Αγαπητέ Κριστιάνο, φύγε πριν τολμήσουν να σε «διώξουν»…

Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος. Και ο αγώνας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Ατλέτικο Μαδρίτης με έπεισε ότι η εποχή κυριαρχίας της γενιάς του Κριστιάνο Ρονάλντο έχει φτάσει στο τέλος της.

Ο Πορτογάλος σούπερ σταρ δεν μπορεί να είναι πλέον όσο επιδραστικός ήταν για πάνω από μια 15ετία. Στο «Wanda Metropolitano» έτρεξε, κέρδισε φάουλ, διαμαρτυρήθηκε (όπως συνήθως άλλωστε). Επιθετικά, όμως, ήταν επί της ουσίας άφαντος.

Είχε ένα ακίνδυνο σουτ άουτ λίγο πριν από την ανάπαυλα και έστειλε την μπάλα στη… γενέτειρά του, την Μαδέιρα, με απευθείας εκτέλεση φάουλ σε πολύ καλή θέση έξω από την περιοχή της Ατλέτικο, λίγο πριν από το φινάλε. Και αν δεν ήταν ο 19χρονος Άντονι Ελάνγκα, η κακή Γιουνάιτεντ δεν θα γλίτωνε την ήττα στη Μαδρίτη.

Στις 15 Μαρτίου, βεβαίως, ο Κριστιάνο μπορεί να μου κλείσει το στόμα και με ένα από τα γνωστά του σόου να ρίξει στο καναβάτσο την ομάδα του Ντιέγκο Σιμεόνε (όπως είχε κάνει προ τριετίας με χατ - τρικ ως παίκτης της Γιουβέντους) και να χαρίσει στη Γιουνάιτεντ την πρόκριση στα προημιτελικά του Champions League.

Φέτος, άλλωστε, και παρ’ ότι είναι πλέον 37 ετών, ήταν καθοριστικός στην φάση ομίλων, πετυχαίνοντας γκολ νίκης επί Βιγιαρεάλ και Αταλάντα, αλλά και δύο γκολ που κράτησαν όρθιους τους Κόκκινους Διαβόλους στο Μπέργκαμο.

Στο πρωτάθλημα, «καθάρισε» σχεδόν μόνος του την Άρσεναλ, πήρε το «τρίποντο» και κόντρα στη Νόριτς αλλά, πέραν τούτου, ουδέν. Ο χρόνος είναι αδυσώπητος για όλους και ο Κριστιάνο, παρ’ ότι είναι ζωντανός θρύλος του ποδοσφαίρου, δεν αποτελεί εξαίρεση, όσο και αν ο ίδιος δεν το αποδέχεται (τουλάχιστον ανοιχτά).

Ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών (σε επίσημα γκολ), ο μεγαλύτερος γκολτζής στην ιστορία του Champions League, δεν είναι πλέον όσο επιδραστικός ήταν, όσο και αν προσπαθεί, όσο και αν παλεύει και όσο και αν η αντίπαλη ομάδα φτιάχνει πλάνο για το πώς θα τον αντιμετωπίσει.

Σε παιχνίδια όπως αυτό στο «Wanda Metropolitano», ο Κριστιάνο θα έπρεπε να σκεφτεί σοβαρά πως ήρθε η ώρα να φύγει, πριν τολμήσουν να τον «διώξουν». Όχι απαραιτήτως από το ποδόσφαιρο, αλλά ίσως από το ποδόσφαιρο του υψηλότερου επιπέδου, αν και κάτι τέτοιο φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να το αποδεχθεί, λόγω της νοοτροπίας νικητή και του τεράστιου εγωισμού του.

Η θριαμβευτική επιστροφή στην ομάδα που τον ανέδειξε (Σπόρτινγκ Λισσαβόνας), όπου θα ήθελε άλλωστε να τον δει και πάλι η μητέρα του Ντολόρες ή μια εμπειρία στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου θα έκανε ένα «μπαμ» μεγαλύτερο από αυτό του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς (ίσως όχι και του Ντέιβιντ Μπέκαμ), φαντάζουν ως δύο πιο safe επιλογές για ένα πολύ πιο αξιοπρεπές φινάλε.

Στο ίδιο παιχνίδι, εκτός από την αδυναμία του Κριστιάνο να κάνει την διαφορά, διαπιστώσαμε ότι ο Λουίς Σουάρες δεν αποτελεί πλέον πρώτη επιλογή για τον Σιμεόνε, παρά το καταπληκτικό του γκολ εις βάρος της Οσασούνα, μόλις λίγα 24ωρα αργότερα.

Στα 35 του χρόνια, ο Ουρουγουανός δεν θεωρείται πλέον ο «φονιάς» του πρόσφατου παρελθόντος και την σκυτάλη στην Ατλέτικο παίρνει ο Ζοάο Φέλιξ, όχι βεβαίως ως προς το σκοράρισμα, αλλά ως προς την επιδραστικότητα του στο παιχνίδι των Ροχιμπλάνκος.

Ο κύκλος κλείνει για τον Κριστιάνο, για τον Σουάρες και, πιθανόν, για τον 34χρονο Λιονέλ Μέσι. Και γράφω «πιθανόν» επειδή ο Αργεντινός είναι λίγο νεότερος από τους δύο προαναφερθέντες θρύλους, αλλά και γιατί, λόγω τρόπου παιχνιδιού, μπορεί να συνεχίσει να είναι πολύ πιο επιδραστικός στην ομάδα στην οποία αγωνίζεται.

Γιατί, μπορεί να έχασε πέναλτι στον πρώτο αγώνα της Παρί Σεν Ζερμέν με την Ρεάλ Μαδρίτης και η εφημερίδα «L’ Equipe» να επιμένει να τον βαθμολογεί πολύ χαμηλά, αλλά ο Λέο, ακόμα και στην καθαρή ήττα από τη Ναντ, έκανε την διαφορά με τις τελικές του πάσες και την κινητικότητά του εκτός περιοχής.

Όπως και να’ χει, όλοι πρέπει να αποδεχθούμε ότι το τέλος μιας «χρυσής» γενιάς πλησιάζει. Και, όπως φεύγουν τεράστιοι ποδοσφαιριστές, έρχονται νέοι, διψασμένοι και αποφασισμένοι να φανούν αντάξιοι των προκατόχων τους.

Κιλιάν Μπαπέ, Έρλινγκ Μπράουτ Χάαλαντ, Βινίσιους Ζούνιορ, Ντούσαν Βλάχοβιτς, Φιλ Φόντεν, Πέδρι, Τζέιντον Σάντσο, Τζουντ Μπέλιγχαμ και μερικοί ακόμα θα μας απασχολήσουν για καλό για μια δεκαετία και βάλε.

Έστω και αν δεδομένα θα μας λείψουν οι γκολάρες του Κριστιάνο, το φονικό ένστικτο του Σουάρες ή οι απίθανες ενέργειες του Λέο. Όπως έλεγε και ο μοναδικός Φρέντι, όμως, the show must go on…

Υ. Γ.: Η κατάργηση του κανονισμού του εκτός έδρας γκολ αφήνει ορθάνοιχτα τα τρία από τα τέσσερα ζευγάρια που διεξήχθησαν το προηγούμενο διήμερο. Η Τσέλσι θεωρώ ότι δεν θα έχει κανένα πρόβλημα με την Λιλ στην ρεβάνς επί γαλλικού εδάφους.

Από εκεί και πέρα, όμως, Γιουβέντους και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρήσουν τίποτα δεδομένο κόντρα σε Βιγιαρεάλ και Ατλέτικο Μαδρίτης αντίστοιχα, αφού είναι ξεκάθαρο ότι οι Ισπανοί άξιζαν καλύτερης τύχης και στα δύο παιχνίδια.

Η Μπενφίκα δεδομένα θα προσπαθήσει να το παλέψει στην ρεβάνς της «Γιόχαν Κρόιφ Αρένα», αλλά αυτός ο Άγιαξ με πείθει ότι μπορεί να επιβάλλει τον ρυθμό και το παιχνίδι του και, εύκολα ή δύσκολα, να τελειώσει εδώ την πορεία της ομάδας του Οδυσσέα Βλαχοδήμου στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.