Παναθηναϊκός: Σαν να είναι «μονό» νοκ άουτ, χωρίς να σκέφτεται τη ρεβάνς

Δεν ήταν απαραιτήτως... καταδικαστικό για τον Παναθηναϊκό ενόψει των δύο αναμετρήσεων εναντίον της Ντνίπρο το προβληματικό πρόσωπο που παρουσίασε εναντίον της Χάποελ Μπερ Σεβά και (κυρίως) της Ράγιο Βαγεκάνο. Προφανώς δεν ήταν για... πανηγυρισμούς. Πάντα, όμως, είναι απευκταίες για τις ελληνικές ομάδες οι νίκες με... τεσσαρο-πεντάρες πριν από τα πρώτα επίσημα ματς της σεζόν.

Για να λέμε τα σύκα – σύκα, ο Παναθηναϊκός δεν δείχνει στα high του. Κι αν φαινόταν «φαβορί» εναντίον της Ντνίπρο, η απόδοσή του στα δύο τελευταία φιλικά και τα προβλήματα των Τσέριν – Ιωαννίδη τον έφεραν στα... ίσα του. Εξίσου σημαντικές οι απουσίες τους από τα περισσότερα φιλικά προετοιμασίας.

Του Σλοβένου διότι θα ήταν ο συνδετικός κρίκος στη μεσαία γραμμή και ο μοναδικός στον οποίο μπορεί να αποτυπωθεί ρεαλιστικά ο χαρακτηρισμός «6-8άρι». Τέτοιο δεν είναι ούτε ο Βιλένα (8-10άρι), ούτε ο Κλεϊνχέισλερ (οκτάρι). Ούτε ασφαλώς ο Τσόκαϊ, ο οποίος πιθανώς να βρεθεί απόψε στο πλάι του Ρουμπέν Πέρεθ. Μην τα ξαναλέμε, το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει πάρει έως τώρα (ίσως καν να μην έχει ψάξει!) καλύτερο ή έστω ισάξιο του 34χρονου Ρουμπέν Πέρεθ αυθεντικό αμυντικό μέσο με ξεπερνά.

Toυ Ιωαννίδη διότι στην εκκίνηση της προετοιμασίας φαινόταν να τρέχει με τούρμπο μετά την εκπληκτική βελτίωσή του στην περυσινή σεζόν και επειδή μέχρι τώρα ο Σπόραρ είναι λιγότερο αποδοτικός από τον Γερεμέγεφ! Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι κυρίως ο Σπόραρ. Το πρόβλημα είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν δημιούργησε τόσες «καθαρές» ευκαιρίες έπρεπε. Ας μην ξεχνάμε ότι ξεκινά ουσιαστικά χωρίς τον Αϊτόρ, με τον Μαντσίνι σε μετριότατη φάση από την περίοδο της προετοιμασίας και με τον Βέρμπιτς βελτιωμένο μεν, χωρίς να κάνει τη διαφορά, δε. Κάπως έτσι, ο Γιοβάνοβιτς δοκίμασε τον Μπερνάρ ως αριστερό εξτρέμ εναντίον της Ράγιο, δικαίως ίσως διότι ο Βραζιλιάνος ήταν πολύ καλός στην Αυστρία μετά την... άδεια μιας εβδομάδας από τη σημαία, για την οποία δεν μάθαμε ποτέ αν και τι ύψους πρόστιμο του επιβλήθηκε.

Εν μέσω μεταγραφών και «χαλαρής» κουβέντας για τα φιλικά, έχει παραλειφθεί η επισήμανση δυο σημαντικών παραμέτρων ενόψει των δύο αναμετρήσεων με την ουκρανική ομάδα. Αλληλένδετες και καθοριστικές στη νέα φυσιογνωμία του Τριφυλλιού. Η πρώτη είναι η αλλαγή διάταξης μετά από δύο χρόνια. Μοιάζει πια περισσότερο με 4-2-3-1 και λιγότερο με 4-3-3, ανεξάρτητα από την τοποθέτηση ενός εκ των δύο ακραίων μπακ (συνήθως του Χουάνκαρ) σε φάση ανάπτυξης. Η δεύτερη είναι η κατά τα 2/3 «ανακατασκευή» της μεσαίας γραμμής του σ' αυτά τα δύο παιχνίδια. Ο Κουρμπέλης αποχώρησε, ο Τσέριν είναι στα πιτς, ο Τζούρισιτς και ένας εκ των Κλεϊνχέισλερ/Τσόκαϊ, μαζί με τον Ρουμπέν Πέρεθ, θα συνθέσουν την τριάδα των βασικών, δεδομένου ότι ο Τόνι Βιλένα δεν είναι ακόμα απολύτως έτοιμος. Ο Ολλανδός όμως θα είναι στον πάγκο. Κι όχι μόνο αυτός!

Στον πάγκο ο Γεντβάι, ο Μλαντένοβιτς (τον οποίο προσωπικά θα επέλεγα σήμερα ως αριστερό εξτρέμ μπροστά από τον Χουάνκαρ), ο Βιλένα, ο Βέρμπιτς, ο Μαντσίνι, ο Ιωαννίδης, ο Ζέκα: ναι, ο Παναθηναϊκός έχει πια το «βάθος» και την ποιότητα εναλλακτικών επιλογών που δεν διέθετε πέρυσι κι αυτό θα φανεί πολύ περισσότερο κατά τη διάρκεια της σεζόν. Ναι, είναι πληρέστερος από την Ντνίπρο. Ομως αυτό δεν του διασφαλίζει και την πρόκριση για έναν βασικό λόγο: δεν διαθέτει (ακόμα) το «εύκολο» γκολ.

Αν το βρει σήμερα – ειδικά αν το βρει γρήγορα – θα προκριθεί σχετικά εύκολα. Μπορεί να το βρει πια και από μια στατική φάση, μια προσωπική ενέργεια (που τόσο έλειψε πέρυσι μετά τον τραυματισμό του Αϊτόρ), από ένα σφάλμα του αντιπάλου, δεν είναι απαραίτητο να το «χτίσει» όπως προσπαθεί μεθοδικά από πρόπερσι. Το ζητούμενο, άλλωστε, στο τέλος Ιουλίου, δεν είναι η... μπαλάρα. Ούτε για τον Παναθηναϊκό, ούτε για κάποια από όλες τις ομάδες που μετέχουν στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

Η Ντνίπρο, την οποία ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει στο Champions League, δεν είναι ούτε πιο έτοιμη, ούτε ανώτερη της Σλάβια Πράγας, την οποία θα βρει μπροστά του στο Europa League αν αποκλειστεί. Η Ντνίπρο δεν έχει ενισχυθεί όσο οι Πράσινοι. Παίζει σε «ουδέτερη» έδρα. Οπως και οι Πράσινοι, εύκολο γκολ δεν βάζει. Ομως έχει περισσότερα ευρωπαϊκά ματς στα πόδια της, διαθέτει πιο μαχητικό σύνολο από τον Παναθηναϊκό και τεράστια δίψα και κίνητρα όπως και το Τριφύλλι. Δεν έχεις κανέναν λόγο να την φοβάσαι, αλλά δεν δικαιούσαι να την υποτιμήσεις όταν απουσιάζεις από ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης από το 2016.

Αν τα καταφέρει ο Παναθηναϊκός, θα το παλέψει με αξιοπρέπεια εναντίον της Μαρσέιγ. Αν, όμως, αποκλειστεί, θα είναι ακόμα πιο δύσκολο εν συνεχεία με τη Σλάβια Πράγας, κυρίως «ψυχολογικά». Σήμερα καλείται να παίξει σαν να πρόκειται για «μονό» νοκ άουτ ματς. Και όχι με το μυαλό στη ρεβάνς...