Εκτός έδρας γκολ: Υπέρ, κατά και μυθικά ματς που έκρινε! (Poll & vids)

Είχαν παιχτεί σχεδόν 300 αγωνιστικά λεπτά και νικητής δεν υπήρχε. Αυτό το πράγμα δεν γινόταν να συνεχιστεί. Η Κολωνία που στον προηγούμενο γύρο του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1964-'65, είχε αποκλείσει πολύ δύσκολα τον Παναθηναϊκό (1-1, 2-1), κοντραρίστηκε με τη Λίβερπουλ. Οι δύο αναμετρήσεις τους έληξαν χωρίς γκολ και καθώς δεν υπήρχε τότε ακόμα η διαδικασία της παράτασης και των πέναλτι, τα πάντα θα κρίνονταν στο ουδέτερο “Ντε Κάιπ” του Ρότερνταμ. Κι εκεί όμως νικητής δεν βγήκε. Το 2-2 έστελνε υποχρεωτικά την πρόκριση στα χέρια της τύχης. Οι Reds διάλεξαν σωστά και όταν το κέρμα έπεσε στο χορτάρι, τους έστειλε στα ημιτελικά. Εκείνο το βράδυ η UEFA αποφάσιζε ότι έπρεπε να αλλάξει κάτι. Και αυτό ήταν να βάλει στο παιχνίδι τον κανονισμό του εκτός έδρας γκολ.

Η καινούργια νόρμα λοιπόν ξεκίνησε την επόμενη σεζόν πειραματικά στο Κυπελλούχων και το 1970-'71 μπήκε στη ζωή του Πρωταθλητριών και σταδιακά σε κάθε νοκ άουτ διοργάνωση. Εκείνη τη χρονιά συνέβη και η πρώτη φορά που έκρινε μία πρόκριση. Η άσημη Γκλεντοράν από τη Βόρεια Ιρλανδία είχε αποσπάσει 0-0 στη Λισσαβώνα από τη μεγάλη Μπενφίκα και στη ρεβάνς του Μπέλφαστ προηγούνταν 1-0. Χρειάστηκε ένα γκολ του θρυλικού Εουσέμπιο στο φινάλε, ώστε οι Αετοί να αποφύγουν τον ντροπιαστικό αποκλεισμό και τον Μάυρο Πάνθηρα να λέει σε μεταγενέστερη συνέντευξή του: «Ηταν ένα απλό γκολ, αλλά και από εκείνα που θυμάμαι περισσότερο στην καριέρα μου, μιας και ήταν μάλλον το πιο περίεργο ως σημασία»!

Γιατί πρέπει να καταργηθεί...

Το εκτός έδρας γκολ όμως που μεγάλωσε τόσες και τόσες ποδοσφαιρικές γενιές, ετοιμάζεται να μας αποχαιρετήσει όπως όλα συνηγορούν. Η Επιτροπή Διοργανώσεων της UEFA εισιγήθηκε την κατάργησή του και αναμένεται η τελική γνωμάτευση από την Εκτελεστική Επιτροπή, η οποία συνήθως δεν λέει όχι σε τέτοιου είδους καινοτομίες. Ενας εκ των υποστηρικτών της κατάργησής του, ο Αρσέν Βενγκέρ επιχειρηματολόγησε ότι: «Είναι πρόβλημα στο μοντέρνο παιχνίδι. Πλέον τα γήπεδα είναι τέλεια, οι ομάδες έχουν φοβερή φυσική κατάσταση και οι αντεπιθέσεις δεν γίνονται από 2-3 παίκτες, αλλά ως transition απ' όλη την ομάδα. Επομένως, το εκτός έδρας γκολ είναι πιο εύκολο να συμβεί και δεν πρέπει να επηρεάζει τόσο πολύ το παιχνίδι. Επίσης, υπάρχουν προπονητές που στήνουν τους παίκτες τους, ώστε να μην δεχτούν γκολ στην έδρα τους κι αυτό κάνει κακό στο θέαμα (σ.σ.: λίγο ριζοσπαστική προσέγγιση αυτή η άποψη)».

Η αλήθεια είναι ότι μία ισοπαλία, είναι απλά μία ισοπαλία και δεν μπορεί να έχει διαφορετικό αντίκτυπο, εάν έχει εκτός γκολ (1-1, 2-2, κ.α.). Οπότε, με αυτή τη λογική, είναι unfair. Ενα γκολ δεν γίνεται να μετράει διαφορετικά από ένα άλλο. Είναι απλά ένα γκολ και τέλος. Και ειδικά έπειτα από δύο νοκ άουτ ματς πάντα υπάρχουν άλλοι τρόποι ώστε να αναδειχτεί νικητής. Εδώ έρχονται οι λάτρεις των παρατάσεων και των πέναλτι, που θεωρούν ότι εάν μία ομάδα νικήσει 3-2 στο γήπεδό της και ηττηθεί 2-1 εκτός, δεν γίνεται να αποκλειστεί έτσι απλά. Το πιο δίκαιο θα ήταν ο έξτρα χρόνος και η άσπρη βούλα. Και ό,τι γίνει...

Γιατί πρέπει να διατηρηθεί...

Σε έρευνα που έγινε το 2018 και αφορούσε την επίδραση του away goal στις προκρίσεις προημιτελικών και ημιτελικών του Champions League, προέκυψε ότι το 12,2% των προκρίσεων ήρθε χάρη σε αυτό. Το ποσοστό ίσως να μην φαίνεται πολύ μεγάλο, αλλά στην πραγματικότητα είναι σημαντικό, καθώς επηρέασε το αγωνιστικό ρουν της ιστορίας με έντονο-αποφασιστικό τρόπο. Από αυτό το 12,2%, το 70% όσων πέρασαν στην επόμενη φάση ή πήγαν στον τελικό, ήταν εκείνοι που σκόραραν μακριά από το γήπεδό τους, ενώ οι ομάδες που έβαλαν δύο γκολ εκτός, πέρασαν σε ποσοστό 85%.

Το άνωθεν συμπέρασμα είναι ότι... βρίσκοντας δίχτυα στην έδρα του αντιπάλου, αποκτάς πλεονέκτημα. Και αυτό είναι κάτι που οι ομάδες και οι προπονητές δεν μπορούν να αγνοήσουν τακτικά. Η κατάρτιση του πλάνου περιλαμβάνει την προσπάθεια να σκοράρουν και όχι απλά να κλειστούν στην άμυνά τους, ώστε να μην δεχτούν εκείνοι γκολ και μετά να έχουν το πάνω χέρι μπροστά στους δικούς τους οπαδούς. Κατά συνέπεια, το εκτός έδρας γκολ είναι εκείνο που προάγει σε μεγαλύτερο βαθμό το επιθετικό ποδόσφαιρο κι ας ισχυρίζεται με έναν παράλογο τρόπο ο Αρσέν Βενγκέρ ότι θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίθετο.

Πάνω απ' όλα όμως ο κανονισμός που αγαπήσαμε και λογικά δεν θα υπάρχει πια σε λίγο καιρό, μας έχει χαρίσει άπειρες συγκλονιστικές εξελίξεις. Το πώς μία ομάδα κυνηγάει να σκοράρει στο φινάλε, ενώ υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε απλά και χαλαρά να μην πιέζεται και να μην ρισκάρει. Μία νίκη 3-2 και μία ήττα 2-1 στη ρεβάνς, δεν θα την υποχρεώνει να αναζητήσει με όλες τις δυνάμεις ένα γκολ και δεν θα υπάρχει αυτή η τρελή ίντριγκα και η ένταση στο τέλος του αγώνα!

Loading...

Και αφού δώσαμε μία τοποθέτηση ΚΑΤΑ και ΥΠΕΡ του ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ ΓΚΟΛ, ας θυμηθούμε και πέντε ενδεικτικές περιπτώσεις στο Champions League, όπου ο κανονισμός έκανε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη να απολαύσει την υπέροχη ίντριγκα της μπάλας. Να εξυψώσει άλλους στα ουράνια και άλλους να τους μαραζώσει στα τάρταρα...

Τότεναμ - Μάντσεστερ Σίτι 4-4 (2018-'19, Προημιτελικά)

Ο Χέονυγκ-Μιν Σον έχει καθαρίσει το 1-0 του Λονδίνου και στη ρεβάνς του “Ετιχαντ” γίνονται τρομερά πράγματα. Ο Κορεάτης χτυπάει δύο φορές στο ξεκίνημα (7', 10'), αλλά η Σίτι είναι στο 4-2 στο 59' και προκρίνεται. Ο Φερνάντο Γιορέντε όμως στο 73' κλέβει το εισιτήριο για τους Spurs, με τους Πολίτες να επιτίθενται μανιασμένα, καθώς με τα εκτός έδρα γκολ του 4-3 μένουν εκτός. Στην εστία του Ούγκο Γιορίς επικρατεί πανικός. Ο Στέρλινγκ τελικά στο 90'+3' καταφέρνει να σκοράρει, αλλά το VARακυρώνει το γκολ και αφήνει σύξυλο τον Πεπε Γκουαρδιόλα. Εάν δεν υπήρχε ο κανονισμός του εκτός έδρας γκολ, θα είχε πάει στην παράταση και δεν θα υπήρχε αυτή η συναρπαστική εξέλιξη.

Ρόμα - Μπαρτσελόνα 4-4 (2017-'18, Προημιτελικά)

Ντανιέλε Ντε Ρόσι και Κώστας Μανωλάς ξεκινούν με αυτογκόλ στη Βαρκελώνη και στο φινάλε ο πίνακας γράφει 4-1. Η Μπαρτσελόνα έχει περάσει με βεβαιότητα στα ημιτελικά. Το γκολ του Εντιν Τζέκο στο 80' δεν προβληματίζει κανέναν. Ωστόσο, ο ίδιος ξαναχτυπάει στο “Ολίμπικο” και οι Ντε Ρόσι, Μανωλάς ξορκίζουν το κακό. Τα γκολ τους και ειδικά η κεφαλιά του Ελληνα σέντερ μπακ στο 82' οδηγούν τη Ρόμα σε μία μυθική ανατροπή, όπου εκείνο το γκολ του Τζέκο στο “Καμπ Νόου” είναι που έχει κάνει τη διαφορά.

Μονακό – Μάντσεστερ Σίτι 6-6 (2016-'17, Προημιτελικά)

Σε ένα φεστιβάλ επιθετικού ποδοσφαίρου και άγνοιας κινδύνου από την πιτσιρικαρία του Λεονάρντο Ζαρντίμ, η Σίτι επικρατεί στο Μάντσεστερ 5-3 της Μονακό. Δύο γκολ του Φαλκάο και ένα από κάποιον έφηβο με το όνομα Κιλιάν Μπαπέ, αφήνουν ανοικτούς τους λογαριασμούς. Στο Πριγκιπάτο, ξαναχτυπάει ο Μπαπέ και μαζί ο Φαμπίνιο. Ο Σανέ όμως στο 71' δίνει στη Σίτι την πρόκριση. Αυτό κρατάει ωστόσο, για έξι μόνο λεπτά, καθώς ο Μπακαγιόκο κάνει το τελικό 3-1 και σε αυτό το μοναδικό 6-6 συνολικού σκορ, η Μονακό περνάει εκείνη, επειδή έχει βάλει τρία εκτός, ενώ η Σίτι ένα.

Ρεάλ Μαδρίτης – Μπάγερν 4-4 (2006-'07, Προημιτελικά)

Ραούλ και Ρουντ Φαν Νίστελοϊ χτίζουν το 3-1 για τη Ρεάλ στο “Μπερναμπέου”. Ωστόσο, στο 88' ο Μαρκ Φαν Μπόμελ σιγοντάρει το γκολ του Λούσιο από νωρίς και το 3-2 δίνει σοβαρές πιθανότητες στην Μπάγερν. Αυτό επαληθεύεται στο Μόναχο, όπου ο Μακάι μόλις στο 1' και ο Λούσιο ξανά κάνουν το 2-0 για τους Βαυαρούς. Ο Φαν Νίστερλοϊ γράφει το 2-1 στο 83', αλλά τα δύο εκτός έδρας γκολ της Μπάγερν της δίνουν την πρόκριση.

Μίλαν - Ιντερ 1-1 (2002-'03 Ημιτελικά)

Είναι η πιο ιστορική τους κόντρα. Το ντέρμπι του Μιλάνου μεταφέρεται στα ημιτελικά και έχει φόντο το μεγάλο τρόπαιο. Το 0-0 με γηπεδούχο τη Μίλαν κάνει τους Νερατζούρι να έχουν χτυποκάρδι ευτυχίας. Το “Σαν Σίρο” μετατρέπεται σε “Τζουζέπε Μεάτσα” και ο Αντρέι Σεβτσένκο τους κάνει σμπαράλια στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου. Η Ιντερ επιτίθεται σαν τρελή, αλλά το 1-1 από τον Ομπαφέμι Μάρτινς στο 84' δεν έχει την ίδια αξία με εκείνο του Σέβα. Η Μίλαν γράφει ιστορία και λίγες μέρες αργότερα παίρνει και την κούπα στα πέναλτι με τη Γιουβέντους.

Follow me: @jorgekaraman