Παναθηναϊκός: Η πολύτιμη προίκα και η δυσεύρετη ευκαιρία που κλώτσησε

Tέτοιες ευκαιρίες είναι δυσεύρετες στις μέρες μας. Στις μέρες που η Ελλάδα προσπαθεί ασθμαίνοντας να «σπριντάρει» για να καλύψει το τεράστιο χαμένο έδαφος ώστε να ξαναστείλει πέμπτη ομάδα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και τουλάχιστον για τον επόμενο χρόνο (πιθανότατα και το μεθεπόμενο) μόνο ο πρωταθλητής θα συμμετέχει στο Champions League, τέτοια ευκαιρία σαν κι αυτή που είχε με τη Μπράγκα για να παίξει στους ομίλους της κορυφαίας διοργάνωσης δύσκολα θα την ξαναβρεί σύντομα μπροστά του ο Παναθηναϊκός. Είναι απολύτως φυσιολογική η απογοήτευση και η πίκρα των παικτών και του προπονητικού τιμ, η οποία έχω την αίσθηση ότι είναι μεγαλύτερη, βαθύτερη και πιο έντονη από των οπαδών του Τριφυλλιού: σπάνιο! Και λογικό, όμως: όταν εσύ που παίζεις νιώθεις και στα δύο ματς τουλάχιστον ισάξιος αν όχι και ανώτερος (στα τρία από τα τέσσερα ημίχρονα) των αντιπάλων σου, πας σπίτι σου με το «αδικήσαμε τους εαυτούς μας, την προσπάθειά μας». Φεύγεις με το «γαμώτο».

Αν ο μέγας Γκεντουζί – της Λάτσιο πλέον – δεν είχε δώσει εκείνο το χέρι-πέναλτι-παράταση-πέναλτι-πρόκριση στην τελευταία φάση του αγώνα στο «Βελοντρόμ», ο Παναθηναϊκός δεν θα είχε αποχωρήσει με τόση πίκρα από τη Γαλλία σαν κι αυτή που γεύτηκε χθες στο ΟΑΚΑ των 80s, των 90s και των 00s. Ότι απέκλεισε κοτζάμ Μαρσέιγ, ότι μπορούσε να χτίσει «0-2» στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα στην Πορτογαλία, ότι χθες έφτασε οκτώ φορές κοντά στο γκολ χωρίς να πανηγυρίσει ούτε μία (κάτι που δεν αποτυπώνεται ούτε στα Xgoals, ούτε πουθενά σε νούμερα αν δεν έχεις παρακολουθήσει το ματς, διότι αυτά τα στοιχεία είναι απλώς βοηθητικά για να αναλύσεις ένα παιχνίδι), δικαιολογημένα αφήνει πίσω του χαραγμένο ανεξίτηλα το αποτύπωμα της έντονης στενοχώριας.

Ο Παναθηναϊκός δεν απέτυχε εναντίον της Μπράγκα. Όμως κλώτσησε μια σπάνια ευκαιρία. Αποτυχία θα μπορούσε να θεωρηθεί αν έβγαινε νοκ άουτ από μια κατώτερη ομάδα. Από τη Ντνίπρο επί παραδείγματι. Αποτυχία θα είναι για την ΑΕΚ αν χάσει απόψε απ΄ αυτή την Αντβέρπ 20+ εκατ. Ευρώ και πολλά άλλα. Ωστόσο, εκτός από τα προφανή τεράστια οφέλη της εφετινής ευρωπαϊκής πορείας του Παναθηναϊκού και την πολύτιμη προίκα σε όλα τα επίπεδα (οπαδοί, έσοδα, αυτοπεποίθηση παικτών, όραμα, εξέλιξη) μέχρι αυτή την «άνω τελεία» στη μετάβαση προς τη φάση των ομίλων, ο Γιοβάνοβιτς μπορεί να βγάλει κάποια πρώτα συμπεράσματα για το έμψυχο δυναμικό του. Να τα κρατήσει, να δει πώς αυτό το εφετινό υλικό θα συμπεριφερθεί μέχρι το τέλος της σεζόν και να αποφασίσει τι είδους αναβάθμιση χρειάζεται εκ νέου του χρόνου για ένα μεγάλο βήμα παραπάνω. Για το Τριφύλλι εφέτος το Conference League ήταν η υποχρέωση, το Europa League η επιτυχία, το Champions League η υπέρβαση.

Όταν, όμως, στα κρισιμότερα νοκ άουτ ματς της διετίας (πιο κρίσιμα ήταν σαφώς τα περυσινά play offs για την κατάκτηση του τίτλου…) κορυφαίοι παίκτες της ενδεκάδας είναι ο γκολκίπερ και οι δυο νεαροί Ελληνες με τα χαμηλότερα συμβόλαια αυτής της ενδεκάδας, αυτό κάτι δείχνει για τον μελλοντικό επαναπροσδιορισμό των στοιχείων του «μίγματος» στο ρόστερ της ομάδας. Για να το κάνουμε λιανά: του χρόνου μάνι – μάνι λήγουν τα συμβόλαια των Μπρινιόλι, Μάγκνουσον, Μπερνάρ, Παλάσιος, Χουάνκαρ: νομίζω πως θα συμφωνήσουν όλοι για το ποιοι πρέπει να μείνουν και ποιοι να αποχωρήσουν αν θες πραγματικά να κάνεις αναβάθμιση επιπέδου Champions League…

Τι θα κάνει ο Παναθηναϊκός στο Europa League δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί. Εξαρτώνται πολλά από την κλήρωση, θα παίξουν μεγάλο ρόλο τα πρώτα δύο παιχνίδια: μπορεί να εκτοξευτείς, μπορεί όμως και να απογοητευτείς πλήρως και να ρίξεις μεγαλύτερο βάρος στο πρωτάθλημα. Το βέβαιο είναι πως μοιάζει προτιμότερο να τερματίσεις τρίτος και να συνεχίσεις στους ομίλους του Conference συγκριτικά με τη δεύτερη θέση η οποία σε στέλνει στην αγκαλιά των «τρίτων» του Champions League: surreal, αλλά… real! Eπίσης βέβαιο είναι πως γι’ αυτή τη Μπράγκα, με αυτό το μετριότατο ποιοτικά επίπεδο της (μεσο)αμυντικής γραμμής της (πλην του πολύ καλού κίπερ, Ματέους), θα είναι μεγάλη επιτυχία αν τερματίσει στην τρίτη θέση.

Οι σφιγμένες γροθιές, οι αγκαλιές, τα φιλιά, οι τρομεροί πανηγυρισμοί, το ξέσπασμα, όλα δικαιολογημένα! Η Μπράγκα, όπως είχε πει ο Αρτού Ζόρζε στην Πορτογαλία, έπαιζε για την οικονομική εξυγίανσή της και, ναι, είχε το βάρος του «φαβορί» και του «πρέπει». Μπράβο της γιατί προκρίθηκε πεντακάθαρα, βασιζόμενη κυρίως στην καταπληκτική χημεία της μεσοεπιθετικά και τους ταχύτατους αυτοματισμούς της, όταν έπαιρνε τη μπάλα μεταξύ μεσαίας γραμμής και μεγάλης περιοχής. Sorry, αλλά κάτι άλλο υπέροχο δεν είδα στην πορτογαλική ομάδα ως σύνολο. «Αδιάβαστη» ήταν στο πρώτο παιχνίδι, έχασε τ’ αυγά και τα πασχάλια για τρία λεπτά μετά το 0-1, η άμυνά της είναι επιπέδου Europa League, νομίζω σαφώς κατώτερη από Μπενφίκα, Πόρτο Σπόρτινγκ Λισσαβώνας.

Κι επειδή πολύς λόγος γίνεται για τις αλλαγές, την τόλμη ή την ατολμία του Ιβάν και όλα τα συμπαραμαρτούντα, η άποψή μου είναι πως α) ήταν άστοχη η αλλαγή του Ιωαννίδη στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο (62’) παρότι ο Σπόραρ ήταν θετικός και σήμερα θα μιλούσαμε για την εκπληκτική ασίστ με το στήθος αν δεν είχε χάσει το άχαστο ο Τζούρισιτς β) είναι λανθασμένη η αλλαγή του Ρουμπέν στο 78’ με το σκορ στο 0-0. Και δη από τον Τσέριν! Θες να τον βγάλεις; Βάλε τον Αράο των 50 αγώνων στο Copa Libertadores, όχι σ’ αυτό το ματς τον Σλοβένο που δεν έχει παίξει ποτέ μόνος του «εξάρι» από πέρυσι στον Παναθηναϊκό.

Για το 4-4-2 που αναφέρουν πολλοί στην ποδοσφαιροκουβέντα, ασφαλώς διαφωνώ. Ομως συμφωνώ με όσους πλέον κρατούν επιφυλάξεις για το αν οι Βιλένα – Τζούρισιτς μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε τόσο υψηλό επίπεδο. Στο πρωτάθλημα, όμως, μπορούν σίγουρα και καλούνται να το αποδείξουν…

Υ.Γ. Οι χιλιάδες νέοι και νέες κάτω των 25 που πήγαν χθες στο ΟΑΚΑ πήραν μια γεύση για το τι εστί Panathinaikos και μεγαλύτερη «προίκα» απ΄αυτή δεν υπάρχει για το club. Όταν κάποια στιγμή αποχωρήσει ο Ιβάν, θα δικαιούται να νιώθει υπερήφανος γι’ αυτό που κατάφερε μαζί με τους συνεργάτες του. Και να είναι σίγουρος ότι ακόμα και σε εποχές Βοτανικού, δεν θα ξεχαστεί αυτό το χθεσινό ΟΑΚΑ. Ποιος ξέρει, μπορεί να ακολουθήσουν περισσότερα sold out εφέτος σ’ αυτό το γήπεδο…