Η Μπάγερν βιάστηκε δύο φορές με τον Νάγκελσμαν

Κοιτάζοντάς το από μακριά δεν είναι πολύ εύκολο να εξηγήσεις και να αναλύσεις τους λόγους που οδήγησαν την διοίκηση της Μπάγερν στην επιλογή να “πάψει” τον Γιούλιαν Νάγκελσμαν και να ακυρώσει ένα σχέδιο που της κόστισε τόσο ακριβά, δεδομένου ότι μόνο για την “αγορά” του πριν από περίπου 2 χρόνια επένδυσε 25 εκατ. €. Προφανώς κάνεις την διαπίστωση ότι με αυτή την επιλογή της η Μπάγερν επιβεβαιώνει την “FC Holywood” φήμη της και συντηρεί τον μύθο του “ηλεκτρικού πάγκου”. Αυτή η διαπίστωση όμως είναι γενική, και γι’ αυτό διαχρονική. Δεν δίνει απάντηση στο σημερινό “γιατί”.

Από μακριά, δεδομένου ότι γνωρίζεις ότι πρόκειται για έναν ποδοσφαιρικό οργανισμό που δεν έχει υπομονή, σκέφτεσαι ότι η Μπάγερν αγχώθηκε από το γεγονός ότι ο Τόμας Τούχελ, ένας που ήταν στο μυαλό της από το 2017, κυκλοφορεί ελεύθερος και διατεθειμένος να δεσμευτεί με όποια μεγάλη ομάδα του προσφέρει μια καλή ευκαιρία, και κάπως έτσι έχασε την υπομονή της για τον Νάγκελσμαν. Δηλαδή βρίσκεις λογική σχετικά με την στιγμή. Δεν βρίσκεις όμως εύκολα μια προφανή εξήγηση σχετικά με το πώς γίνεται μια ποδοσφαιρική εταιρεία τέτοιου βεληνεκούς να κάνει πριν από περίπου 6 μήνες την επιλογή να δημιουργήσει στον Νάγκελσμαν το ρόστερ που εκείνος επιθυμεί προκειμένου να μετασχηματίσει την Μπάγερν σε δική του ομάδα και φτάνει τόσο σύντομα, σήμερα, στην απόφαση να ακυρώσει αυτό το σχέδιο.

Στο πρώτο ματς απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν, στο Παρίσι, για την φάση των 16 του Champions League, ο Νάγκελσμαν έδειξε στην Μπάγερν ότι μπορεί να φτιάξει μια ομάδα που θα παίζει όπως εκείνος θέλει και συγχρόνως θα έχει στην αγωνιστική ταυτότητα και τη νοοτροπία της τα στοιχεία του dna μιας Μπάγερν. Γίνεται η εικόνα της σε 5 παιχνίδια της Bundesliga εντός 2023, όταν “άφησε” 12 βαθμούς (3 ισοπαλίες, 2 ήττες) να θόλωσαν τόσο πολύ την εικόνα του Παρισιού, που να την έκαναν να μοιάζει με την εξαίρεση και όχι με τον κανόνα της αγωνιστικής συμπεριφοράς της Μπάγερν υπό την ηγεσία του Νάγκελσμαν; Τα γεγονότα απαντούν πως “ναι”.

Όταν επιχειρήσεις μια σύγκριση, μέσα από το Comparisonator, της απόδοσης που είχε στα 25 φετινά παιχνίδια της Bundesliga με την απόδοση που είχε στα πρώτα 25 ματς της περσινής Bundesliga, διαπιστώνεις ότι η φετινή Μπάγερν υστερεί έναντι της περσινής. Πέρσι η Μπάγερν έβαζε περισσότερα (3.04 ανά ματς) γκολ, είχε 2 τελικές προσπάθειες παραπάνω ανά παιχνίδι, δημιουργούσε περισσότερες κλασικές ευκαιρίες (xG: 3 πέρσι - 2.3 φέτος), επέτρεπε μικρότερης αξίας ευκαιρίες στον αντίπαλο (Expected shot against: 0.98 πέρσι - 1.11 φέτος), έκανε περισσότερη και πιο ποιοτική κατοχή της μπάλας ανά ματς, και είχε ελαφρώς καλύτερες επιδόσεις στις μονομαχίες. Εξετάζοντας το ζήτημα από αυτή τη σκοπιά, σκέφτεσαι ότι η περσινή, που δεν ήταν ακριβώς μια “ομάδα Νάγκελσμαν” αλλά μια ομάδα σε μεταβατική περίοδο είχε καλύτερη απόδοση από την φετινή, που είναι μια “ομάδα Νάγκελσμαν”.

Εξίσου σημαντική με αυτήν της απόδοσης είναι και η παράμετρος των αποδυτηρίων. Το περασμένο καλοκαίρι η Μπάγερν έκανε την επιλογή να συμφωνήσει με τον Νάγκελσμαν, που ζητούσε να λειτουργήσει απελευθερωμένος και να επιβάλει την ηγεσία και την πειθαρχία του. Αλλά τα τελευταία μηνύματα που πήρε, πριν και μετά από τον αγώνα με την Λεβερκούζεν, όταν αρχικώς ο Νάγκελσμαν μίλησε δημοσίως για ένα “καρφί” στα αποδυτήρια της Μπάγερν και εκ των υστέρων ξαναμίλησε δημόσια για να βάλει “μηδέν” σε ποδοσφαιριστές του για την απόδοση που είχαν απέναντι στην Λεβερκούζεν φαίνεται ότι κλόνισαν την πίστη της διοίκησης προς τον προπονητή. Μιλώντας στην “Welt Am Sonntag” πριν από 10 μέρες, ο Νάγκελσμαν δήλωνε ότι έχει εξελίξει την ηγεσία του, στον καιρό του στην Μπάγερν, επειδή βάσισε την φιλοσοφία και την μεθοδολογία του πάνω στην παραδοχή ότι πρέπει να κάνει καλύτερες δημόσιες σχέσεις με ποδοσφαιριστές που έχουν κατακτήσει πολλούς σημαντικούς τίτλους και ότι πρέπει να τους έχει συμμέτοχους στο έργο του. Σύμφωνα με τα λόγια του, τους έβαλε πιο “μέσα” στην διαδικασία των επιλογών που έκανε ακόμη και στο τακτικό κομμάτι. Πιθανόν όλα αυτά να μην κατάφερε να τα εξηγήσει πολύ πειστικά στον CEO Όλιβερ Καν και στον αθλητικό διευθυντή Χασάν Σαλιχάμιτζιτς. Πιθανόν αυτοί, κρίνοντας και από την εμπειρία τους, να συναισθανθήκαν ότι ο Νάγκελσμαν “χάνει” τα αποδυτήρια και ότι γι’ αυτό η σεζόν πάει να χαθεί. Στα πρώτα ρεπορτάζ καταγράφεται η αίσθηση ότι ο Νάγκελσμαν είχε χάσει τους “ηγέτες” των αποδυτηρίων, οι οποίοι αμφισβητούσαν τις τακτικές του στις συνομιλίες με τους δύο διοικητικούς ηγέτες του κλαμπ.

Κάποιος που βρίσκεται έξω από τον μικρόκοσμο της Μπάγερν δεν μπορεί να βρει και να κατανοήσει πλήρως όλα τα “πώς” και τα “γιατί” αυτής της επιλογής. Στην μεγάλη εικόνα πάντως αυτή η αποτυχία της Μπάγερν με τον Νάγκελσμαν επιβεβαιώνει τον διαχρονικό κανόνα της πραγματικότητάς της: έχει πάντα ανάγκη από έναν έτοιμο και πολύ πεπειραμένο προπονητή. Στην περίπτωση του Νάγκελσμαν βιάστηκε. Και να τον προσλάβει, αλλά και να τον απολύσει.