Για την ανατριχίλα και το πρώτο βήμα προς το όνειρο!

Για όλους εμάς που πλησιάζουμε τα 40 και έχουμε μεγαλώσει με τον Παναθηναϊκό να είναι απόλυτα συνυφασμένος με το Champions League, έντεκα χρόνια μακριά από το σεντόνι, μακριά από τον πιο όμορφο ποδοσφαιρικό ύμνο, μακριά από τα αστέρια στα μανίκια είναι μια ζωή ολάκερη. Τι έντεκα χρόνια; Με όλα όσα περάσαμε την τελευταία δεκαετία, που δεν ήταν και λίγα, τα έντεκα χρόνια σε ποδοσφαιρική αναγωγή, μπορεί να έμοιαζαν και για πενήντα. Πραγματικά πενήντα. Πέρασαν τόσα χρόνια και το βράδυ, απόψε το βράδυ στο δημοτικό στάδιο της Μπράγκα, το σεντόνι, ο ύμνος, τα αστέρια θα είναι (και) για τα παιδιά με τις πράσινες φανέλες, για τα παιδιά με το τριφύλλι στο στήθος. Μπορεί για το μέγεθος του συλλόγου αυτά τα παιχνίδια να αποτελούν βραδιές κανονικότητας αλλά για τα όσα βιώσαμε τα τελευταία χρόνια, ίσως να αποτελούν το κλείσιμο μίας πολύ δύσκολης εποχής και την αρχή μίας νέας, πολύ πιο όμορφης, φωτεινής και κανονικής, χάρη στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και τους ποδοσφαιριστές του. Θα είναι ανατριχιαστική η διαδικασία έναρξης του ματς τόσο επί πορτογαλικού εδάφους όσο και στο κατάμεστο ΟΑΚΑ αλλά εδώ που έφτασε το Τριφύλλι δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένο μόνο με αυτό.

Πέταξε έξω την δευτεραθλήτρια Ουκρανίας, Nτνίπρο, την τρίτη ομάδα της Ligue 1, Μαρσέιγ, της οποίας το μπάτζετ βρίσκεται στον... θεό και τι απομένει για την ολοκλήρωση της απόλυτης υπέρβασης; Το εμπόδιο της Μπράγκα, ενός συλλόγου που αποτελεί παράδειγμα οργάνωσης, δομών και ποδοσφαιρικής/εταιρικής συνέπειας, ένας σύλλογος που μπορεί ως όνομα να μην προκαλεί φόβο και τρόμο, αλλά ως πρότζεκτ και ως σύνολο πάνω στο χορτάρι είναι εντυπωσιακό και του αξίζει ο μέγιστος του σεβασμού και της προσοχής.

Ο Παναθηναϊκός έκανε και με το παραπάνω το καθήκον του αυτό το καλοκαίρι. Εξασφάλισε την παρουσία του σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης(Europa League) για πρώτη φορά μετά το 2016, πήρε τα έξτρα 5 εκατομμύρια ευρώ από την UEFA μετά τον αποκλεισμό της Μαρσέιγ και την πρόκριση στα play-offs του Champions League και βρίσκεται δύο ματς μακριά από την μεγάλη επιστροφή, για πρώτη φορά μετά το 2010. Όπως και να το κάνουμε, είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει τούτος ο σύλλογος έχει συνδέσει το όνομά του με αυτή την διοργάνωση και έχει επιτυχίες που παραμένουν άπιαστες κορυφές για τους υπολοίπους. Τελικός το 1971, ημιτελικά το 1985, ημιτελικά το 1996, προημιτελικά το 2002.

Αν καταφέρει να επιστρέψει στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, αυτή η επιτυχία θα ισοδυναμεί με κατάκτηση πρωταθλήματος, ίσως και κάτι παραπάνω αν αναλογιστεί κανείς πως στα ταμεία της ΠΑΕ θα μπουν 25+ εκατομμύρια, ένα ποσό που αλλάζει την ζωή, το status, τις συνθήκες σε ολόκληρο τον οργανισμό.

Το έργο του, φυσικά, απέναντι στην Μπράγκα δεν θα είναι εύκολο αλλά όταν έχεις πετάξει έξω Ντνίπρο και Μαρσέιγ, δικαιούσαι να ονειρεύεσαι, να προσδοκάς, να έχεις απαιτήσεις, όσο καλός και αν είναι ο αντίπαλος. Ο Παναθηναϊκός οφείλει απόψε το βράδυ να μας δείξει κομμάτια από τις εξαιρετικές του εμφανίσεις σε Κόζιτσε και Λεωφόρο, στα πρώτα παιχνίδια των ζευγαριών. Να πατήσει το χορτάρι και να κυριαρχήσει, να κρατήσει την μπάλα στα δικά του πόδια, να βγάλει ένταση, ενέργεια και θέληση που θα δείχνει στον αντίπαλο πως είναι απόλυτα έτοιμος και αποφασισμένος. Φυσικά τα άκρα των Πορτογάλων χρειάζονται τεράστια προσοχή λόγω Όρτα και Μπρούμα αλλά ανασταλτικά έχουν ''θέματα'' και αν το Τριφύλλι έχει τα ατού σε καλό βράδυ, θα τις κάνει τις ζημιές.

Σε επίπεδο προσώπων οι Μπρινιόλι, Χουάνκαρ, Βαγιαννίδης, Γεντβάι, Μάγκνουσον, Ρούμπεν, Βιλένα, Τζούρισιτς, Μαντσίνι και Σπόραρ φαίνεται να έχουν μεγάλο προβάδισμα για να παραμείνουν στην ενδεκάδα, με τον Σεμπαστιάν Παλάσιος να είναι το φαβορί να πάρει την θέση του Βέρμπιτς.

Αραό και Σένκεφελντ επέστρεψαν στη λίστα με ορίζοντα τον επαναληπτικό του ΟΑΚΑ, απόψε εδώ στην Πορτογαλία ο Παναθηναϊκός θα έχει την συμπαράσταση 200 και πλέον φίλων του και για να δούμε τι μας επιφυλάσσει τούτο το βράδυ. Τα υπόλοιπα μετά το τέλος του ματς, ελπίζοντας πως ο πρέσβης του ελληνικού ποδοσφαίρου θα έχει απλώσει το ένα χέρι προς το σεντόνι των ομίλων.