Παναιτωλικός, ποδοσφαιρικός πολιτισμός στην πράξη...

Ο αγώνας στο Αγρίνιο ανάμεσα στον Παναιτωλικό και τον Ολυμπιακό είναι στο 0-5, το γήπεδο παραμένει γεμάτο και κανείς όχι απλά δεν φεύγει, αλλά δεν γκρινιάζει κιόλας παρότι έχουμε φτάσει στο 86'. Στο σημείο εκείνο ο Ουάρντα κάνει δύο συνεχόμενες... ποδιές στους αντιπάλους του και όλο το γήπεδο σηκώνεται και χειροκροτεί, κάτι που κάνει ακόμα πιο έντονα όταν σκοράρουν ο Αιγύπτιος και ο Κάπελ.

Όχι, κανείς δεν είναι χαζός και δεν κατάλαβε πως η ομάδα του έχασε και μάλιστα με τόσο βαρύ σκορ. Όμως όλοι όσοι βρέθηκαν στο συγκεκριμένο ματς στο γήπεδο του Αγρινίου, αλλά και στα προηγούμενα το έκαναν γιατί τους αρέσει το ποδόσφαιρο και κυρίως τους αρέσει και χαίρονται να βλέπουν τον Παναιτωλικό στα μεγάλα σαλόνια.

Λογικό βέβαια από την στιγμή που τα... καναρίνια έκαναν 34 ολόκληρα χρόνια να βρεθούν στην μεγάλη κατηγορία και από την στιγμή που το όνειρο όχι απλά έγινε πραγματικότητα, αλλά συνεχίζεται και μεγαλώνει, ο κόσμος βρίσκεται εκεί, έτοιμος να χειροκροτήσει ακόμα και στις ήττες, ακόμα και στις βαριές ήττες όπως αυτή στο ματς με τον Ολυμπιακό.

Λίγες μέρες να βρεθεί κάποιος στην πόλη της Αιτωλοακαρνανίας και θα καταλάβει πως ο Παναιτωλικός είναι σημείο αναφοράς για όλους τους κατοίκους. Το βλέπει στο γήπεδο, αλλά κυρίως το βλέπει στους δρόμους με παιδιά να κυκλοφορούν φορώντας φανέλες, με σημαίες στα σπίτια, ακόμα και με περίπτερα στα χρώματα της ομάδας.

Στην χώρα μας λίγες είναι οι πόλεις που αν ρωτήσεις τον κόσμο τι ομάδα είσαι, θα σου πει αυτή του τόπου που ζει. Είναι η Λάρισα με την ΑΕΛ, είναι τα Γιάννενα με τον ΠΑΣ, είναι το Ηράκλειο με τον ΟΦΗ και φυσικά είναι το Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό. Αυτό άλλωστε τόνισε και ο Γιάννης Ματζουράκης στην συνέντευξη που παραχώρησε στο gazzetta. Στην πόλη, όλοι αγαπάνε τον Τίτορμο, κάτι που κατάλαβε από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της ομάδας.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα, από νίκες, ήττες από τα πάντα. Το να είναι ένας σύλλογος σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη πόλη και κυρίως ο κόσμος να την αγαπάει και να το δείχνει στις στραβές. Είναι δεδομένο πως κανείς δεν μπορεί να μαντέψει μέχρι που θα φτάσει αυτή η προσπάθεια που γίνεται στα... καναρίνια.

Είναι όμως σίγουρος πως αυτή η προσπάθεια, με τον τρόπο που γίνεται, μακριά δηλαδή από συμφέροντα και... άρματα, θα πετύχει όσο και αν αυτό αργήσει να γίνει. Ακόμα πιο σημαντικό όμως είναι πως αυτή η προσπάθεια έχει κάνει τον κόσμο του Παναιτωλικού να είναι περήφανος, να χαίρεται που πηγαίνει στο γήπεδο και να χειροκροτεί και στις ήττες, γιατί πολύ απλά γνωρίζει πως μέσα στο ποδόσφαιρο είναι και οι νίκες και οι ήττες.

Και από την στιγμή που ειδικά για την δική τους ομάδα και στις δύο περιπτώσεις δεν υπάρχει η παραμικρή σκιά, θα συνεχίσει να χαίρεται τις... ποδιές του Ουάρντα και των υπόλοιπων παικτών. Θα συνεχίζει να πανηγυρίζει τα γκολ χωρίς να κοιτάζει πόσο είναι το σκορ και τέλος θα συνεχίζει να χειροκροτεί τους αντιπάλους, όταν αυτοί είναι καλύτεροι και κερδίζουν δίκαια, όπως έγινε την Κυριακή. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο που θέλουμε και ο Παναιτωλικός με τον κόσμο του μας δείχνουν τον δρόμο...