Η συγκινητική ιστορία ενός φίλου της Λίβερπουλ στις υψηλότερες κορυφές της ζωής: έρωτας και θάνατος (vid)

«Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν πως το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είμαι απογοητευμένος με αυτή την άποψη. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως είναι κάτι πολύ σημαντικότερο από αυτό». Η διάσημη ρήση ανήκει στον θρυλικό Μπιλ Σάνκλι, κι οι ιστορίες που αναδύονται γύρω από το άθλημα σε κάθε άκρη της γης, τον επιβεβαιώνουν συνεχώς. Για τον Μαρκ Μέρφι το ευρωπαϊκό τρόπαιο των «reds» στην αιώνια πόλη, το πρώτο στην ιστορία τους, (κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου), πριν από πολλές δεκαετίες, σήμαινε πάρα πολλά!

Έχασε τη μητέρα του, που τον μεγάλωσε ως Λιβερπούλιαν, σε ένα τροχαίο δυστύχημα. Όταν τη βρήκε για την σπαρακτική διαδικασία της αναγνώρισης, είχε στην τσάντα της δύο εισιτήρια για τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Δεν πρόλαβε να του το πει. Δεν πρόλαβε να του τα δώσει. Δεν το βίωσαν μαζί όπως σχεδίαζε η Κάθλιν. Ο Μαρκ όμως αποφάσισε να πάει και αφηγείται στο κανάλι των «reds» τα γεγονότα που τον καθόρισαν.

Η απώλεια της μαμάς του και η στιγμή που ο έρωτάς του για τη Λίβερπουλ γιγαντώθηκε.

«Η Λίβερπουλ είναι τα πάντα, τα πάντα για μένα. Πάντα ήταν και πάντα θα είναι. Είναι η ζωή μου. Η πρώτη μου πραγματική ανάμνηση από εκείνη είναι το 1965, όταν η ομάδα επέστρεψε στην πόλη μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας. Η μαμά μου με πήρε στην Scotland Road, θυμάμαι να κάθομαι στους ώμους της. Συνηθίζαμε να παίρνουμε το λεωφορείο από το Κέρμπι και να κατεβαίνουμε στο Stanley Park. Το Kop ήταν σαν το όγδοο θαύμα του κόσμου τότε.

Ήμασταν εγώ και η μητέρα μου. Ήταν ανύπαντρη μητέρα. Με πρόσεχε πολύ. Συνήθιζαν να λένε "εδώ είναι η σκιά σου" . Όπου πήγαινε η μαμά μου πήγαινα κι εγώ, ήμουν πίσω της. Έγινε το είδωλό μου, ήταν υπέροχη. Όταν ήμουν 15 ετών, δύο εβδομάδες πριν τον τελικό κυπέλλου το 1977, η μαμά μου ενεπλάκη σε ένα τραγικό δυστύχημα. Σκοτώθηκε ενώ επέστρεφε από τη δουλειά στο Κέρμπι. Όταν πήγα για να την αναγνωρίσω, στην τσάντα της υπήρχαν δύο εισιτήρια για τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και δύο αεροπορικά εισιτήρια για τη Ρώμη. Ήταν για εκείνη και για μένα.

Στην αρχή δεν ήθελα να πάω, αλλά μετά ο αδερφός της (θείος μου) μου είπε ότι έπρεπε να είμαι εκεί για να τιμήσω τη μαμά. Οπότε πήγα. Είμαι πολύ χαρούμενο που το έκανε, παραμένει ακόμα η πιο ωραία νύχτα της ζωής μου. Δεν είχα βγει ποτέ εκτός χώρας έως τότε, ήμουν μόνο 15 και το να πάω στη Ρώμη, ήταν απίστευτο. Τα βιβλία της ιστορίας γράφουν ότι υπήρχαν 26.000 φίλαθλοι, είμαι πεπεισμένος ότι υπήρχαν περισσότεροι.

Ήταν απίστευτο. Και κατεβήκαμε κάτω, σηκώσαμε το εμπόδιο και για κάποιον λόγο επειδή ήμασταν από το Κέρμπι, εγώ και ο Τζεντ προσπαθούσαμε να τραβήξουμε την προσοχή του Τέρι ΜακΝτέρμοτ. Όλες οι κάμερες ήταν στραμμένες πάνω μας. Ήταν η τελευταία φορά που έβγαλε την μπλούζα μου δημόσιο. 1977... Το ήξερες, μπορούσες να νιώθεις την αυξανόμενη ένταση, θα το κάναμε. Στο γκολ του Τόμι Σμιθ το μέρος τρελάθηκε, δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο στη ζωή μου. Είχα πάρει μια τούφα από τα μαλλιά της μητέρας μου και ακριβώς στο τέλος του αγώνα ύψωσα την τούφα στον αέρα, ήταν πολλές σημαίες που ανέμιζαν εκείνη την ώρα και την πέταξα κι εγώ ψηλά προς τον ουρανό και την κοιτούσα για ώρα και κατέρρευσα. Ήταν η πρώτη φορά που ξεσπούσα σε κλάματα μετά την κηδεία.

Φαντάσου να λες ότι στη ζωή σου έχεις πάει σε 10 ευρωπαϊκούς τελικούς... Ο Κλοπ είναι καταπληκτικός, έχει πιάσει όλο το ήθος του συλλόγου, έχει καταλάβει τους οπαδούς, τι προπονητής είναι!; Για εμένα είναι τόσο ψηλά ήδη, μαζί με τον Σάνκλι και τον Πέισλι. Αυτή η ομάδα τώρα συναγωνίζεται με εκείνη των 70's και των 80's. Ίσως τις ξεπεράσει. Δεν ξέρω.

Πηγαίνω στο νεκροταφείο κάθε χρόνο και της λέω μερικά πράγματα, πώς τα πηγαίνει η ομάδα και όλα αυτά. Υπάρχουν για μένα δύο συναισθήματα που χαρακτηρίζουν τον Μάϊο. Το ένα η μητέρα μου. Και το δεύτερο είναι συνήθως όταν μαζεύουμε τα "ασημικά". Πέθανε όταν ήταν 43 χρονών, το 1977, 45 χρόνια αργότερα θα ήταν 88 ακόμα θα πήγαινε να δει το παιχνίδι. Ήμουν τυχερός που η μητέρα μου με έκανε Λιβερπούλιαν».

Δείτε το βίντεο:

In the weeks prior to Rome ‘77, Mark Murphy's life changed forever.

This is his emotional story… and why the European Cup means so much to him ❤️ pic.twitter.com/A56hvHpk89

— Liverpool FC (@LFC) May 26, 2022