Το φαινόμενο Ρεάλ Μαδρίτης και ο Μόντριτς…

Είναι αλήθεια ότι μου έκανε τρομερή εντύπωση και το είπα και στην τηλεοπτική εκπομπή της Cosmote TV για το Champions League, όταν είδα πριν από το παιχνίδι με την Λίβερπουλ ότι η Ρεάλ Μαδρίτης δεν ήταν σύμφωνα με τις αποδόσεις των στοιχηματικών εταιρειών μέσα στα τρία πρώτα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.

Την άποψη μου για την Ρεάλ, όχι την τωρινή έκδοσή της, αλλά γενικώς, την έχω καταθέσει πολλές φορές. Κάθε Champions League που ξεκινά έχει κατά την άποψη μου μέσα στα μεγάλα φαβορί (από 3-5) την Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπάγερν Μονάχου. Μετά ανάλογα με την χρονιά, την δεκαετία, την εποχή, μπορείς να βάλεις την Μπαρτσελόνα, την Τσέλσι, την Λίβερπουλ, την Σίτι, την Παρί, την Γιουβέντους, την όποια τέλος πάντων θες. Αλλά ανεξάρτητα από την εποχή, την χρονιά, την δεκαετία, την κατάσταση των ομάδων, όταν το Champions League ξεκινά κάθε χρόνο, μέσα στα 4-5 φαβορί είναι πάντα η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπάγερν Μονάχου.

Όταν δε αναφερόμαστε στην Ρεάλ Μαδρίτης των τελευταίων ετών που τις κατακτήσεις του τροπαίου με τα μεγάλα αυτιά τις… καταπίνει σαν τα στραγάλια, εξυπακούεται ότι η σεζόν ξεκινά και λες όχι ότι η Ρεάλ είναι φαβορί, αλλά ποια είναι τα φαβορί αν δεν το πάρει η Ρέαλ. Και δεν είναι σχήμα λόγου είναι κατά την άποψη μου μία πραγματικότητα της τελευταίας δεκαετίας τουλάχιστον αυτό. Ότι τα φαβορί για την κατάκτηση του Champions League είναι οι ομάδες που θα το διεκδικήσουν αν η Ρεάλ δεν το κατακτήσει ξανά.

Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την βαριά φανέλα και την ιστορία που κουβαλά διαχρονικά στον θεσμό αυτή η ομάδα. Αυτό δεν είναι κάτι μεταφυσικό, αλλά είναι κάτι απολύτως ποδοσφαιρικά εξηγήσιμο. Τα χρόνια του Κριστιάνο Ρονάλντο στη Ρεάλ «έκρυψαν» και με ευθύνη των media, ορισμένες τεράστιες προσωπικότητες αυτής της ομάδας. Μίκρυναν ως ένα βαθμό την αξία και την προσφορά παικτών όπως ο Ράμος, ο Μπενζεμά, ο Μόντριτς, ο Κρόος, ο Καζεμίρο…

Και εκεί νομίζω ότι βρίσκεται το μυστικό αυτής της Ρεάλ. Ότι κράτησε στο ρόστερ της για πάρα πολλά χρόνια όλους τους σημαντικούς ποδοσφαιριστές της, με αποτέλεσμα όσοι νέοι έρχονταν να μπολιάζονται αμέσως από την κουλτούρα, την νοοτροπία και τον επαγγελματισμό αυτών των παικτών. Ο Βινίσιους και ο Ροντρίγκο, είναι παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στο περιβάλλον όλων αυτών και ήταν φυσιολογικό για να επιβιώσουν να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και να βαδίσουν στα χνάρια τους.

Ο Βινίσιους τα πρώτα χρόνια του στην Ρεάλ ήταν ένα ατσούμπαλο και άχαρο παιδί, που προκαλούσε ακόμη και εκνευρισμό στους υπολοίπους παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης με τις χτυπητές αδυναμίες του και την κακή νοοτροπία του. Δίπλα όμως σε παίκτες όπως ο Μπενζεμά, ο Μόντριτς και ο Κρόος που παραμένουν εκεί όλα αυτά τα χρόνια, ο Βινίσιους θέλοντας και μη δούλεψε αφάνταστα, βελτιώθηκε αφάνταστα, έβαλε την ομάδα πάνω από όλα, απέκτησε τη σωστή νοοτροπία και την σωστή τακτική παιδεία και πλέον είναι αυτός που σε αρκετά μεγάλα ματς τραβάει το κάρο εμπρός. Στο «Ανφιλντ» αυτός γύρισε το ματς, αυτός έβγαλε την Ρεάλ Μαδρίτης από τα σκοινιά και έστειλε σε αυτά την Λίβερπουλ.

Το αυτό ισχύει και για τον Φεντερίκο Βαλβέρδε, ο οποίος είχε τα βασικά χαρακτηριστικά, αλλά ποδοσφαιριστής έγινε στη Ρεάλ Μαδρίτης και έγινε επειδή έμαθε τα ποδοσφαιρικά γράμματα δίπλα σε τοτέμ.

Αυτή η σταθερά της Ρεάλ την τελευταία δεκαετία, αυτή η παραμονή όχι για δύο και τρία χρόνια, αλλά για οκτώ και δέκα, παικτών όπως ο Κριστιάνο, ο Μοντριτς, ο Κρόος, ο Καζεμίρο, ο Μαρσέλο, ο Ράμος, ο Καρβαχάλ κ.ο.κ. είναι το πραγματικά μεγάλο μυστικό αυτής της ομάδας. Και όταν θα έχει φύγει και ο τελευταίος από αυτή την ομάδα, ο Βινίσιους και ο Βαλβέρδε θα είναι ήδη στην Ρεάλ τόσο πολλά χρόνια, ώστε να μεταφέρουν αυτοί τη σωστή νοοτροπία στους Τσουαμενί και τους Καμαβινγκά που έρχονται. Η Ρεάλ εδώ και πάρα πολλά χρόνια αυτή την περίφημη ανανέωση που επιχειρούν άλλα club που ξηλώνουν ότι υπήρχε στην ομάδα για να φτιάξουν την επόμενη ομάδα, δεν την επιχειρεί ποτέ.

Οσο και να μεγαλώνουν τα παιδιά, απαγορεύεται να φύγουν πάνω από ένας άντε δύο κάθε καλοκαίρι. Αλήθεια ποιος θα είχε κατηγορήσει την Ρεάλ αν πριν δύο τρία ή και τέσσερα χρόνια είχε πει «χρειαζόμαστε ανανέωση, ευχαριστούμε τον Κριστιάνο, τον 33άρη (τότε) Μόντριτς, τον 32άρη Μπενζεμά, κ.ο.κ. και πάμε παρακάτω…». Κανείς δεν θα είχε κατηγορήσει ή ασκήσει κριτική στην Ρεάλ, όλοι θα το έβρισκαν φυσιολογικό, για να μην γράψω απαραίτητο.

Η Ρεάλ όμως δεν το έκανε και σήμερα προσφέρει νέο συμβόλαιο στον 37χρονο Λούκα Μόντριτς και ο τελευταίος δηλώνει ότι δεν το θέλει χαριστικά επειδή είναι ο Μόντριτς και επειδή έχει προσφέρει τόσα στην ομάδα, αλλά θα το συζητήσει στο τέλος του χρόνου, όταν η ομάδα θα πιστεύει ότι είναι απολύτως απαραίτητος και τον χρειάζεται για μία ακόμη χρονιά.

Και πως αλήθεια να μην το πιστεύει η ομάδα και ο Αντσελότι όταν βλέπουν τον 37χρονο Λούκα, στο 66’ στο «Ανφιλντ» να παίρνει παραμάζωμα όλη τη Λίβερπουλ, όχι με την εμπειρία και την ποιότητά του, αλλά με την έκρηξη, το σπριντ και το ταπεραμέντο του… Αυτός ο Κροάτης αμφισβητεί ακόμη και αυτά που πάνω κάτω τα θεωρούσαμε δεδομένα στο κορυφαίο επίπεδο του ποδοσφαίρου…