Μήτρογλου: «Δεν είμαι πια πιστολέρο, δεν έχει πλάκα»

«Απογοητευτήκαμε λίγο στο τέλος του ματς λόγω του αποτελέσματος (3-3). Πέτυχα το πρώτο μου γκολ με τη φανέλα της Μαρσέιγ. Στα επόμενα παιχνίδια στις επόμενες εβδομάδες θα πρέπει να βρω τη χημεία με τους νέους μου συμπαίκτες. Συνεχίζω να έχω θετική σκέψη», τόνισε αρχικά ο Έλληνας επιθετικός για το πρώτο του τέρμα στην Γαλλία στο εκτός έδρας ματς με την Στρασμπούρ.

«Σε εκείνο το παιχνίδι ήταν ενδιαφέρουσα η συνεργασία μας. Η ομάδα έχει πολλή ποιότητα, παίξαμε απλά και βγάλαμε πολλούς συνδυασμούς. Συνεργάζομαι καλά με όλον τον κόσμο και είμαι ακόμα νέος στην ομάδα», συνέχισε.

Όσο για τον τραυματισμό που καθυστέρησε το ντεμπούτο του; «Ήταν ένα μυικό πρόβλημα. Δούλεψα για να επιστρέψω στο 100%. Σήμερα είμαι καλά και όλα είναι εντάξει. Ύστερα από τέτοιο τραυματισμό, πρέπει να παίξεις πολλά ματς για να αισθανθείς καλά. Αισθάνομαι πολύ καλά τώρα. Δεν μπορούσα να παίξω, οπότε ήταν μια δύσκολη περίοδος. Ήθελα να παίξω, να είμαι μέλος αυτής της ομάδας, αλλά ήταν αδύνατον. Πρέπει να ευχαριστήσω την ομάδα, αλλά και τους γιατρούς, οι οποίοι με βοήθησαν πολύ για να επιστρέψω το ταχύτερο δυνατό στους αγωνιστικούς χώρους. Δεν αμφέβαλα για τον εαυτό μου κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Μένω πάντα δυνατός».

Στη συνέχεια ρωτήθηκε για το αν τα λεπτά συμμετοχής με την Εθνική τον βοήθησαν, αλλά και για τα επερχόμενα μπαράζ με την Κροατία. «Ναι, με βοήθησαν. Ο πρώτος μου στόχος ήταν να είμαι καλά για τη Μαρσέιγ. Όλα εξελίχθησαν γρήγορα. Κατάφερα να είμαι κομβικός για τη χώρα μου με τα γκολ απέναντι σε Κύπρο και Γιβραλτάρ. Ήταν σημαντική στιγμή για εμένα. Η Κροατία είναι δύσκολη αντίπαλος. Αλλά όλες οι ομάδες που ήταν στο γκρουπ των δυνατών ήταν δύσκολες. Μας έτυχε η Κροατία…».

Για το ότι μεγάλωσε στη Γερμανία, αλλά παίζει για την Ελλάδα σχολίασε: «Πάντα ήμουν Έλληνας. Οι γονείς μου είναι Έλληνες, το αίμα μου είναι ελληνικό. Στην Γερμανία μιλούσαμε ελληνικά στο σπίτι. Είμαι 100% Έλληνας».

Για το αν νιώθει σταρ και για τους λόγους που απάντησε θετικά στην πρόταση της Μαρσέιγ τόνισε: «Πολλοί σταρ έχουν περάσει από την Μαρσέιγ και το γαλλικό πρωτάθλημα. Στόχος μου είναι να δείξω ότι μπορώ να ανήκω στους μεγάλους παίκτες αυτής της ομάδας. Δεν έχει σημασία από ποια ομάδα προέρχεσαι ή σε ποια ομάδα πηγαίνεις, πάντα ξεκινάς από το μηδέν. Δεν με ενοχλεί ότι ο κόσμος δεν με γνωρίζει, είναι φυσιολογικό. Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου σταρ. Το πορτογαλικό πρωτάθλημα δεν ακολουθεί το επίπεδο των τεσσάρων μεγάλων ευρωπαϊκών. Είναι πιο δύσκολο να τους κάνεις να μιλούν για σένα όταν παίζεις στην Πορτογαλία. Είμαι εδώ για να βοηθήσω την ομάδα να κερδίσει τίτλους και να σκοράρω. Αυτοί είναι οι στόχοι μου και τίποτα άλλο. Όσον αφορά στα γκολ δεν έχω κάποιον ειδικό στόχο. Δεν έχω κάποιον αριθμό να σας δώσω. Στόχος μου είναι να σκοράρω σε κάθε ματς για να βοηθήσω την ομάδα να μεγαλώσει.

H Μαρσέιγ έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για μένα. Είναι πολύ γνωστή ομάδα. Την ήξερα, είναι μεγάλη ομάδα στην Ευρώπη. Είχα την επιθυμία να έρθω εδώ. Δεν έπαιζα στον Ολυμπιακό όταν αγωνίστηκε κόντρα στη Μαρσέιγ, αλλά θυμάμαι καλά εκείνο το ματς».

Για τις προσδοκίες που έχουν από εκείνον οι οπαδοί της Μαρσέιγ: «Δεν ξέρω τι όνομα επιθετικού υποσχέθηκαν στους οπαδούς. Δεν βλέπω τα πράγματα υπό αυτήν την οπτική γωνία. Η Μαρσέιγ είναι μεγάλη ομάδα. Το να ψάχνει μεγάλους επιθετικούς μου φαίνεται φυσιολογικό. Είμαι υπερήφανος που με επέλεξαν. Δεν ξέρω για τον Ζιρού (σ.σ. τον συνέκριναν με τον επιθετικό της Άρσεναλ, που ήταν επίσης από τους στόχους των Μασσαλών). Είναι μεγάλος παίκτης που παίζει σε μεγάλη ομάδα. Από επιθετικούς μου αρέσει πολύ ο Λουίς Σουάρες. Όταν ήμουν μικρός, μου άρεσε επίσης ο Ζιντάν».

Τέλος, ρωτήθηκε για τις μεγαλύτερες δυσκολίες στην καριέρα του και τον γνωστό του πανηγυρισμό, οταν και παρίστανε τον «πιστολέρο». «Δεν θυμάμαι, δεν ξέρω τι να σας πω. Όταν πήγα στο Λονδίνο είχα έναν μικρό τραυματισμό. Στη συνέχεια έδειχνε πιο άσχημος. Έμεινα τρεις μήνες εκτός και ήταν πραγματικά δύσκολο. Είμαι δυνατός, όμως, ψυχολογικά και κατάφερα να ξεπεράσω το εμπόδιο και να επιστρέψω στο 100%. Μεγάλωσα με αυτόν τον τρόπο. Ποτέ δεν σου δίνεται τίποτα στη ζωή. Οι γονείς μου κάνανε τα πάντα για τον αδερφό μου και μένα. Στόχος μου ήταν να μπορώ να τους βοηθήσω, να δουλέψω πιο σκληρά και να το καταφέρω. Τα κατάφερα. Εκείνος ο πανηγυρισμός είναι κάτι που έχω σταματήσει. Δεν το κάνω πλέον. Με αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο, το να πυροβολείς δεν είναι καλό. Όταν είσαι μικρός έχει πλάκα. Πλέον δεν έχει όμως».