Τελικός Κριστιάνο–Μέσι και να κριθεί στα πέναλτι

• Ο παράγοντας Λουκάκου

Είχα το προνόμιο (γιατί τέτοιο το θεωρώ) να δω από κοντά τους δύο πιο σημαντικούς τελικούς που έχουν δώσει ως αντίπαλοι Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι στις θρυλικές καριέρες τους.

Ο πρώτος, τον Μάιο του 2009 στη Ρώμη, ήταν το τελευταίο παιχνίδι του «CR7» στην πρώτη του θητεία στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Λέο χαμογέλασε στο φινάλε, σφραγίζοντας την κατάκτηση του Champions League για την Μπαρτσελόνα με ένα απίθανο γκολ με κεφαλιά, τρόπο που είναι αλήθεια ότι δεν… προτιμά για να σκοράρει.

Ο δεύτερος, τον Απρίλιο του 2011 στη Βαλένθια, σήμανε την (ετεροχρονισμένη και σαφώς μικρότερου μεγέθους) ρεβάνς του Πορτογάλου σούπερ σταρ, ο οποίος χάρισε στην Ρεάλ Μαδρίτης του Ζοσέ Μουρίνιο το Κύπελλο Ισπανίας, με κεφαλιά – οβίδα στην παράταση.

Έκτοτε, βεβαίως, οι δύο εξωγήινοι (χωρίς εισαγωγικά) ποδοσφαιριστές που σημάδεψαν την σύγχρονη ιστορία του αθλήματος συναντήθηκαν σε τρεις τελικούς Σούπερ Καπ Ισπανίας και σε αμέτρητα παιχνίδια πρωταθλήματος και Champions League (συνολικά 36 τον αριθμό), αλλά κανένα δεν είχε την βαρύτητα των δύο προαναφερθέντων.

Με τον Κριστιάνο πλέον στα 36 του και έχοντας επιστρέψει στη Γιουνάιτεντ και τον Λέο στα 34 του να έχει αφήσει την Μπάρτσα για την Παρί Σεν Ζερμέν, θέλω να τους δω και πάλι τον έναν απέναντι στον άλλο, στον τελικό του φετινού Champions League, ο οποίος έχει οριστεί για τις 28 Μαΐου του 2022 στην Αγία Πετρούπολη.

Επειδή ο χρόνος είναι αδυσώπητος ακόμα και για υπέρ – αθλητές, δεν ξέρω πόσες φορές θα έχουμε ξανά αυτή την ευκαιρία. Θα γούσταρα πολύ, λοιπόν, να δω Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Παρί Σεν Ζερμέν την μια κόντρα στην άλλη, με τον Κριστιάνο να ψάχνει το έκτο στέμμα του και τον Λέο το πέμπτο του, έστω και αν ο ίδιος θεωρεί ότι έχει τρία και όχι τέσσερα, επειδή δεν έπαιξε στον (νικηφόρο) τελικό του 2006 με την Μπάρτσα κόντρα στην Άρσεναλ.

Α, και για να ολοκληρωθεί ιδανικά το παζλ (ποδοσφαιρικέ Θεέ, ακούς;), θέλω να σκοράρουν αμφότεροι στην κανονική διάρκεια, αλλά να οδηγηθεί το ματς στα πέναλτι. Και εκεί, όπως είναι λογικό, να αναλάβουν οι δυο τους το τελευταίο πέναλτι της κάθε ομάδας. Και τότε, ας αποφασίσει η ποδοσφαιρική μοίρα.

Ο παράγοντας Λουκάκου

Πέρα, βεβαίως, από τις ποδοσφαιρικές «ονειρώξεις» του υπογράφοντος, η Παρί είναι στα χαρτιά το μεγάλο φαβορί, γιατί πρόσθεσε ενδεκαδάτους ποδοσφαιριστές (Μέσι, Ντοναρούμα, Σέρχιο Ράμος, Βαϊνάλντουμ, Χακίμι) στο ήδη εξαιρετικό της ρόστερ, έχει έναν προπονητής εγνωσμένης αξίας (Μαουρίσιο Ποτσετίνο) και, επιτέλους, δείχνει να έχει ωριμάσει αρκετά για να κάνει το παραπάνω και αποφασιστικό βήμα.

Η Γιουνάιτεντ, εκτός από τον Κριστιάνο, πρόσθεσε Ραφαέλ Βαράν και Τζέιντον Σάντσο στο ήδη πολύ ελκυστικό της ρόστερ και θα είναι φουλ ανταγωνιστική στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, όπως άλλωστε και η συμπολίτισσα (και περυσινή φιναλίστ) Σίτι, έστω και αν δεν πήρε επιθετικό, όπως δεδομένα χρειαζόταν.

Προσθήκη επιθετικού και μάλιστα σούπερ σέντερ φορ, έκανε η Τσέλσι. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης μπορεί να μην πήρε κεντρικό αμυντικό που πιθανόν χρειαζόταν, αλλά διατήρησε το πολύ καλό της ρόστερ (πρόσθεσε και Σαούλ στα χαφ) και, με τον Ρομελού Λουκάκου στην κορυφή, φρονώ πως είναι το φαβορί για να κάνει ριπίτ.

Φαβορί γιατί είναι η τωρινή κάτοχος και δεν το πήρε… κατά τύχη, φαβορί γιατί ο Βέλγος διάγει την καλύτερη και πιο ώριμη φάση της καριέρας του και εκτοξεύει τους Μπλε, τόσο εκτελεστικά, όσο και δημιουργικά.

Μέχρι τον Μάιο, βεβαίως, πολλά μπορεί να συμβούν. Και η Τσέλσι, σε αντίθεση με την Παρί, την (πάντα παρούσα) Μπάγερν Μονάχου ή την βασίλισσα (πάντα και για πάντα) Ρεάλ, θα αντιμετωπίσει πολύ μεγαλύτερη φθορά από τον βαθμό δυσκολίας των εγχώριων υποχρεώσεων, κάτι που ισχύει και για την Λίβερπουλ, αλλά και για τις δύο ομάδες του Μάντσεστερ.

Ποδοσφαιρικά, όμως, θεωρώ ότι ο «παράγοντας Λουκάκου» την καθιστά φαβορί για να σηκώσει ξανά την κούπα με τα μεγάλα αυτιά. Μην τα ξαναγράφω, όμως, προσωπικά προτιμώ Κριστιάνο vs. Λέο στον τελικό της Αγίας Πετρούπολης και… όποιος αντέξει!