Ο Μπαπέ θέλει να πάρει το Champions League και να φύγει

• Οι τέσσερις απέναντι στη Σίτι

Το ποδόσφαιρο ήταν, είναι και θα είναι ομαδικό άθλημα. Όπως υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν ποδοσφαιριστές που με μια ενέργειά τους μπορούν να αλλάξουν τις ισορροπίες ενός αγώνα αυτού του ομαδικού αθλήματος και να γείρουν την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας τους. Σε αυτή την ελίτ, αναμφίβολα, ανήκει ο Κιλιάν Μπαπέ.

Και το επιβεβαίωσε περίτρανα το βράδυ της Τρίτης (05/03) στο «Reale Arena» του πανέμορφου Σαν Σεμπαστιάν (απ’ ότι μου έχουν πει, δεν έχω πάει… ακόμα), όπου δημιούργησε μόνος του ένα καταπληκτικό γκολ που έσκισε (κυριολεκτικά) τα δίχτυα της εστίας της Ρεάλ Σοσιεδάδ και σκόραρε ξανά βγαίνοντας στο ξέφωτο και αφήνοντας… έτη φωτός πίσω του τον άμοιρο Ιγκόρ Θουμπέλδια που μάταια έτρεχε μήπως και (δεν…) τον προλάβει.

Την ώρα του αγώνα, ο οποίος ολοκληρώθηκε με άνετη πρόκριση της Παρί Σεν Ζερμέν στα προημιτελικά του Champions League για πρώτη φορά ύστερα από διετή απουσία, 460 χιλιόμετρα νότια από το Σαν Σεμπαστιάν, στην Μαδρίτη, έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση για το… πυρηνικό υπέρ – όπλο που, εκτός απροόπτου, θα ντυθεί στα λευκά της Ρεάλ σε λίγους μήνες.

Προτού, όμως, κλείσει πίσω του την πόρτα εξόδου του «Παρκ ντε Πρενς» για να ανοίξει την πόρτα εισόδου του «Σαντιάγο Μπερναμπέου», ο Μπαπέ θέλει να κατακτήσει με την Παρί, της οποίας πρόλαβε μέσα σε επτά σεζόν να γίνει πρώτος σκόρερ στην (σύντομη, είναι η αλήθεια) ιστορία της, το πολυπόθητο Champions League. Το ερώτημα είναι: Μπορεί;

Ο Λουίς Ενρίκε, ο οποίος ξέρει τι είναι να σηκώνεις την κούπα με τα μεγάλα αυτιά, αφού τα κατάφερε το 2015 με την Μπαρτσελόνα που είχε μπροστά τριάδα – φωτιά με Λιονέλ Μέσι, Λουίς Σουάρες και Νεϊμάρ (ο Αργεντινός και ο Βραζιλιάνος πρώην συμπαίκτες του Μπαπέ στην Παρί), θέλει να του δώσει τα απαραίτητα εχέγγυα για να το παλέψει μέχρι τέλους.

Πως; Καταρχήν, βάζοντας τον στην… πρίζα σε όλα τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, με την διαχείριση που (του) κάνει στην γαλλική Ligue 1. Δασκαλεμένος πιθανότατα και από τον πρόεδρο της Παρί, Νασέρ Αλ Κελαϊφί, ο «Λούτσο» κάνει αλλαγή πολύ πιο συχνά πλέον τον Κιλίαν, τον οποίο δεν διστάζει να μην ξεκινάει καν σε κάποια παιχνίδια.

Η μόνιμη, σχετική δικαιολογία; «Τώρα που θα φύγει, πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς αυτόν». Τι καταφέρνει με αυτή την τακτική; Από την μια να δείχνει στους υπόλοιπους παίκτες ότι ουδείς αναντικατάστατος, από την στιγμή που καθίζει στον πάγκο τον απόλυτο σούπερ σταρ της ομάδας. Και, από την άλλη, να κρατάει σε πλήρη εγρήγορση τον Μπαπέ, ο οποίος «καθάρισε» ουσιαστικά μόνος του την Σοσιεδάδ στην φάση των «16», με τρία γκολ και πολλές ακόμα επικίνδυνες καταστάσεις στα πέριξ της εστίας του Άλεξ Ρεμίρο.

Οι τίμιοι, πλην φτωχοί ποδοσφαιρικά (σε σχέση με την Παρί) Βάσκοι δεν αποτελούν κριτήριο για το εάν μπορεί επιτέλους η πρωταθλήτρια Γαλλίας να ξορκίσει την κατάρα (ή μήπως αδυναμία;) της στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.

Ο Μπαπέ ξεκαθάρισε ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα, απαντώντας στα δημοσιεύματα περί ψυχρής σχέσης μεταξύ τους, με τον πανέξυπνο (τακτικά και όχι μόνο) Λουίς Ενρίκε, ο οποίος έχει χτίσει γύρω από το αστέρι του μια νεανική ομάδα που τρέχει, πιέζει, δημιουργεί και παλεύει κάθε μπάλα σαν να ήταν η τελευταία. Κάτι που ενδεχομένως να έλειψε τα προηγούμενα χρόνια με τους τρεις καμπαλέρος (Μέσι – Μπαπέ – Νεϊμάρ) και μπορεί να κάνει την διαφορά στην κρίσιμη (και σαφώς πιο απαιτητική) στιγμή.

Οι τέσσερις απέναντι στη Σίτι

Συν τοις άλλοις, η Παρί έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με την Μάντσεστερ Σίτι, κάτοχο του τροπαίου και κατά την άποψή μου το φαβορί για να κάνει το ριπίτ την 1η Ιουνίου στον τελικό του «Γουέμπλεϊ».

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των διαφόρων Μπρεστ, Μονακό, Λιλ και Νις (με κάθε σεβασμό), το πρωτάθλημα το έχει στο τσεπάκι. Από εκείνη και τα κέφια της εξαρτάται (σχεδόν) αποκλειστικά πότε θα το πάρει και μαθηματικά. Αυτό σημαίνει ότι ο Λουίς Ενρίκε μπορεί να κάνει ροτέισον, να κρατάει φρέσκα τα βασικά του εργαλεία και να προετοιμάζει με την ησυχία του τα νοκ άουτ, ευρωπαϊκά παιχνίδια.

Το ίδιο πλεονέκτημα, αλλά από την… ανάποδη, έχει η Μπάγερν Μονάχου. Στην ρεβάνς κόντρα στην Λάτσιο, έστω και εάν όχι στον απόλυτο βαθμό, εμφανίστηκε εκείνη η ομάδα που συνήθιζε να σκορπάει τρόμο στα ευρωπαϊκά γήπεδα, «καταπίνοντας» τους αντιπάλους της. Και αυτή (ω τι σύμπτωση!) διαθέτει έναν παίκτη – σημείο αναφοράς που διαταράσσει ισορροπίες και ακούει στο όνομα Χάρι Κέιν.

Η Μπάγερν μπορεί να ρίξει όλο το βάρος στο Champions League γιατί, επί της ουσίας, η Bundesliga είναι χαμένη. Στο -10 από την απίθανη Μπάγερ Λεβερκούζεν, φαντάζει αδύνατο να την προλάβει, ειδικά από την στιγμή που η απίθανη ομάδα του Τσάμπι Αλόνσο παραμένει αήττητη και, κυρίως, δεν δείχνει τις αυτοκτονικές τάσεις που πέρυσι στοίχισαν την σαλατιέρα στην Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Ο Τόμας Τούχελ, όπως και ο Μπαπέ στην Παρί, αποχωρεί από την Μπάγερν το καλοκαίρι. Και, χωρίς τόσο πια την πίεση του αποτελέσματος εντός συνόρων, μπορεί να αφοσιωθεί στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, όπου οι ισορροπίες είναι λεπτές και το μομέντουμ παίζει πολλές φορές πιο σημαντικό ρόλο από την ποιότητα του ρόστερ.

Και το μομέντουμ, αναμφίβολα, το έχει η Ίντερ. Μόνο με νίκες μέσα στο 2024, η περυσινή φιναλίστ δείχνει να έχει όλα τα φόντα να κάνει ριπίτ, στηριζόμενη σε ένα απόλυτα αφοσιωμένο στιλ παιχνιδιού, τον Λαουτάρο Μαρτίνες σε… οργιώδη κατάσταση και την υπόλοιπη ομάδα να λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένο ρολόι.

Όπως Παρί και Μπάγερν, αλλά και Ρεάλ στην ισπανική La Liga, έτσι και η Ίντερ μπορεί να κάνει συντήρηση εντός συνόρων, αφού το Σκουντέτο με +15 από την Γιουβέντους είναι καπαρωμένο. Την ίδια ώρα, η Σίτι σκίζεται και λογικά θα σκίζεται μέχρι μέσα Μαΐου με Λίβερπουλ και Άρσεναλ για τον θρόνο της Premier League, με αποτέλεσμα να μην έχει την πολυτέλεια να «διαλέξει» παιχνίδια, όπως μπορούν κάλλιστα να κάνουν οι βασικοί αντίπαλοί τους. Αρκεί αυτό για να εκθρονιστεί; Μόνο ο χρόνος θα (μας το) πει…