Η κατάρρευση της Γιουβέντους δεν οφείλεται στο σήμερα
Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει φέτος στη Γιουβέντους, δεν είναι το παράδοξο, αλλά το φυσιολογικό. Η Γιούβε μπορεί να σόκαρε πολλούς που αποκλείστηκε από τη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, μπορεί να σοκάρει ακόμη περισσότερους που… βολοδέρνει κάπου στη μέση της βαθμολογίας της Serie A, αλλά στην πραγματικότητα, η ποιότητα της ομάδας που κατεβάζει αυτούς τους πρώτους μήνες της σεζόν στο χορτάρι, για εκεί είναι…
Και τονίζω το «αυτούς τους πρώτους μήνες της σεζόν», λόγω και των σημαντικών απουσιών που έχει σε αυτό το διάστημα (Πογμπά και Κιέζα απουσιάζουν από την αρχή και θα επιστρέψουν μετά το Μουντιάλ), οι οποίες ως ένα βαθμό αλλοιώνουν και την εικόνα της.
Παρά ταύτα το πρόβλημα της Γιουβέντους δεν είναι αυτό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι μεταγραφικές επιλογές της Γιουβέντους τα τελευταία χρόνια, όπου έχει αποκτήσει ένα σωρό μέτριους παίκτες, οι οποίοι δεν μπορούν να την ανεβάσουν επίπεδο. Και ταυτόχρονα έχει αξιολογήσει λάθος κάποιους άλλους παίκτες που θα μπορούσαν να κάνουν την διαφορά, αλλά δεν έμειναν. Βλέποντας τη σημερινή Γιούβε, πραγματικά απορείς για τις αποφάσεις να αποχωρήσουν παίκτες όπως ο Κολουσέφσκι, ο Ρομέρο και ο Μπεντακούρ, ως παίκτες που δεν μπορούσαν να κάνουν την διαφορά… Ακόμη περισσότερο απορείς με όλες εκείνες τις επιλογές των τελευταίων ετών, σε σχέση με την μεταγραφική ενίσχυσή της. Από τον Ράμσεϊ, τον Ραμπιό, τον Μακένι, μέχρι τον Ζακάρια, αδυνατείς να εκτιμήσεις πως η Γιουβέντους πίστεψε ότι με τέτοιου είδους κεντρικά χαφ, θα μπορέσει να κυριαρχήσει στο ιταλικό ποδόσφαιρο και να ξεχωρίσει στο ευρωπαϊκό.
Και εστίασα στα κεντρικά χαφ, όχι τυχαία, διότι τα τελευταία χρόνια η μεγάλη πληγή μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου για την Γιουβέντους είναι ο άξονας της μεσαίας γραμμής της. Εκεί δεν μπόρεσε ούτε να βρει, ούτε να αναδείξει παίκτες με προσωπικότητα και από την πρώτη εποχή του Πογμπά στην Γιούβε, έχει να δει παίκτη υψηλής ποιότητας στη μεσαία γραμμή της.
Επιπλέον θα πρέπει να προσθέσουμε ότι σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα των τελευταίων τριών τεσσάρων ετών, η Γιουβέντους έχασε και την αγωνιστική ταυτότητά της. Τι είναι αυτό που παίζει η Γιουβέντους φέτος; Τι έπαιζε πέρυσι ή πρόπερσι. Δεν υπάρχει ταυτότητα στο παιχνίδι της. Με τον Κόντε έπαιζε το ποδόσφαιρο των γρήγορων μεταβάσεων και του 3-4-2-1 που δεν άλλαζε ποτέ. Καλό ή κακό, αυτό ήταν, υπήρχε μία ταυτότητα. Τώρα βλέπεις την Γιουβέντους και αγνοείς το σχέδιο. Θέλει να κυριαρχήσει στο γήπεδο, θέλει να ζει με την μπάλα στα πόδια, θέλει να περιμένει και να παίζει με γρήγορες μεταβάσεις, παίζει 3-5-2, ή μήπως 4-4-2 ή κάτι σαν 4-3-3; Κανείς δεν ξέρει, γιατί δεν υπάρχει κάτι για να διακρίνεις. Αλλάζει λογική και κατεύθυνση, από Κυριακή σε Τετάρτη, από κακό σε καλό αποτέλεσμα, από εβδομάδα σε εβδομάδα.
Μια ομάδα που περιπλανιέται στα ιταλικά και ευρωπαϊκά γήπεδα, με στείρα ερωτήματα και προβληματισμούς του τύπου, να φύγει ή να μείνει ο Αλέγκρι και ποιος θα πληρώσει την αποζημίωση. Ενώ στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από έναν προπονητή. Με άλλον προπονητή, πόσο μπορεί να βελτιωθεί αυτό το ρόστερ είναι το ερώτημα; Στην πραγματικότητα όχι πολύ, όταν τα κεντρικά χαφ εξακολουθούν να είναι αυτά που είναι και η επιστροφή του Πογκμπά δεν αποτελεί και την μεγαλύτερη εγγύηση αναβάθμισης, αν κρίνουμε από την τελευταία διετία του στη Γιουνάιτεντ. Όπως καμία εγγύηση δεν υπάρχει πλέον με την αμυντική γραμμή της Γιούβε, με λίγα λόγια δεν υπάρχει κάτι στο οποίο να μπορεί να ποντάρει ο επόμενος, ο όποιος επόμενος προπονητής, προκειμένου να χτίσει πάνω σε αυτό ή να ακουμπήσει πάνω σε αυτό, μέχρι να χτίσει.
Την ίδια ώρα αυτή η αγωνιστική καθίζηση, προκαλεί και οικονομικές απώλειες ( έχασε αρκετά χρήματα με αυτόν τον πρόωρο αποκλεισμό η Γιουβέντους φέτος), τις οποίες ένα club που έχει τόσο πολλά οικονομικά ζητήματα αυτόν τον καιρό, δεν τις αντέχει. Ο κίνδυνος μάλιστα η Γιούβε να μην τερματίσει στην πρώτη τετράδα και συνεπώς να μην παίξει στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ, είναι μεγάλος και αυτό ίσως να αποτελέσει το τελευταίο μεγάλο χτύπημα που θα προκαλέσει σοκ στα ταμεία του συλλόγου.
Η Γιούβε έχει πολλά περισσότερα προβλήματα από έναν προπονητή που δεν ξέρει, αν θέλει, αν πρέπει ή αν μπορεί να τον αλλάξει. Πραγματικά θα ήταν καλά τα πράγματα για την Γιουβέντους αν το πραγματικό πρόβλημά της, ήταν να αλλάξει προπονητή. Και συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, των μεγάλων ομάδων που είναι σε αγωνιστική παρακμή και με μεγάλα οικονομικά προβλήματα, η λύση είναι η ανάδειξη νέων παικτών. Θέλει το χρόνο του, θέλει τον κύκλο του, θέλει υπομονή, αλλά αυτή τη στιγμή, η μόνη λύση για την έξοδο από το τούνελ, (όχι αύριο το πρωί ασφαλώς), είναι οι νέοι ποδοσφαιριστές. Ο Μιρέτι, ο Σουλέ, ο Ροβέλα, ο Φαγκιόλι, ο Κάϊο, o Ιλινγκ Τζούνιορ, οι όποιοι τέλος πάντων, έχουν την δυνατότητα να εξελιχθούν. Όχι όλοι μαζί στην ίδια ενδεκάδα προφανώς, αλλά κάποιοι από αυτούς να αναλάβουν την ευθύνη του βασικού. Ο Μιρέτι και ο Σουλέ μοιάζουν πιο έτοιμοι για να σηκώσουν αυτό το βάρος αύριο το πρωί, ίσως και κάποιος ακόμη να μπορεί και να μην το έχουμε αντιληφθεί, αλλά άλλος τρόπος δεν υπάρχει, με δεδομένο ότι η Γιούβε δεν θα έχει την δυνατότητα, ούτε τον Ιανουάριο, ούτε το ερχόμενο καλοκαίρι να ανοίξει το σεντούκι και να ενισχύσει την ομάδα σημαντικά. Ισα ίσα, που μάλλον θα χρειαστεί να παραχωρήσει παίκτες για να φέρει τα οικονομικά της σε έναν λογαριασμό…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
