Ο Ολυμπιακός βγάζει προσωπικότητα, του λείπει ποιότητα…

Αυτά τα παιχνίδια δεν τα παίζεις, τα κερδίζεις. Αυτός είναι ο κανόνας για τα καλοκαίρια, όπου οι περισσότερες ομάδες είναι προφανώς ανέτοιμες ή τέλος πάντων δεν είναι στο 100%. Ο Ολυμπιακός αυτό προσπάθησε να κάνει στη Χάιφα. Να πάρει μία επαγγελματική νίκη, από αυτές που παίρνουν τα φαβορί, οι καλύτερες ομάδες, κόντρα στα αουτσάιντερ, χωρίς να θέλξουν, χωρίς να εντυπωσιάσουν, χωρίς καν να πιάσουν τα δικά τους στάνταρ απόδοσης. Ο Ολυμπιακός στάθηκε άτυχος προφανώς με τον τρόπο που ισοφαρίστηκε, αλλά είχε σταθεί νωρίτερα τυχερός σε δύο τρεις μεγάλες ευκαιρίες της πρωταθλήτριας Ισραήλ που μεταξύ άλλων είχε το δοκάρι, αλλά και το χαμένο τετ α τετ του Πιερό, που βγήκε μόνος του απέναντι από τον Βατσλίκ και πλάσαρε άσχημα.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν κατέθεσε την προσωπικότητά του στο τερέν, την αίσθηση ανωτερότητας που τον διακρίνει σε αυτά τα ματς και για αυτό είναι αήττητος τα καλοκαίρια στα προκριματικά για 25 (με αυτό τηε Χάιφα) συνεχόμενα ματς, αλλά αυτό δεν αποδείχτηκε αρκετό για μία επαγγελματική νίκη. Η προσωπικότητα ήταν εκεί, αλλά απουσίαζε η ποιότητα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ατομική, αλλά και στην ομαδική ποιότητα. Είναι ακόμη ανέτοιμος και δεν είναι και καλά ο Ολυμπιακός. Προηγήθηκε στο 7’ στην πρώτη φάση που έφτιαξε και μετά δεν μπόρεσε να παίξει ούτε στην κόντρα καλά, ακόμη και όταν η Μακάμπι πήρε ρίσκα, αλλά ούτε και συνδυαστικό ποδόσφαιρο. Και τις λίγες φορές που δημιούργησε καλές προϋποθέσεις για να δημιουργήσει, η τελική πάσα τον πρόδωσε σε όλες τις περιπτώσεις.

Η εικόνα λοιπόν δεν ήταν καλή σε σχέση με την δημιουργία και ο Ολυμπιακός στηρίχτηκε για μία ακόμη φορά στο πειθαρχημένο τακτικά παιχνίδι του και στην καλή ανασταλτική λειτουργεία, αφού μία φύση επιθετική ομάδα όπως η Μακάμπι, η οποία έπαιζε στην έδρα της και έχανε από το 7’ με 1-0, του έκανε 3-4 καθαρές ευκαιρίες όλες κι’ όλες.

Παρά ταύτα η πρόκριση έστω και μετά το 1-1, θα εξαρτηθεί από τον Ολυμπιακό. Προφανώς και δεν έχει περάσει, θα έλεγα για την ακρίβεια ότι με βάση το σκορ και την εικόνα του πρώτου αγώνα δεν είναι καν φαβορί, αλλά ο Ολυμπιακός αν βελτιωθεί λίγο στο επιθετικό κομμάτι, σίγουρα θα έχει τον πρώτο λόγο. Θα είναι βέβαια μία δύσκολη ρεβάνς γιατί με το γκολ που δέχτηκε στο φινάλε «επέτρεψε» στην πρωταθλήτρια Ισραήλ να έρθει στην Ελλάδα και να παίξει προσεκτικά και συντηρητικά, κάτι που ασφαλώς δεν θα μπορούσε να κάνει αν το ματς είχε τελειώσει με 1-0, υπέρ του Ολυμπιακού.

Ο Μαρτίνς προσπάθησε να εμφανίσει στη Χάιφα μία ομάδα που θα κλείσει τους χώρους, θα εμποδίσει την Μακάμπι να βρει ρυθμό, θα την πιέσει ανά διαστήματα ψηλά και θα την χτυπήσει με την ανωτερότητα του και την εμπειρία του. Δεν εμφάνισε η αλήθεια είναι έναν πολύ πειστικό Ολυμπιακό, αλλά εμφάνισε έναν λειτουργικό και πειθαρχημένο Ολυμπιακό.

Το ματς το διαχειρίστηκε σωστά με τις αλλαγές που έκανε, αλλά στην αρχική ενδεκάδα υπήρξαν όπως αποδείχτηκε και αστοχίες και μέσα σε αυτές δεν ήταν τελικά η επιλογή του Τικίνιο. Ο Αγκιμπού Καμαρά είναι εδώ και μήνες πολύ μακριά από το παιδί που είδαμε στο πρώτο εξάμηνο και έβγαζε μάτια, ενώ το δίδυμο Κανέ, Μ’Βιλά λειτούργησε καλά ανασταλτικά, αλλά έχει φοβερό μειονέκτημα στο δημιουργικό κομμάτι, τουλάχιστον στο χθεσινό ματς, όπου ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να παίξει καθόλου από τον άξονα.

Γενικά ο Ολυμπιακός χρειάζεται βελτίωση σε αρκετά πράγματα, χρειάζεται δύο ποιοτικές μεταγραφές (κατά την άποψή μου στα εξτρέμ αλλά και στη θέση 8 που να μπορεί να παίζει και 10) και φυσικά χρειάζεται χρόνο προκειμένου να εντάξει καλύτερα στο παιχνίδι της ομάδας παίκτες όπως ο Βρσάλικο, ο Ζινγκερνάγκελ και ο Αμπουμπακάρ Καμαρά. Πριν και πάνω από όλα φυσικά χρειάζεται την πρόκριση την ερχόμενη εβδομάδα για να μην προκύψουν σοβαροί τριγμοί στο οικοδόμημα…