επαφής με την ελληνική κοινωνία και να μην βάζει άλλο πλάτη στην εκάστοτε διοίκηση της ΕΠΟ.

Τι σκοπεύουν να πουν στον Κοντονή οι απεσταλμένοι των FIFA & UEFA; Η ΕΠΟ τους έχει αποστείλει άρθρα του νέου νόμου για το ντόπινγκ, τα οποία οι διεθνείς συνομοσπονδίες αντιλαμβάνονται ως “ακατάλληλα”, δηλαδή παρεμβατικά στο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου. Η UEFA δεν μπορεί, για λόγους αρχής, ούτε να ακούσει ότι δίπλωμα προπονητή ποδοσφαίρου μπορεί να δώσει οποιοσδήποτε άλλος πλην της ίδιας. Διότι σε όλες τις χώρες ισχύει το καθεστώς που υποχρεώνει τον οποιονδήποτε να περνά από τις σχολές της UEFA για να πάρει δίπλωμα, ή να αναβαθμίσει/επικαιροποιήσει/ανανεώσει το δίπλωμά του. Η UEFA δεν δέχεται συζήτηση επί του θέματος. Πώς όμως θα απαντήσει αν τυχόν ο Κοντονής έχει την ενημέρωση προκειμένου να της βάλει στο τραπέζι την πολιτική της ΕΠΟ και τα χαράτσια που αυτή επιβάλει στους προπονητές, με ταρίφες πολύ υψηλότερες από αυτές πολλών ευρωπαϊκών χωρών;

Η UEFA δεν μπορεί να ακούσει ότι δεν θα ολοκληρωθεί το Κύπελλο, και ο λόγος είναι προφανής: αν, για παράδειγμα, η ΑΕΚ δεν τερματίσει πρώτη στα playoffs και εν συνεχεία αποκλειστεί στον προκριματικό του Europa League θα έχει αποκτήσει δίκαιο αίτημα για αποζημίωση από την UEFA, με τον ισχυρισμό ότι εκείνη ακύρωσε το “καλό εισιτήριο” του Europa League που λαμβάνει ο κάτοχος του κυπέλλου για απευθείας πρόκριση στην φάση των ομίλων. Βεβαίως αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα μπορούσε μόνη της να λύσει εκ των προτέρων η UEFA αν έδινε το “καλό εισιτήριο”, εφόσον ακυρωθεί το Κύπελλο, στην ομάδα που θα τερματίσει δεύτερη στα playoffs. Αλλά και αυτή είναι μια σχετική συζήτηση, διότι και σε αυτή την περίπτωση η ΑΕΚ (ή/και ο Ατρόμητος), εφόσον δεν έπαιρνε το καλό εισιτήριο από τα playoffs θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι θα το έπαιρνε από το Κύπελλο και να κινηθεί κατά της UEFA θεωρώντας την υπαίτια της οικονομικής ζημιάς που θα έχει υποστεί.

Θεωρητικά, το παραπάνω ζήτημα, του Κυπέλλου, ο Κοντονής θα μπορούσε εύκολα να το βγάλει από πάνω του. Αρκεί μια απόφαση για διεξαγωγή των αγώνων σε άδεια γήπεδα και την διοργάνωση του τελικού μόνο με έναν αριθμό μαθητών από δημοτικά σχολεία ή ακαδημίες ποδοσφαίρου.

Μια σειρά από ενδείξεις οδηγούν στην εκτίμηση ότι ο υφυπουργός Αθλητισμού μπορεί να βγει αισθητά ωφελημένος από αυτή την κατάσταση. Διότι οι εκπρόσωποι των FIFA&UEFA θα ταξιδέψουν στην Αθήνα με την βεβαιότητα ότι δεν θα βρεθεί λύση και ότι τελικώς θα ακολουθήσει η εκτέλεση της απόφασης για αποβολή του ελληνικού ποδοσφαίρου από τις διεθνείς διοργανώσεις. Διότι τους έχει πείσει η ΕΠΟ ότι ο Κοντονής είναι ένας Υπουργός που δεν θέλει να βρει λύση, παρά μόνο να επικοινωνήσει, για το θεαθήναι, προς την ελληνική κοινωνία ότι αντιστέκεται στο διεφθαρμένο ελληνικό ποδόσφαιρο και έχει την τρέλα να “προκαλέσει” τον διεθνή αποκλεισμό του. Κι έχει κι εκείνος δώσει δικαιώματα, επειδή επιμένει να μην επικοινωνεί με την UEFA προτού πάρει μια απόφαση, δίδοντας την εντύπωση ότι πρώτα δημιουργεί ή διογκώνει τα προβλήματα και εκ των υστέρων εργάζεται για να τα λύσει. Αν εκείνος καταφέρει να πείσει ότι ψάχνει να βρει τρόπο για την ειρηνική και πολιτισμένη διεξαγωγή του κυπέλλου και ότι στην περίπτωση των προπονητών νοιάζεται μόνο να ακυρώσει τα χαράτσια που επιβάλει η ΕΠΟ και όχι να παρακάμψει την UEFA, θα βάλει την κουβέντα στην ουσιαστική διάστασή της: μέχρι πότε οι FIFA & UEFA θα χρησιμοποιούνται ως μπράβοι για να προστατεύουν μια κακόφημη διοίκηση που συντηρεί το διεφθαρμένο καθεστώς του ελληνικού ποδοσφαίρου; Αν ο Κοντονής στοχεύσει στρατηγικά να κάνει τις FIFA & UEFA συμμέτοχες στην πραγματική συζήτηση για τα σοβαρά προβλήματα, δηλαδή στη συζήτηση για την απονομή δικαιοσύνης, για τη διαιτησία και για τα τόσα κρούσματα διαφθοράς στο ελληνικό ποδόσφαιρο, για τις εκλογές στην ΕΠΟ, θα κάνει μια σπουδαία αρχή, διότι θα τις αναγκάσει να διαχωρίσουν τη θέση τους από την διοίκηση της ΕΠΟ και να μην επαναλάβουν την “δεν υπάρχουν τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις ώστε να υπάρχει ανάγκη και περιθώριο δική μας παρέμβασης” επικοινωνιακή πολιτική τους.

Αυτή που έχει μπροστά του, είναι ενδεχομένως η πιο απαιτητική πολιτική συζήτηση που έχει κάνει μέχρι σήμερα ο Κοντονής ως υφυπουργός Αθλητισμού. Μια κουβέντα από την οποία θα αποχωρήσει είτε ως ο πρώτος Υπουργός που αγγίζει την λύση του προβλήματος, είτε ως ένας πολιτικός που απέτυχε στη διαχείριση του ποδοσφαιρικού προβλήματος επειδή δεν κατάλαβε πότε πρέπει να γαβγίζει και πότε να δαγκώνει.