Η κολόνα Χάαλαντ, ο game changer Ραφίνια και δύο ματσάρες θερινής νυκτός

• Άλλη Σίτι με Χάαλαντ
• Αποκτά προσωπικότητα η Μπαρτσελόνα

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται πιο σοβαρά με τα αθλητικά, το τελετουργικό του καλοκαιριού ήταν το ίδιο κάθε πρωί: Σοκολατούχο γάλα (ναι, το γνωστό, όχι το άλλο που έπινε ο μέγας Νίκος Γκάλης), μπουγάτσα (ή άλλη σφολιάτα) και εφημερίδες παραμάσχαλα.

Δύο – τρεις μάλιστα, γιατί τότε λεφτά υπήρχαν ή τουλάχιστον ήταν πολύ πιο προσιτά όλα (περασμένα μεγαλεία…). Εφημερίδες, γιατί τότε δεν υπήρχε Διαδίκτυο (δεν είχαμε καν ιδέα τι επρόκειτο να ακολουθήσει) και για τις μεταγραφές, εντός και εκτός συνόρων, μαθαίναμε μόνο από τον ευλογημένο, γραπτό Τύπο.

Ξεκοκκάλιζα τις εφημερίδες, έτρεχα να αρπάξω τις σελίδες που τυχόν έπαιρνε ο άερας στην παραλία, ειδικά στα φύλλα μεγάλου μεγέθους, μέχρι να έρθει το μεγάλο, παλιό «Sportime» (ναι, περάσαμε και από εκεί, τις παλιές καλές εποχές) και να εισάγει το πολύ πιο χρηστικό σχήμα ταμπλόιντ.

Φιλικά των ομάδων μας (εντός και εκτός συνόρων), βλέπαμε από ελάχιστα έως καθόλου. Μέχρι, βεβαίως, να μπει στη ζωή μας η ιδιωτική και, κυρίως, η συνδρομητική τηλεόραση, η οποία πλέον φέρνει στο πιάτο μας όλα τα φιλικά των «μεγάλων» της Ελλάδας, αλλά και των (πολύ) μεγάλων του εξωτερικού.

Και όταν δεν υπάρχουν αυτές, το streaming δεν αφήνει τίποτα κρυφό. Ξέρω, τα φιλικά είναι όπως η κανονική περίοδος του ΝΒΑ: Για να κάνουμε την πλάκα μας (και τις δοκιμές μας). Επιτρέψτε μου, όμως, να παραθέσω μερικά συμπεράσματα από το Μπάγερ Μονάχου – Μάντσεστερ Σίτι και το Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα, τα οποία έληξαν αμφότερα με σκορ 0-1. Πάμε λοιπόν…

Άλλη Σίτι με Χάαλαντ

Λίγη ώρα προτού ο πρώην Γκαμπριέλ Ζεσούς σημειώσει ένα ακόμα γκολ για την Άρσεναλ, αυτή την φορά στο εμφατικό 4-0 επί της Τσέλσι (συγνώμη, δεν έχω εικόνα και από αυτό το φιλικό), ο Έρλινγκ Μπράουτ Χάαλαντ επιβεβαίωνε με το «καλημέρα» αυτό που ήδη γνωρίζαμε: Ότι με αυτόν στην γραμμή κρούσης, η Μάντσεστερ Σίτι θα έχει ένα απόλυτο σημείο αναφοράς.

Ο Νορβηγός χρειάστηκε μόλις δώδεκα λεπτά για να κάνει «σεφτέ» με προβολή προ κενής εστίας ύστερα από συρτή σέντρα του Τζακ Γκρίλις (λέτε να δείξει επιτέλους τι πραγματικά αξίζει;), σε μια φιλική νίκη που αδικεί τους Πολίτες με βάση το σκορ.

Η Σίτι ήταν ανώτερη από μια ελλιπή (χωρίς Σαντιό Μανέ) και νωθρή Μπάγερν, η οποία δεν έκανε ούτε μια προσπάθεια εντός εστίας και προβλημάτισε με την απόδοσή της, αν και δεδομένα έχει την ποιότητα για να βρει τον καλό της εαυτό.

Ευχάριστη έκοληξη για τους πρωταθλητές Αγγλίας ο Τζος Γουίλσον Έσμπραντ στο αριστερό άκρο της άμυνας, αν και η Σίτι ψάχνει έναν «αντί – Ζιντσένκο» πρώτης γραμμής. Εξαιρετική (και πάλι) η μεσαία γραμμή, πολύ κεφάτος ο Γκρίλις (λέτε να;), πολύ μαμούνι και προσαρμοσμένος ο Χουλιάν Άλβαρες, ο οποίος θα δώσει ενέργεια και επιθετικές λύσεις στον Πεπ Γκουαρδιόλα.

Κακή βραδιά για Γιόσουα Κίμιχ και Λιρόι Σανέ, από τους οποίους (λογικά) περιμένει πολλά ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν. Ο Τζαμάλ Μουσιάλα, αντιμετωπίζοντας αποτελεσματικά και την πίεση των Άγγλων, επιβεβαίωσε ότι η σημασία του μέσα στην ομάδα ανεβαίνει σταδιακά, ενώ οι νέοι (Ντε Λιχτ, Μαζραουΐ, Γκράβενμπερχ) δεδομένα θα δώσουν πολύτιμες λύσεις.

Ο Νάγκελσμαν δοκιμάζει με τρία στόπερ και ίσως θα έπρεπε να το ξανασκεφτεί, γιατί πλην Αλφόνσο Ντέιβις δύσκολα θα βρει άλλον παίκτη για να παίζει όλη τη πλευρά (όχι ο Κίνγκσλεϊ Κομάν δεν μπορεί). Νωρίς είναι, νέος είναι, θα μάθει…

Αποκτά προσωπικότητα η Μπαρτσελόνα

Λίγες ώρες αργότερα, στην πρωτεύουσα του τζόγου, το Λας Βέγκας, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα έριξαν την πρώτη Clasico ζαριά της σεζόν, με τους Μπλαουγκράνα να είναι λίγο πιο έτοιμοι και να λυγίζουν μια Βασίλισσα που δεν είχε τον Καρίμ Μπενζεμά, με ό, τι αυτό συνεπάγεται (έλειπε, άλλωστε, και στο 0-4 του «Μπερναμπέου»). Χρειάζεται ένα αξιόπιστο back up και ελπίζει αυτό να είναι ο Μπόρχα Μαγιοράλ, γιατί ο Μαριάνο είναι «φευγάτος».

Ο Αντόνιο Ρίντιγκερ, ως αριστερό μπακ μάλιστα, ήταν εξαιρετικός και προσθέτει δυναμική και ποιότητα στα μετόπισθεν της Ρεάλ, δίνοντας πολλές εναλλακτικές στα χέρια του Κάρλο Αντσελότι. Εξαιρετική προσθήκη και μάλιστα «τσάμπα», όπως συνέβη και με τον Νταβίντ Αλάμπα.

Ο Ορελιέν Τσουαμενί δίνει ατελείωτο, ποιοτικό τρέξιμο στην μεσαία γραμμή, αλλά χρειάζεται να… λυθεί λίγο στο δημιουργικό – επιθετικό κομμάτι, για να συνθέσει σύντομα μια εξαιρετική τριάδα με Φέδε Βαλβέρδε (τεράστιο «εργαλείο») και Εντουάρντο Καμαβινγκά (πολλά καντάρια ταλέντου).

Η Ρεάλ έχει την τεχνογνωσία και, δεδομένα, θα τον βρει τον δρόμο της. Όσο για τη Μπαρτσελόνα; Ο Αντρέας Κρίστενσεν προσαρμόζεται και θα δώσει βοήθειες στα μετόπισθεν, όπου ο all around Ρόλαντ Αραούχο παίζει με άνεση και ως δεξί μπακ, αν και οι Μπλαουγκράνα χρειάζονται παίκτη σε αυτή την θέση.

Η μεσαία γραμμή είναι μια σταθερά με μπαλαδόρους (Μπουσκέτς, Πέδρι) και εργάτες πολυτελείας (Γκάβι, Κεσιέ), εν αναμονή του τι θα γίνει τελικά με τον Φρένκι Ντε Γιονγκ. Οι μεταγραφές του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι και του Ραφίνια προσθέτουν απαραίτητους game changers, όπως αναμφίβολα θα είναι ο Ανσού Φατί, εφόσον είναι υγιής (χτυπάμε ξύλο για το τρομερά άτυχο παλικάρι…).

Ο Πολωνός ξέρουμε τι μπορεί να προσφέρει, αλλά ο Βραζιλιάνος εξελίσσεται μέχρι τώρα στο πιο ξεχωριστό «plus» της ομάδας που χτίζει ο Τσάβι. Μαμούνι, εξαιρετικός στο ένας εναντίον ενός, τρομερό πόδι, όπως επιβεβαίωσε η γκολάρα κόντρα στον Τιμπό Κουρτουά, ο οποίος ήταν και πάλι ο κορυφαίος της Ρεάλ.

Ο άλλος Βέλγος, αντίθετα, δεν… εμφανίστηκε στο πρώτο, έστω και ανεπίσημο, Clasico της καριέρας του. Εντέν Αζάρ, σε περιμένουμε...