Οι κανόνες των καλοκαιρινών προκριματικών, ο Ολυμπιακός, η δημιουργία και η ισοπέδωση

Οι καλοκαιρινοί προκριματικοί στα Κύπελλα Ευρώπης έχουν τους δικούς τους κανόνες, όπως μπορέσαμε να διαπιστώσουμε και στα πρώτα παιχνίδια της β΄ προκριματικής φάσης του Τσάμπιονς Λιγκ.

Είδαμε την Ντινάμο Ζάγκρεμπ (πάνω από τον Ολυμπιακό στο ranking της ΟΥΕΦΑ) να φέρνει 2-2 εντός έδρας με την Σκούπι από τα Σκόπια…την πρωταθλήτρια Νορβηγίας Μπόντο Γκλιμτ να χάνει 0-1 στη Βόρεια Ιρλανδία από τη Λίνφιλντ…την πρωταθλήτρια Σουηδίας Μάλμε (πέρυσι στους ομίλους της διοργάνωσης) να χάνει κι αυτή 0-1 στη Λιθουανία από τη Ζαλγκίρις…την πρωταθλήτρια Ελβετίας Ζυρίχη να χάνει 2-3 στο Αζερμπαϊτζάν από την Γκαραμπάγκ…την πολύ πιο πλούσια Φέρεντσβαρος να χάνει 1-2 εντός έδρας από την Σλόβαν Μπρατισλάβας…Την στιγμή που από τον προηγούμενο γύρο είχαν αποκλειστεί οι πρωταθλήτριες Πολωνίας Λεχ Πόζναν (από την Γκαραμπάγκ) και Ρουμανίας Κλουζ (από την Πιούνικ της Αρμενίας)…Μιλάμε για σοκαριστικά αποτελέσματα, τα οποία αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να (απο)δεχθεί ο οργανισμός Ολυμπιακός…

Παρεμπιπτόντως, θυμάμαι την αμέσως προηγούμενη φορά που ο Ολυμπιακός είχε ξεκινήσει από τον Ιούλιο την προσπάθεια του κι είχε καταφέρει να φτάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, το 2019: είχε πρώτο του παιχνίδι στην Τσεχία με την Βικτόρια Πλίζεν κι είχε φέρει 0-0. Αν θυμάμαι καλά, δεν είχε φτιάξει ούτε ευκαιρία για γκολ τότε, αλλά στη ρεβάνς είχε κερδίσει 4-0 κι είχε προκριθεί.

Προχθές στη Χάιφα η ομάδα του Μαρτίνς έδειξε, όπως τουλάχιστον εγώ το είδα, ότι μπορεί να απειλήσει σοβαρά τη Μακάμπι μέσα στο Καραϊσκάκη, από την στιγμή που το έκανε μέσα στο Ισραήλ επανειλημμένως, ανεξάρτητα από την τελική έκβαση, που συνήθως ήταν ένα κακό σουτ η, μία πάσα όπως λέμε «όχι η καλύτερη δυνατή». Ναι, υπήρχαν δύο-τρία διαστήματα του παιχνιδιού, που οι γηπεδούχοι κυριάρχησαν, αλλά είναι λάθος να πούμε ότι ο Ολυμπιακός δεν δημιούργησε προϋποθέσεις ευκαιριών, επειδή στο τέλος της βραδιάς ο απολογισμός του ήταν ένα γκολ και μία φάση, το πολύ άστοχο σουτ του Αμπού Καμαρά από καλή θέση, μετά από το κλέψιμο της μπάλας από τον Τικίνιο και την πάσα στο συμπαίκτη του.

Ούτε ήταν η πίεση μπροστά ο μοναδικός τρόπος που ο Ολυμπιακός έγινε επικίνδυνος για τη Μακάμπι-σε μία άλλη στιγμή ήταν ο Μασούρας που από μία άλλη στιγμή πίεσης, του Εμβιλά τότε, ενήργησε πολύ λάθος, σουτάροντας πάνω στον πρώτο Ισραηλινό αμυντικό που ήταν μπροστά του, ενώ αριστερά του είχε να δώσει πάσα και στον Εμβιλά και στον Τικίνιο (δείτε εδώ τη φωτογραφία).

Ο Μασούρας θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά και νωρίτερα, στο α΄ ημίχρονο, όταν τον έβγαλε σε θέση έξω δεξιά ο Τικίνιο με έξοχη προσπάθεια και πάσα. Χρειάζονταν ένα λίγο καλύτερο σπριντ η ένα λίγο καλύτερο γύρισμα, καθώς ο Ζίνκερναγκελ είχε πλασαριστεί καλά για να εκμεταλλευθεί την κατάσταση, όπως μπορείτε να δείτε εδώ στη φωτογραφία. Το γύρισμα, όμως, του Μασούρα ήταν πάνω στον Ισραηλινό γκολκίπερ.

Στο γκολ του Ολυμπιακού, υπήρξε πολύ καλή κίνηση από τον άξονα. Τόσο από τον Κανέ, που ψύχραιμα πάσαρε στον Τικίνιο, όσο κι από τον Τικίνιο που έβγαλε ωραία μπροστά τον Μασούρα, αλλά κι από τον ίδιο τον Μασούρα, που ναι μεν έχασε τη μάχη από τον αντίπαλο αμυντικό, όμως τον πίεσε τόσο πολύ που το διώξιμο του ήταν πάνω στον Τικίνιο, για να σουτάρει ο Βραζιλιάνος από καλή θέση.

Στο 58’ ο Ολυμπιακός έβγαλε την καλύτερη αντεπίθεση του στο ματς, με τον Εμβιλά να την ξεκινάει από τον άξονα, βγάζοντας την μπάλα υποδειγματικά μαζί με τον Σισέ από την άμυνα, τον Αμπού να τη συνεχίζει με πολύ ωραία ενέργεια και το μόνο που έλειψε ήταν μία καλύτερη σέντρα του Μαντί προς τον Τικίνιο και τον Μασούρα. Λίγο νωρίτερα, στο 51’, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν βρεθεί σε θέση βολής με τον Μαντί, έπειτα από πάρα πολύ ωραία ενέργεια του Αμπού, με τον Μασούρα να του αφήνει την μπάλα για το τελικό σουτ κι αυτός, ο Αμπού, να θέλει να το σιγουρέψει πασάροντας δίπλα στον Μαντί, που όμως σούταρε πάνω στον Ισραηλινό αμυντικό.

Κι όχι, εγώ δεν λέω ότι ο Ολυμπιακός έθελξε και γοήτευσε δημιουργικά κι επιθετικά-λέω ότι δεν πρέπει να ισοπεδώνουμε και να φτάνουμε στην άλλη υπερβολή, ψέμα για την ακρίβεια, ότι ο Ολυμπιακός δεν έκανε τίποτα. Σίγουρα θα περιμέναμε περισσότερες βοήθειες π.χ. από τα μπακ, αλλά το μοναδικό που είδαμε ήταν μία πραγματικά πολύ καλή σέντρα του Βρσάλικο στο α΄ ημίχρονο (σε εξέλιξη στατικής φάσης υπέρ του Ολυμπιακού), με τον Σισέ να σηκώνεται για την κεφαλιά, χωρίς ωστόσο να την πιάνει όπως θα ήθελε. Με τον Όλεγκ, από την άλλη πλευρά, να φαίνεται μόνο σε μία στιγμή που πήρε κεφαλιά, έχοντας πατήσει την αντίπαλη περιοχή, δίχως ωστόσο να γίνεται επικίνδυνος.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι η αίσθηση που μου δίνεται είναι πως ο Ολυμπιακός μπορεί να την φέρει σε δύσκολη θέση τη Μακάμπι την άλλη Τετάρτη, αλλά με 11 παίκτες που θα…παίζουν, που μπορεί να μην είναι όλοι διακριθέντες, αλλά θα είναι έστω καλοί. Γιατί ιδίως όταν στο β΄ ημίχρονο προχθές μπήκαν ο Μαντί κι ο Αμπού, αυτό έγινε-απειλητικός, παρότι δεν σκόραρε

Άσχετο: ο ΠΑΟΚ έπρεπε να είναι πιο ψυλλιασμένος παίζοντας με τη Λέφσκι. Ο Ολυμπιακός, πρωταθλητής Ελλάδας, είχε αποκλειστεί μόλις πέρυσι, από την Λούντογκορετς, πρωταθλήτρια Βουλγαρίας. Πώς ο ΠΑΟΚ θα είχε εύκολο έργο απέναντι στην 4^η της βαθμολογίας του πρωταθλήματος Βουλγαρίας; Σαν να λέμε ο 4^ος του πρωταθλήματος της Ελλάδας, ο Παναθηναϊκός…

Παρεμπιπτόντως, όσα λένε για τον Μινγκέθα, τον σέντερ μπακ της Μπαρτσελόνα, περί ΑΕΚ και Άρη, πολύ απλά δεν ισχύουν. Το παιδί δεν ενδιαφέρεται να έρθει στην Ελλάδα.