Βλάχοβιτς: Πώς να συστηθείς στον κόσμο του Champions League με δύο επαφές (vid)

Τον περιμέναμε καιρό. Ο κορυφαίος σκόρερ του ιταλικού ποδοσφαίρου σε ένα ημερολογιακό έτος δεν άρμοζε να αγωνίζεται σε τίποτα υποδεέστερο του Champions League. Η μετακίνηση στη Γιουβέντους έδωσε την ευκαιρία στον Ντούσαν Βλάχοβιτς να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και παράλληλα να «κλέψει» χρόνο, με το να αγωνιστεί στ' «αστέρια» απευθείας από τα νοκ-άουτ. Χωρίς να περιμένει δηλαδή την επόμενη σεζόν για να σαλπίσει την πορεία του από την αρχή. Αυτό θα πει αληθινή πρόκληση για το πιο «hot» όνομα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου το περασμένο εξάμηνο. Κι αν κάποιοι φίλοι της Γιουβέντους ή ουδέτεροι δυσπιστούσαν απέναντι στον Βαλκάνιο «killer», ούτε ο πιο αισιόδοξος θαυμαστής του δεν μπορούσε να περιμένει τέτοιο ποδαρικό στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.

Ο Ντούσαν Βλάχοβιτς σκόραρε στο ντεμπούτο του, πριν συμπληρώσει καν ένα λεπτό αγώνα. Το ρολόι τη στιγμή που η μπάλα πέρασε τη γραμμή έδειξε 00:33. Αμέσως, το «La Ceramica» και το κοινό της Βιγιαρεάλ σίγησε απότομα και οι απανταχού στατιστικολόγοι έσπευσαν να μεταδώσουν το εύρος του ιστορικού γκολ. Κι άλλοι σκόραραν τόσο κι ακόμα πιο γρήγορα στο ντεμπούτο τους στο Champions League. Κανείς, όμως, δεν το πέτυχε σε νοκ-άουτ αγώνα. Ο Βλάχοβιτς το έκανε πρώτος, με τρόπο, μάλιστα, που συνόψισε όλο το «άστρο» και τη δυναμική που φέρει ως ο εκκολαπτόμενος τοπ-στράικερ της Ευρώπης. Όποιος τον έχει παρακολουθήσει με τη Φιορεντίνα και την εθνική Σερβίας, πριν δηλαδή γίνει Γιουβεντίνος, γνωρίζει καλά πως δεν έχει πολλά να ζηλέψει από τον Έρλινγκ Χάαλαντ, το έτερο... prospect για τον τίτλο του απόλυτου φορ του μέλλοντος. Και το παρθενικό του γκολ στο Champions League πιστοποίησε του λόγου το αληθές.

Η στιγμή «μαγείας», το ψήγμα ανώτατης κλάσης που χαρακτηρίζει τον 22χρονο Σέρβο μεταφράστηκε σε δύο επαφές. Η Βιγιαρεάλ ήταν στη σέντρα, γύρισε τη μπάλα μέχρι τον τερματοφύλακα υπό την πίεση των Μπιανκονέρι για να την επαναπροωθήσει και να αρχίσει την πρώτη επίθεση, αλλά η άστοχη προσποίηση του Αλμπέρτο Μορένο άλλαξε αμέσως την κατοχή. Ο Ντανίλο υποδέχθηκε τη μπάλα και χωρίς σκέψη σημάδεψε στον κενό χώρο για τον Βλάχοβιτς που αμέσως κινήθηκε στην πλάτη της άμυνας. Αυτό που ακολούθησε ήταν ο ορισμός του πιο άμεσου «impact» που έχουμε δει ποτέ στο Champions League.

Με την πρώτη του επαφή της μπάλας στον θεσμό την κατέβασε με το στήθος. Και με τη δεύτερη, εκτέλεσε στην κίνηση ανάμεσα σε δύο αμυντικούς, στέλνοντάς την στη γωνία του Ρούγι. Σαν σε video-game.

Δύο επαφές, ένα γκολ, ο πλέον ονειρικός τρόπος να συστηθείς στο κορυφαίο επίπεδο. Ο Βλάχοβιτς εκτός του ότι χάρισε από νωρίς το γκολ που έψαχνε η Γιουβέντους στην έδρα της Βιγιαρεάλ, έστω κι αν δεν έχει πια ισχύ το εκτός έδρας γκολ, πραγματοποίησε γενικότερα μια μεστή εμφάνιση, όντας πιστός στο τακτικό πλάνο του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι και δίνοντας μάχες σε κάθε μήκος και πλάτος του γηπέδου.

Όπως φαίνεται κι από το γράφημα του Sofascore, ο Σέρβος δεν έκανε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του στο «κουτί», εκτός από τη φάση του 33ου δευτερόλεπτου. Είχε άλλη μία απόπειρα απέναντι στον Ρούγι, επίσης εντός εστίας, ενώ μέτρησε και μία πάσα-κλειδί. Άλλωστε, η Γιουβέντους μετά το τάχιστο γκολ αναπροσάρμοσε το πλάνο της και υποχώρησε σταδιακά στο γήπεδο, αφού το προβάδισμα είχε έρθει από τα... αποδυτήρια. Συνολικά ο Βλάχοβιτς ακούμπησε 24 φορές τη μπάλα, έδωσε αρκετές «μονομαχίες» αν και νικήθηκε στις περισσότερες και γενικά κληθηκε αυτόματα να υπηρετήσει έναν πιο παθητικό ρόλο από τη στιγμή που βρήκε τόσο νωρίς το γκολ. Ομολογουμένως, πήρε θετικότατο πρόσημο.

Στο τέλος της βραδιάς, λίγοι μιλούσαν για το 1-1 και το ματς εν γένει. Το μυαλό όλων το μόνο που θα θυμάται από αυτό το παιχνίδι είναι το πώς ο Βλάχοβιτς παρέδωσε μαθήματα για το πώς κάνεις το σωστό ντεμπούτο στο Champions League. Η έλευσή του είναι που αναβάθμισε ξαφνικά τη δυναμική της φετινής Γιουβέντους, σε σημείο που οραματίζεται πλέον δειλά-δειλα την ευρωπαϊκή διάκριση. Και τα διαπιστευτήρια που κατέθεσε μέσα σε 33 δευτερόλεπτα στην παρθενική του εμφάνιση, εγγυώνται όχι απλά ότι μπορεί να καθορίσει μόνος του την πρόκριση στο Τορίνο, αλλά κι ότι ήρθε για να μείνει και να γίνει συνήθης φιγούρα των ευρωπαϊκών παραστάσεων κάθε Τρίτη-Τετάρτη.