Τόμας Μίλερ: Μια παρεξηγημένη ιδιοφυΐα

Η επιθετική γραμμή της Γερμανίας έχει δεχθεί αρκετά μεγάλη κριτική μέχρι στιγμής στη διοργάνωση. Ο Γιοακίμ Λεβ, στα δύο μέχρι στιγμής παιχνίδια που έχει δώσει η ομάδα του έχει επιλέξει να ξεκινήσει τον Γκέτσε στην κορυφή του 4-2-3-1, πλαισιωμένο στα δεξιά από τον Τόμας Μίλερ και στα αριστερά από τον Ντράξλερ, με τον Οζίλ σε ελεύθερο ρόλο πίσω τους. Στο live του αγώνα με την Πολωνία στο gazzetta, μια μεγάλη γκάμα σχολίων ήταν για την επίθεση της Γερμανίας και το κατά πόσο μια δύναμη όπως τα «πάντσερ» μπορεί να στηριχθεί στον Τόμας Μίλερ.

Προκάλεσε αρκετά ερωτηματικά η απόφαση του Λεβ να ξεκινήσει με τον επιθετικό τη Μπάγερν Μονάχου στα δεξιά και τον Γκέτσε στην κορυφή. Όμως, από εκεί ξεκινούσε ο Μίλερ και στα προκριματικά, τα οποία ολοκλήρωσε ως πρώτος σκόρερ της ομάδας του με εννιά γκολ. Παρότι δεν βγήκε, μιας και η Πολωνία ανταποκρίθηκε σωστά, το πλάνο ήταν οι επιθέσεις σε πλάτος να ανοίγουν κυρίως από τα αριστερά με τα συνεχή ανεβάσματα του Έκτορ και τον Ντράξλερ, προκειμένου ο Μίλερ, εκμεταλλευόμενος την εκπληκτική αντίληψή του, να κινείται στους διαδρόμους και να συγκλίνει προς την περιοχή.

Στο παιχνίδι από τον άξονα, με τον Γκέτσε να τραβιέται προς τα πίσω για να αποσυντονίσει την άμυνα και να πάρει μπάλα, ο Μίλερ ιδανικά θα έμπαινε στους διαδρόμους που θα δημιουργούνταν ή θα συνεργαζόταν με τον συμπαίκτη του, προκειμένου να βγει σε θέση βολής. Όταν η Γερμανία ξεκινούσε από την αρχή μια κατάσταση άμυνας, Γκέτσε και Ντράξλερ έπαιρναν θέσεις στα άκρα, με τον Οζίλ να βρίσκεται πιο κοντά στον Γκέτσε, έτσι ώστε να καλύψουν τα μπακ και να σταματήσουν οποιαδήποτε πιθανότητα παιχνιδιού του αντιπάλου από τα «φτερά», που δυνητικά θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τον Λεβαντόφσκι.

Αμυντικά, η Γερμανία έδειξε καλύτερη εικόνα σε σχέση με το πρώτο της ματς, βγάζοντας και καλύτερη συνεννόηση στα σέντερ μπακ, με τον Χούμελς να παίρνει τη θέση του Μουστάφι. Η αμυντική συνοχή ήταν ο βασικός λόγος για να μετατραπεί ο Νόιερ σε θεατή. Ο Όλιβερ Καν που βρισκόταν στο γήπεδο σε ρόλο σχολιαστή επαίνεσε στο ημίχρονο το γεγονός ότι η ομάδα του δεν δέχθηκε φάση. Όμως, όπως σημείωσε εύστοχα η υπηρεσία στατιστικής Opta, ήταν και το πρώτο ημίχρονο από το μακρινό Euro 1988 που η Νατσιονάλμανσαφτ δεν είχε σουτ στην εστία.

Η εικόνα βελτιώθηκε κάπως όταν ο Μίλερ πέρασε στην κορυφή και ο Γκέτσε στα άκρα. Η αλλαγή του με τον Σίρλε δεν άλλαξε τα πράγματα, ενώ η είσοδος του στατικού Μάριο Γκόμες έκανε ακόμα πιο προβλέψιμο το παιχνίδι των «πάντσερ», με την ισοπαλία, όπως δήλωσε και ο Λεβ, να είναι το δίκαιο αποτέλεσμα.Ο πρώτος σκόρερ του Μουντιάλ του 2010, ο οποίος φέτος σημείωσε 32 γκολ με τη Μπάγερν σε όλες τις διοργανώσεις, μπήκε στο τουρνουά ως ένα από τα φαβορί για το Χρυσό Παπούτσι. Μετά και το ματς με την Πολωνία, η εικόνα είναι η παρακάτω.

Thomas Müller has played in seven #GER European Championship games in his career:

—0 goals
—0 assists
#Euro2016 pic.twitter.com/HJ56yB6NTv

— Bleacher Report UK (@br_uk) June 16, 2016

Είναι άδικο να πέφτει όμως η ευθύνη για την επιθετική ανεπάρκεια της Γερμανίας πάνω του. Ο Τόμας Μίλερ είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση top level επιθετικού. Σε συνέντευξή του προ μηνών στο περιοδικό Eight by eight είχε πει για τον εαυτό του: «Ξέρω ότι κάνω τεχνικά λάθη μερικές φορές. Είναι ένα από τα στοιχεία του παιχνιδιού μου που δουλεύω εδώ και πολλά χρόνια. Νομίζω ότι έχω καταφέρει να τα μειώσω... Οι παίκτες που τείνουν να κάνουν τη διαφορά είναι συχνά σπουδαίοι ντριμπλέρ. Κάποιο είναι γρήγοροι, άλλοι διαθέτουν ένα μεγάλο ρεπορτόριο κινήσεων και προσποιήσεων. Χρειάζεται να διαθέτουν σπουδαία τεχνική κατάρτιση για να γίνουν καλοί ντριμπλέρ. Εγώ όμως δεν είμαι. Οι καταστάσεις ένας εναντίον ενός δεν είναι το δυνατό μου σημείο».

Δεν είναι γρήγορος, δεν έχει ντρίμπλα, δεν είναι και ο πιο τεχνικά προικισμένος. Το στιλ του κάνει πολλούς να αναρωτιούνται για τους λόγους που έχει βρεθεί σε τόσο υψηλό επίπεδο. Πώς λοιπόν καταφέρνει να αποτελεί τόσο ζωτικής σημασίας κομμάτι για τη Μπάγερν και τη Γερμανία; Πώς έκανε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να δεχθεί «άκυρο» από τους Βαυαρούς και τον Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε να λέει «θα είμαστε τρελοί αν αφήσουμε τον Μίλερ να φύγει»;

​

Ο ίδιος πριν μερικά χρόνια είχε χαρακτηρίσει τον εαυτό του «διερμηνέα του χώρου». Η αίσθηση του χώρου και του χρόνου, η αντίληψη του παιχνιδιού που διαθέτει είναι σπάνια και τον βοηθάει να καλύψει το έδαφος στις αδυναμίες του. Δεν έχει να κάνει μόνο με τον ίδιο, αλλά και με τους συμπαίκτες του. Την επόμενη φορά που θα τον δείτε απαλλαγμένο από τα μαρκαρίσματα, μην βιαστείτε να κατακρίνεται τους αμυντικούς. Δείτε στο ριπλέι τον τρόπο που είτε οι ατομικές κινήσεις του, είτε οι ομαδικές έχουν προκαλέσει την συγκεκριμένη κατάσταση. Και μην υποτιμήσετε τις αμέτρητες ώρες δουλειάς που έχουν ρίξει για να αποκτήσουν οι συγκεκριμένες κινήσεις μηχανικό χαρακτήρα. Η μαγεία του να βρίσκεται στο σωστό χώρο τη σωστή στιγμή τινάζοντας τα αντίπαλα δίχτυα είναι ένστικτο, αλλά είναι και δουλειά.

Υπάρχουν μερικά ακόμα στοιχεία που τον καθιστούν ξεχωριστό και αναντικατάστατο για τους προπονητές του. Η εργατικότητα, η μαχητικότητα και η προσωπικότητα που έχει ως αποτέλεσμα τη σωστή λήψη αποφάσεων σε απειροελάχιστο χρόνο. Για 90 λεπτά στο γήπεδο ο Μίλερ είναι ο παίκτης που θέλει ο προπονητής, είτε αυτός είναι ο Λουίς Φαν Χάαλ, που είχε δηλώσει πως απλά δεν βγαίνει από την 11άδα, είτε ο Πεπ Γκουαρδιόλα, παρά τις μεταξύ τους τριβές. Το work rate, η προσήλωση στο πλάνο, η δουλειά με και για τους συμπαίκτες του και σε συνδυασμό με τις κινήσεις τους, ο τρόπος που κινείται χωρίς την μπάλα. Όλα αυτά τον κάνουν αναπόσπαστο γρανάζι της γερμανικής μηχανής.

Όσον αφορά την προσωπικότητα; Ο Μίλερ παραμένει ο ήρωας της διπλανής πόρτας. Το παιδί που μετά τα δύο γκολ του με την Αγγλία βγήκε στην κάμερα για να στείλει χαιρετίσματα στις γιαγιάδες του και τον παππού του. Ο άνθρωπος που χαρακτήρισε το σταρ σίστεμ του σύγχρονου ποδοσφαίρου ως τσίρκο παραμένει απόλυτα προσγειωμένος, ψυχή των αποδυτηρίων, συμπαθής στους πάντες και με μία ατσάλινη θέληση να θυσιάσει κάθε «εγώ» της 11άδας για την ομάδα.

Η απόδοσή του λοιπόν και κυρίως η αποτελεσματικότητα εξαρτάται και από την υπόλοιπη ομάδα. Από το playmaking του Οζίλ, τις κάθετες του Κρόος, τα ανοίγματα του Ντράξλερ, τις κινήσεις του Γκέτσε. Μην βιαζόμαστε λοιπόν για συμπεράσματα. Ούτως ή άλλως, έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του.