Τελικός Champions League 2023: Το πρόβλημα της Σίτι στο δρόμο για το τρεμπλ…

Δεν υπάρχει κανείς που να αμφιβάλει, ακόμη και ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της Ιντερ, ότι η Μάντσεστερ Σίτι είναι μία σαφώς καλύτερη ομάδα από τους νερατζούρι. Και η ομαδική ποιότητα και η ατομική ποιότητα είναι εμφανώς ανώτερες στους γαλάζιους του Μάντσεστερ. Φτάνει όμως αυτό για να πάρεις έναν τελικό, να κερδίσεις μία παρτίδα ενενήντα λεπτών ή έστω 120 λεπτών.

Ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά θα είναι, στην οποία η καλύτερη ομάδα γενικά, δεν πάρει έναν τελικό, ένα μονό παιχνίδι και δη το τελευταίο της σεζόν. Η Μάντσεστερ Σίτι το περασμένο Σάββατο κόντρα στην συμπολίτισσα Γιουνάιτεντ τα κατάφερε. Μπορεί οι αριθμοί της στατιστικής να μας δείχνουν ότι η ομάδα του Τεν Χάαχ υπερείχε, (η Γιουνάιτεντ με βάση τα προσδοκόμενα γκολ θα έπρεπε να έχει σκοράρει 2 φορές και η Σίτι αντίστοιχα μία…) αλλά στην πραγματικότητα αυτό που συνέβη ήταν ότι η καλύτερη ομάδα, όχι μόνο γενικά, αλλά ακόμη και σε αυτόν τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας πήρε το τρόπαιο.

Η Σίτι του Πεπ μέσα από την ωρίμανσή της ως ομάδα, αλλά και λόγω της προσωπικότητας που διαθέτει στο ρόστερ, έχει πλέον αποκτήσει εκείνη την ποιότητα που της επιτρέπει να παίρνει τα ματς και να κατακτά τους τίτλους, χωρίς να πρέπει να είναι καταιγιστική και εμφανώς ανώτερη για να τα καταφέρει. Με λίγα λόγια η Σίτι έμαθε και να κερδίζει τους τελικούς και να κερδίζει τα ματς που πρέπει, χωρίς η απόδοσή της να είναι εκκωφαντική.

Ο Χάαλαντ δεν χρειάζεται να κάνει πλέον χατ τρικ για να είναι καθοριστικός, αν την δουλειά μπορεί να την κάνει ο Γκιντογάν, ο Ντε Μπρόινε δεν χρειάζεται να είναι μέσα σε κάθε φάση, σε κάθε δημιουργία, να οργώνει κάθε πλευρά του γηπέδου, όταν αποδεικνύεται ότι και ο Ρόδρι και ο Στόουνς μπορούν να κυκλοφορούν την μπάλα με συνέπεια και ποιότητα. Ο Ντίας και ο Ακάνζι δεν χρειάζεται να ζουν μονίμως με το άγχος και την ανασφάλεια, ότι κάποιος γρήγορος επιθετικός θα τους φύγει στην αντεπίθεση και την γρήγορη μετάβαση των αντιπάλων, όταν ο τρίτος της παρέας των στόπερ στη Σίτι είναι ο τουρμποκίνητος Γουόκερ.

Η Σίτι πλέον έχει ωριμάσει, έχει βρει τα πατήματα, την σιγουριά, τους αυτοματισμούς, μα κυρίως την πνευματική ηρεμία και την αυτοπεποίθηση, ότι το έχει. Το έχει, το μπορεί, κάτω από όποιες συνθήκες κι’ αν προκύψουν, ότι το έχει και το μπορεί ακόμη και στις λεπτομέρειες και όχι επειδή είναι εμφανώς ανώτερη και ποιοτικότερη. Υπό αυτή την έννοια και φυσικά λόγω της διαφοράς ποιότητας που έχει και από την Ιντερ, είναι το φαβορί του μεγάλου τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ, τον οποίο αν κατακτήσει θα σηματοδοτήσει και την κατάκτηση του τρεμπλ.

Στο δρόμο για αυτό το τρεμπλ όμως έχει και κάτι για να ανησυχεί. Και αυτό δεν είναι άλλο από τον ρυθμό και την ένταση, τα οποία είναι τα μεγάλα όπλα στο παιχνίδι της και το μεγάλα πλεονέκτηματά της, έναντι οποιουδήποτε αντιπάλου, πόσο μάλλον ενός μη Αγγλου.

Στα τελευταία παιχνίδια πρωταθλήματος, μετά και την μαθηματική επιβεβαίωση του πρωταθλήματος, αυτή η ένταση χάθηκε, μαζί με τις πολλές αλλαγές που έγιναν από τον Πεπ για να πάρουν ανάσες οι βασικοί. Στον τελικό του Κυπέλλου όμως αυτή η ένταση δεν εμφανίστηκε, παρά την επανεμφάνιση των βασικών, με εξαίρεση ίσως τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης.

Οντας πλέον στις 10 Ιουνίου και μετά από μία πολύ μεγάλη και δύσκολη σεζόν (και με Μουντιάλ στο ενδιάμεσο), είναι ένα ερώτημα τι Σίτι θα εμφανιστεί στην Κωνσταντινούπολη, σε σχέση με την ενέργειά της, την ένταση στο παιχνίδι της, από την οποία εξαρτάται και το περίφημο ανελέητο πρέσινγκ της.

Αν η Σίτι «πνίξει» την Ιντερ, όπως έκανε στα περισσότερα κρίσιμα φετινά ματς του Τσάμπιονς Λιγκ με τους μεγάλους αντιπάλους, τότε οι νερατζούρι δύσκολα θα αντέξουν, αν όμως η Σίτι εμφανιστεί με τα επίπεδα ενέργειας που εμφανίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, τότε ας ετοιμαστούμε για ένα θρίλερ, για έναν τελικό που θα κριθεί στην λεπτομέρεια, όπως ακριβώς συνέβη και με τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας.

Με τις δύο υποσημειώσεις σε αυτήν την περίπτωση να είναι σημαντικές. Η πρώτη, αυτή που προανέφερα, ότι η Σίτι πλέον ωρίμασε και έμαθε πώς να παίρνει τελικούς στα σημεία στις λεπτομέρειες, όχι ούσα καταφανώς ανώτερη και βγάζοντας τον αντίπαλο νοκ άουτ. Η δεύτερη, ότι αυτός εδώ είναι ένας τελικός Τσάμπιονς Λιγκ, τον οποίο οι παίκτες της Σίτι δεν έχουν κατακτήσει ποτέ και αυτό το φάντασμα τους κυνηγά…