Τσόλο… σημείωνε

Αρχικά να διευκρινίσω ότι ο Τσόλο Σιμεόνε δεν μου είναι συμπαθής αλλά –παράλληλα- δεν είναι ούτε καν στην πρώτη δεκάδα στην κατάταξη των πιο αντιπαθών πρωταγωνιστών του ποδοσφαίρου, με βάση πάντα τα δικά μου γούστα. Είμαι σίγουρος ότι τόσο ο ίδιος, όσο και αυτοί που βρίσκονται στη σχετική λίστα, θα φάνε κανονικά το φαγητό τους αν μάθουν ότι μου είναι αντιπαθείς. Αλλά και συμπαθείς να μου ήταν δεν θα έπαιζε κανέναν ρόλο στην όρεξή τους.

Παρ΄όλα αυτά σημειώνω ότι δεν είμαι «Τσολολάγνος» (όπως και αν ακούγεται αυτό) όπως αρκετοί σε αυτή τη χώρα, μεταξύ των οποίων και αρκετοί συνάδελφοι. Άλλωστε, σε τούτη τη χώρα, είμαστε σε όλα τα πράγματα από…αγαπούληδες, μέχρι ταλιμπάν, έτσι για να σφαζόμαστε ακόμα και για αλλοδαπούς προπονητές ποδοσφαίρου. Για τους οποίους η Ελλάδα (αν δεν τους φέρει προς τα εδώ κάποια κλήρωση ευρωπαϊκού κυπέλλου, όπου παίζουμε όλο και λιγότερο) είναι ένας καλός προορισμός καλοκαιρινών διακοπών.

Δεν έχω λοιπόν κανένα μαράζι να υπερασπιστώ την προπονητική τακτική του Σιμεόνε, άρα και το 5-5-0 που επέλεξε για να κάνει βάσανο τη ζωή του Πεπ στο ματς του Μάντσεστερ. Μια επιλογή που προκάλεσε καταιγισμό απαξιωτικών σχολίων στα social media αλλά και στα σκέτα… media για το πόσο φοβική και αντιποδοσφαιρική ήταν η Ατλέτικο. Ο Τσόλο έβαλε το πούλμαν, ο Τσόλο παίρνει έναν σκασμό λεφτά αλλά δεν μας δίνει ούτε ένα κιλό θέαμα, ο Τσόλο γκρινιάζει ότι δεν έχει παίκτες ποιότητας αλλά το ρόστερ του δεν το λες και φτηνό. Αυτά και άλλα πολλά…

Δεν διαφωνώ ότι στην ουσία ο Ντιέγκο Σιμεόνε είναι πολύ λιγότερο αντισυμβατικός απ’ όσο πουλάει. Το μοντέλο του πλησιάζει περισσότερο αυτό του «κάγκουρα» οπαδού που θα κάνει τη μανούρα του και δεν θα διστάσει να επιδείξει τα αντρικά του προσόντα στην εξέδρα (ή όπου αλλού επιθυμεί) γιατί τον κούρασαν με τις αποδοκιμασίες. Σε άλλους (αρκετούς) κάνει αυτό το μοντέλο του κακού παιδιού, εμένα μου φαίνεται ξεπερασμένο.

Από την άλλη όπως έχει γράψει και πει πολλές φορές, αν οποιονδήποτε από εμάς τον έβαζαν στην άκρη του πάγκου μιας ομάδας υψηλών στόχων σε οποιοδήποτε ομαδικό άθλημα, δεν ξέρω αν θα βγάζαμε δύο αγωνιστικές σερί. Η φάση είναι όπως το «κάνε με πρωθυπουργό εμένα για μια μέρα να δεις τι θα κάνω». Κάτι που είναι αποδεκτό στην Ελλάδα και την πολιτική σκηνή, αν αναλογιστούμε ποιοι έχουν υπηρετήσει τον θεσμό, αλλά δεν μπορεί με τίποτα να συμβεί στο ποδόσφαιρο.

Για να επιζήσεις και μάλιστα για πολλά χρόνια (έντεκα πλέον) όπως ο Σιμεόνε, στον πάγκο μιας ομάδας με μεγάλες απαιτήσεις, επενδύσεις (όπως το νέο γήπεδο μέσα σε αυτό το διάστημα) σε ένα πρωτάθλημα που είσαι μεν παραδοσιακή δύναμη, αλλά καλείσαι να μπεις σφήνα σε ομάδες όπως η Ρεάλ και η Μπάρτσα και τα καταφέρνεις κιόλας, μάλλον δεν τους πιάνεις κώτσους αυτούς που σε πληρώνουν.

Το πώς θα φτάσεις στον στόχο σου είναι μια κουβέντα που λίγο αφορά το γενικό ποδοσφαιρικό κοινό και την άποψη του για το αν η Ατλέτικο είναι αντιαισθητική ή όχι ομάδα. Ο συνδυασμός θέαμα, ποδοσφαιρική ευφορία και κύπελλα, έχει γίνει εφικτός πολύ λιγότερες φορές απ' αυτές που πιστεύουμε. Ειδικά όταν φτάνουμε στο σημείο καμπής μιας μεγάλης διοργάνωσης όπως το Champions League. Έχουμε σαν σημείο αναφοράς (με το δίκιο μας) μεγάλα ματς, με αντίστοιχες ανατροπές, αλλά όταν καίει η μπάλα η αλήθεια είναι πως οι σούπες σερβίρονται με μεγαλύτερη συχνότητα. Για τους οπαδούς της Atleti ο Τσόλο θα είναι αγαπημένος αν φέρνει επιτυχίες για την ομάδα. Δεν θα καταθέσει κανένας την κάρτα μέλους αν φτάσει στα ημιτελικά παίζοντας 5-5-0 ή 6-4-0.

Και κάτι ακόμα. Ακόμα και αυτό το… «υπερασπίζομαι το οχυρό με τους γενναίους άντρες μου έναντι υπέρτερου αντιπάλου» είναι μέρος της φιλοσοφίας που έχει χτίσει αυτά τα χρόνια ο Σιμεόνε και την έχει πουλήσει μια χαρά. Στη λογική ότι αυτός έχει μια «προλεταραική» ομάδα που μάχεται κόντρα στον… πλούτο άρα θα το κάνει με κάθε μέσο. Αυτός δεν πιστεύει ότι ο τρόπος είναι να κάνει έφοδο απέναντι στα πολυβόλα και να γίνει ήρωας μιας θεαματικής εφόδου χωρίς αποτέλεσμα. Δεν τον αδικώ…

Εντέλει το συμπέρασμα είναι, ότι αυτό που κάνει ο Σιμεόνε δεν απαγορεύεται. Ο κάθε αντίπαλος προπονητής πρέπει να το αντιμετωπίσει για να το υπερκεράσει και όποιος δεν θέλει να το βλέπει ή δεν πάει στο γήπεδο ή αλλάζει κανάλι. Προσωπικά και ψυλλιασμένος για το τι…δεν θα δούμε διάλεξα το Μπενφίκα-Λίβερπουλ και λύθηκε το πρόβλημα.

Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως ο Σιμεόνε δεν κάθεται να σημειώνει τι αρέσει ή τι όχι στο ευρύ ποδοσφαιρικό κοινό σε σχέση στα social media με το πώς θα κάνει καριέρα. Εκτός και αν ακριβώς όλος αυτός ο θόρυβος τον οδηγήσει να βάλει και… διώροφο πούλμαν στο γήπεδο.