Ποιος δεν το έβλεπε ότι θα «λιποθυμήσει» η Παρί;

Θεωρητικά είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσεις πώς μια τόσο ακριβή ομάδα, που έχει στο τερέν ορισμένους εκ των κατά τεκμήριο κορυφαίων ποδοσφαιριστών της εποχής στον πλανήτη, φτάνει να ολοκληρώνει ένα ημίχρονο, το δεύτερο, σε μια ρεβάνς νοκ άουτ φάσης του Champions League με δύο τελικές προσπάθειες. Δηλαδή βλέπεις το xG 0,32, που ήταν η επίδοση της Παρί Σεν Ζερμέν κατά την διάρκεια του β’ ημιχρόνου απέναντι στην Ρεάλ και, αν δεν ξέρεις την Παρί και δεν έχεις δει το ματς, δυσκολεύεσαι να το εξηγήσεις. Στην πραγματικότητα όμως είναι αυτό που περίμενες ότι θα συμβεί όταν είδες το πρώτο γκολ της Ρεάλ και τον τρόπο με τον οποίο αυτό επετεύχθη. Προτού αρχίσει το παιχνίδι ήμασταν αρκετοί αυτοί που σχολιάζαμε ότι αν δεχθεί ένα γκολ η Παρί είναι “ικανή” να καταρρεύσει. Πόσο μάλλον όταν αυτό το γκολ το έχει βάλει ουσιαστικά μόνη της. Αυτό που ακολούθησε στο “Μπερναμπέου” ήταν από πολλούς αναμενόμενο. Και κάπου εκεί είναι που σηκώνεις τα χέρια ψηλά με την … αφέλεια αυτών που διοικούν μια από τις πιο δαπανηρές ποδοσφαιρικές εταιρείες της εποχής στον πλανήτη. Πώς γίνεται να μη βλέπουν αυτό που βλέπουμε όλοι μας;

Φυσικά και την βλέπουν την πραγματικότητα. Μέχρι εδώ όμως ήταν πολύ σαφής η επιχειρηματική στρατηγική των ιδιοκτητών της Παρί. Ο στρατηγικός στόχος ήταν η μετατροπή του brand name της Παρί σε αυτό που είναι σήμερα, δηλαδή σε μια “μάρκα” με στενή σύνδεση με τη νέα γενιά. Χάραξαν αυτή την επιχειρηματική στρατηγική, με όραμα να εκμεταλλευτούν παντοιοτρόποως αυτό το brand name, δηλαδή να κολλήσουν σε ένα σωρό διαφορετικά προϊόντα μόδας και όχι μόνο αυτή την ετικέτα. Για να υπηρετήσουν αυτή την στρατηγική έπρεπε να μαζέψουν τους influencers του πλανήτη, προκειμένου να επιδοθούν σε αυτό το παγκόσμιο influencer marketing. Έτσι μαζεύτηκαν εκεί ο Νέιμαρ, ο Εμπαπέ, ο Μέσι, ο Ντοναρούμα. Αυτός ήταν ο πρώτος στόχος - να μαζευτούν στο Παρίσι όσο το δυνατόν περισσότεροι από τους μεγάλους influencers του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Ενας επόμενος στόχος ήταν μέχρι σήμερα η κατάκτηση του Champions League, ποτέ δεν ήταν ο πρώτος, δεν ήταν επιχειρηματική προτεραιότητα. Γι’ αυτό και ποτέ η Παρί δεν επέτρεψε στον προπονητή της να φτιάξει μια φυσιολογική ομάδα, δηλαδή δεν επέτρεψε σε κανέναν να επιβάλει την νοοτροπία του και να λειτουργήσει ως ηγέτης και δημιουργός και καθοδηγητής μιας ομάδας.

Μετά από όλα αυτά που τραβά σήμερα και ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο θα γίνει πιο δύσκολο από ποτέ για την Παρί το να καταφέρει να προσελκύσει έναν προπονητή από το “πάνω ράφι”, δηλαδή από την κατηγορία αυτών που τρέφουν ρεαλιστικά φιλοδοξίες για την κατάκτηση του Champions League. Διότι όσα “τραβάει” ο Ποτσετίνο, σε συνέχεια αυτών που τράβηξε ο Τόμας Τούχελ, “φωνάζουν” ότι το Παρίσι δεν προσφέρει πραγματική ευκαιρία σε έναν προπονητή για να λειτουργήσει ως τέτοιος και όχι απλώς ως κάποιος που βρίσκεται εκεί με επαγγελματικό όραμα το να προλαβαίνει παρεξηγήσεις ή να λύνει παρεξηγήσεις.

Αν έχεις παρακολουθήσει το ντοκιμαντέρ του Νέιμαρ μπορείς να καταλάβεις σε διάστημα λίγων ωρών τι χάος είναι αυτό που επικρατεί στην Παρί. Αν έχεις μελετήσει από κοντά τη ζωή μιας πραγματικής ομάδας μπορείς εύκολα να κατανοήσεις το κρίσιμο έλλειμα της πανάκριβης Παρί: σε αντίθεση με τα ονοματεπώνυμα, η νοοτροπία και η συλλογική κουλτούρα δεν αγοράζονται· δημιουργούνται. Και για να δημιουργηθούν πρέπει να υπάρχει ένας προπονητής, στον οποίο το περιβάλλον να επιτρέπει να βάλει τα ομαδικά στοιχεία στην νοοτροπία μιας ομάδας.

Αυτό που έζησε στο “Μπερναμπέου” η Παρί στην πρώτη σεζόν της παρουσίας του Λιονέλ Μέσι στο Παρίσι κάποιοι το βλέπαμε να έρχεται από το περασμένο καλοκαίρι. Αλήθεια είναι ότι αυτός ο αποκλεισμός μπορεί να αποδειχθεί σημείο καμπής, διότι είτε θα αναγκάσει τους ιδιοκτήτες της Παρί να αλλάξουν επιχειρηματικό μοντέλο, είτε, στην περίπτωση που επιλέξουν να επιμείνουν στην στρατηγική τους, θα τους φτάσει να γίνουν αυτό που πιθανόν να μη φαντάζονταν: ο περίγελος του Champions League.