Κριστιάνο Ρονάλντο: Ο... Ελ Σιντ που «ταΐζει» θαυμαστές και haters

Θα ομολογήσω ότι, απ' όσο θυμάμαι στα χρόνια που ασχολούμαι με ετούτο το επάγγελμα ότι δεν υπάρχει άλλος αθλητής που να έχει εκφράσει (στα μάτια και το μυαλό μου) το “haters gonna hate” όσο ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Παρότι δεν αρέσκομαι στη χρήση ξενικών όρων στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει ελληνική ρήση που μπορεί να εκφράσει καλύτερα την περίπτωση του.

Το “σούπερ σταρ” μου θυμίζει αρκετά βιντεοταινία των 80s αλλά όσον αφορά τον Πορτογάλο, έρχεται και κουμπώνει γάντι. Καθότι έχει και πολύ...”ειτίλα” μέσα του αυτό το παλικάρι. Του οποίου δηλώνω “hater” εδώ και πάρα πολύ καιρό. Και ακριβώς σε αυτό το σημείο είναι που πρέπει να ξέρει κάποιος να διακρίνει έναν κανονικό...παραδοσιακό boomer “μισητή” (άντε έκανα και τη μετάφραση) από έναν ένας νέας κοπής που θέλει απλά να βρίζει δεξιά και αριστερά, όποιον πετύχει, στα social media.

Που είναι η διαφορά; Πάρτε παράδειγμα την υπόθεση του Κριστιάνο (εμείς οι κανονικοί haters κατά πλειοψηφία αναγνωρίζουμε μόνο έναν Ρονάλντο, το “φαινόμενο”) με τη Σαουδική Αραβία και τα τρελά λεφτά που του έδιναν για να παρκάρει εκεί τον μύθο του. Δεν πρέπει να υπήρξε ούτε ένας από εμάς τους ορίτζιναλ haters που να πίστεψε ούτε στιγμή ότι υπάρχει περίπτωση να πει ναι σε τέτοια μετακόμιση ακόμα και να του έδιναν τα τετραπλάσια. Στο μυαλό μου δεν υπάρχει περίπτωση να πει “ναι” ακόμα και αν του γίνει ανάλογη πρόταση από το MLS που, όπως και να το κάνουμε, έχει άλλη αίγλη, όχι τόσο το πρωτάθλημα αλλά οι ΗΠΑ (σε Λος Αντζελες ή Νεα Υόρκη π.χ) σε πρεστίζ.

Εκεί (στο μυαλό μου πάλι) έχω την εικόνα του Κριστιάνο όχι απλά να παίζει αλλά να διεκδικεί τίτλους μέχρι τα...50 του. Εκτός αν βρει τίποτα ωραία κόλπα αντιγήρανσης και το πάει και παραπέρα. Ένας ποδοσφαιρικός Ελ Σιντ να τρομοκρατεί (πιστεύει) τους αντιπάλους. Είναι σαφές από όλη την εικόνα του, ότι ο άνθρωπος έχει τρελό ψώνιο με τον εαυτό του και η ματαιοδοξία του γεμίζει έναν ωκεανό. Δεν είναι απλά ότι θέλει να κερδίζει τίτλους η ομάδα του. Θέλει να λένε όλοι ότι ο Κριστιάνο κέρδισε το πρωτάθλημα, το champions league, το Μουντιάλ, το Euro. Αντε να αποδεχθεί το...”η Ρεάλ του Κριστιάνο” ή “η Πορτογαλία του Κριστιάνο”, αλλά μέχρι εκεί.

Η σκηνή στον τελικό του CL το 2014, στο Ντα Λουζ, κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης, όταν ο Πορτογάλος κάνει το 4-1 στην παράταση και πανηγυρίζει σαν τρελός στο κόρνερ, ένα γκολ που (πλέον) δεν σήμαινε κάτι, απλά για την ανάγκες της ταινίας που γυριζόταν για αυτόν (και ενώ είχαν βγάλει άλλοι τα κάστανα από τη φωτιά νωρίτερα) είναι απλά ένα από τα δείγματα του πως λειτουργεί το μυαλό αυτού του υπέρτατου ψώνιου αλλά και υπέροχου αθλητή!

Μπερδευτήκατε με το “υπέροχος”; Μα έτσι είναι! Ως κανονικός haters οφείλω να παραδεχθώ ότι Κριστιάνο Ρονάλντο είναι ένας καταπληκτικός αθλητής. Καλύτερος (αθλητής) απ' ότι ποδοσφαιριστής με βάση το ταλέντο του και σε σχέση με αυτούς που συγκρίνεται. Ένας άνθρωπος που δουλεύει συνέχεια με το σώμα του (πιθανότατα μπροστά σε καθρέφτη), που το έχει κάνει όπλο και θέλει στα social media να μας δείχνει ότι στα 37 του χρόνια μπορεί να είναι σε καλύτερη κατάσταση απ' ότι στα 25 του (χωρίς υπερβολή). Η αφοσίωσή του σε αυτό που κάνει, ακόμα και αν το κάνει για να μιλάνε όλοι γι αυτόν δεν μπορεί να μη σε κάνει να μπερδεύεις τον θαυμασμό με τον φθόνο.

Δέχομαι ότι όλο αυτό είναι και μια παγίδα, για τον ίδιο και για όποιον θα συνεργαστεί μαζί του. Γιατί όσο και αν προσπαθεί και δεν έχει τη φυσική κατάσταση άλλων 37αρηδων ο Κριστιάνο δεν είναι πια 25. Επίσης με το “υπερεγώ” που έχει είναι δύσκολο να προσαρμόσει τον εαυτό σου σε ένα ρόλο πιο υποστηρικτικό στην ομάδα. Θέλει πάντα εκεί που θα πάει να είναι όλα και “Κριστιανοκεντρικά”, αλλά να υπάρχουν και οι προϋποθέσεις όχι απλά για πρωτάθλημα αλλά και ευρωπαϊκό τίτλο (Champions League δηλαδή γιατί δεν ασχολείται με κάτι λιγότερο). Δεν θέλει να είναι Ζλάταν και να έχει χώρο για τύπου “braveheart” ομιλίες στα αποδυτήρια, ενώ θα βλέπει τους αγώνες (κατά κανόνα) από τον πάγκο. Θέλει και συμμετοχές και πολλά λεπτά και τίτλους. Και η αλήθεια είναι πως όλα αυτά τα χρόνια που τον βλέπω στο προσκήνιο, έχω την αίσθηση ότι τρέφεται με δόξα παρά με χρήμα, αφού το δεύτερο του ερχόταν ούτως ή άλλως με αυτά που έκανε.

Όπως το έχω στο κεφάλι μου, ο Κριστιάνο μπορεί και να το πήρε βαριά ότι οι ήρθαν οι Σαουδάραβες να τον προσεγγίσουν ακόμα και με τα 250 εκατομμύρια. Γιατί αυτή η πρόταση ένα πράγμα μόνο μπορεί να του έδειξε. Ότι έχει μεγαλώσει (ηλικιακά) τόσο στα μάτια τους ώστε να έχουν πλέον το δικαίωμα να τον προσεγγίσουν, με την κρυφή ελπίδα πως θα τον εντάξουν στον ποδοσφαιρικό ζωολογικό κήπο που φτιάχνουν και στον οποίο άλλον τέτοιο “βασιλιά της ζούγκλας” δεν είχαν ποτέ. Αλλά αυτός δεν βλέπει τον εαυτό του σαν τρόπαιο. Αντίθετα βλέπει τα πάντα γύρω του ως τρόπαιο δικό του.

Μετά από όλα αυτά είναι απόλυτα φυσιολογικό να διαβάζουμε ότι ο Κριστιάνο ψάχνει ομάδα με την οποία θα διεκδικήσει στα σοβαρά το Champions League, τουλάχιστον την επόμενη σεζόν. Για να ταϊσει τους θαυμαστές του αλλά και εμάς του haters του με τον μύθο του Ελ Σιντ!