Κάνει τα όνειρα όσων ζουν δίπλα του αληθινά…

Είναι πλέον και με την σφραγίδα, ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο. Η UEFA τον ανέδειξε και τον βράβευσε ως τέτοιο, δια χειρός του προέδρου της, του Τσεφέριν, την περασμένη Τρίτη στο «Στάφορντ Μπριτζ», αφού πέραν όλων των άλλων είναι πλέον και ο κάτοχος του Τσάμπιονς Λιγκ με την ομάδα της Τσέλσι.

Ποιος είναι πραγματικά όμως ο Τόμας Τούχελ εκτός από ένας υπέροχος προπονητής, ένας φιλόσοφος του ποδοσφαίρου, ένας τελειομανής επαγγελματίας. Τι είναι αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους;

Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η εργασιομανία του και η μανία του στην τελειότητα είναι αυτά που τον διακρίνουν και ως άνθρωπο. Για τέσσερις μήνες (τους πρώτους του στο Λονδίνο), κοιμόταν σε ξενοδοχείο δίπλα στο προπονητικό κέντρο της Τσέλσι για να μην χάνει χρόνο ούτε για την μετακίνηση και να μπορεί να δουλεύει 16 ώρες την ημέρα.

Αλλοι πάλι για να σου εξηγήσουν τον χαρακτήρα του και τον τρόπο προσέγγισης του στο ποδόσφαιρο, σου διηγούνται την ιστορία με τους πιτσιρικάδες της Μάιντς. Τότε που ήταν προπονητής της U19. Τους μάζεψε όλους ένα πρωί, μαζί με τα ποδήλατά τους και τους ανέβασε σε ένα πολύ ψηλό βουνό. Εκεί στην κορυφή του έβγαλε από την τσέπη του μία καρφίτσα με το σήμα της Μάιντς, την έδειξε σε όλους τους πιτσιρικάδες και μετά έφτιαξε μία μικρή λακούβα και την έθαψε. Τους είπε τότε, την πρώτη ημέρα της γνωριμίας τους. «Αν φτάσουμε στον τελικό, θα ανέβω σε αυτό το βουνό θα ξεθάψω την καρφίτσα και στη θέση της θα βάλω το ποδήλατό μου…».

Στο τέλος της σεζόν οι μικροί της Μάιντς έφτασαν μέχρι τον τελικό. Λίγο πριν βγουν στον αγωνιστικό χώρο να παίξουν το μεγάλο ματς κόντρα στους πιτσιρικάδες της Μπάγερν Μονάχου, ο Τούχελ δεν τους είπε λέξη. Τους έβαλε να δουν ένα βίντεο. Το βίντεο έδειχνε τον ίδιο και τον συνεργάτη του να ανεβαίνουν σε εκείνο το βουνό και να ξεθάβουν την καρφίτσα της Μάιντς και να θάβουν το ποδήλατό του. Το βίντεο τελείωνε με κοντινό πλάνο στον Τούχελ πάνω στην κορυφή του βουνού να κρατάει την καρφίτσα που μόλις είχε ξεθάψει και να λέει. «Τώρα βγείτε και παίξτε τον τελικό…».

Τον τελικό, όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις στη Γερμανία, παρακολούθησαν δια ζώσης πολλά σημαντικά πρόσωπα του γερμανικού ποδοσφαίρου, ανάμεσά τους και ο Γιούργκεν Κλοπ. Ο αστικός μύθος θέλει τον Κλοπ να εκτίμησε εκείνο το απόγευμα ότι ο προπονητής των πιτσιρικάδων της Μάιντς θα γίνει μία μέρα ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο και η αιτιολόγηση αυτής της εκτίμησης ήταν απλή. «Εντεκα σαφώς πιο ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές, με σαφώς μεγαλύτερο δείκτη εξέλιξης και προσόντα, έχασαν εύκολα από μία καλύτερη ομάδα 19χρονων. Όταν μπορείς να φτιάξεις τόσο τέλεια ομάδα με 19χρονα, τότε μπορείς να κάνεις θαύματα…».

Ο Τόμας Τούχελ στη συνέχεια της καριέρας του, δεν ξέρω αν έκανε θαύματα, αλλά τέτοιου είδους άλματα που να τον καθιστούν κορυφαίο προπονητή στον κόσμο τούτη δω τη χρονιά, σίγουρα τα έκανε. Οι ιστορίες πίσω από την επιτυχία του πολλές, αλλά νομίζω η κορυφαία όλων, η οποία ήταν και η αφορμή για αυτό εδώ το κείμενο, έγινε γνωστή μόλις τώρα. Για την ακρίβεια την έφερε στη δημοσιότητα ένας Γάλλος δημοσιογράφος.

Ο Τούχελ είναι γνωστό ότι δεν ζει πολυτάραχη ζωή. Είναι σπιτόγατος, είναι ελάχιστες οι δημόσιες εμφανίσεις του, δεν έχει ακούσει σχεδόν ποτέ κανείς δημόσια τους γονείς του, τη γυναίκα του Σίσι, τις δύο κόρες του. Δεν ζει ακριβά, δεν ξοδεύει πολλά, δεν πίνει ποτέ, είναι «σχεδόν vegetarian» όπως λέει ο ίδιος, είναι βιβλιοφάγος, λάτρης του τένις (παίζει εξαιρετικά λένε όσοι τον έχουν δει) και της γερμανικής ραπ μουσικής, κυρίως για τους στοίχους της.

Λατρεύει να περνάει πολλές ώρες με την οικογένειά του και τους τέσσερις πρώτους μήνες του στο Λονδίνο, όταν έπιασε δουλειά στην Τσέλσι, την στερήθηκε πάρα πολύ, διότι λόγω της πανδημίας η γυναίκα του και οι κόρες του έμειναν στο σπίτι τους στο Παρίσι. Δεν τους είδε από κοντά ούτε μία φορά από τον Γενάρη που πήγε στο Λονδίνο μέχρι τις παραμονές του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ.

Κι εδώ ερχόμαστε και στην πρόσφατη αποκάλυψη του Γάλλου δημοσιογράφου Nicolas Hortus. Τα δύο χρόνια που έζησε στο Παρίσι η οικογένεια Τούχελ είχε προσλάβει από γραφείο στο Παρίσι, μία κυρία από τις Φιλιππίνες, η οποία δούλευε ως οικιακή βοηθός. Η κυρία δέθηκε αμέσως με την οικογένεια Τούχελ και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς της, με αποτέλεσμα να δεθούν μαζί της και συναισθηματικά. Όταν λοιπόν όλη η οικογένεια μετακόμισε φέτος το καλοκαίρι στο Λονδίνο, όχι δεν την πήραν μαζί τους, όπως φανταστήκατε… Εκαναν κάτι πολύ πιο σπουδαίο. Φεύγοντας από το Παρίσι της άφησαν ένα ζευγάρι κλειδιά. Ηταν τα κλειδιά μίας πολυτελέστατης μονοκατοικίας στις Φίλιππινες, το οποίο είχαν αγοράσει στο όνομά της, κάνοντας πραγματικότητα το όνειρό της, όπως τους το είχε περιγράψει σε ένα δείπνο. «Να γυρίσω στις Φιλιππίνες, να έχω τα χρήματα να αγοράσω ένα δικό μου μικρό σπίτι και να ζήσω εκεί με τους δικούς μου ανθρώπους…».

Όλα αυτά μερικούς μήνες αφότου η οικογένεια Τούχελ είχε φροντίσει να καλύψει όλα τα έξοδα για μία πολύ σοβαρή εγχείρηση και την νοσηλεία του ενός παιδιού της κυρίας από τις Φιλιππίνες που αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα υγείας… Το παιδί ζει πλέον με την μητέρα του, υγιέστατο και ευτυχισμένο στο δικό τους σπίτι στις Φιλιππίνες.

Κάπως έτσι καταλαβαίνεις πώς ο Τόμας Τούχελ ζει τα δικά του όνειρα.

Φροντίζοντας πρώτα να ζήσουν τα δικά τους, όλοι όσοι είναι γύρω του…