Το Gazzetta στο ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ: Σαν ένα τρέιλερ ταινίας τρόμου

• Την μάχη της εξέδρας την κέρδισαν οι Ιταλοί

Η Ρεάλ Μαδρίτης σηκώνει ένα τρόπαιο. Τι πιο σύνηθες να συμβεί, θα αναρωτηθείτε. Μόνο που αυτή τη φορά, περισσότερο από κάθε άλλη τα τελευταία χρόνια, θαρρείς πως αυτήν την εικόνα θα βαρεθούμε να την βλέπουμε στη διάρκεια της σεζόν. Μοιάζει με ένα στιγμιότυπο από τα προσεχώς.

Με ένα τρέιλερ μιας ταινίας τρόμου θα κληθούν να δουν… με το ζόρι, όσες ομάδες αντιμετωπίσουν τη Ρεάλ Μαδρίτης σε Ευρώπη και Ισπανία. Με ένα σενάριο βγαλμένο από τα καλύτερα όνειρα των φίλων της βασίλισσας και τους χειρότερους… εφιάλτες των αντιπάλων της. Αλήθεια, ποιος θα καταφέρει να σταματήσει αυτό το γκρουπ στη διάρκεια της φετινής σεζόν;

Η αναμέτρηση με την Αταλάντα, είχε δύο διαφορετικά πρόσωπα, στα δύο της ημίχρονα. Στο πρώτο έμοιαζαν όλοι να χρειάζονται λίγο χρόνο για να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Οι φίλοι της Ρεάλ προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν πως αυτό που έβλεπαν μπροστά τους δεν ήταν πια όνειρο. Ο Μπαπέ φορούσε τη φανέλα της βασίλισσας. Την ίδια στιγμή, η φανέλα με το νούμερο «8» δεν άνηκε, πλέον, στον αγαπημένο τους Τόνι Κρόος, αλλά σε έναν τύπο με ξανθό, βαμμένο, μαλλί. Τον Φεντερίκο Βαλβέρδε. Έλειψαν, πάντως, στα πρώτα 45’ οι μπαλιές του Γερμανού.

Στην αντίπερα όχθη, άλλωστε, βρισκόταν μία ομάδα που ουδείς μπορούσε να υποτιμήσει. Ήταν το ίδιο σύνολο, που προ κάποιων μηνών είχε γράψει το δικό του «έπος», πετώντας εκτός συνέχειας τη Λίβερπουλ και κατακτώντας το Europa League απέναντι στη Λεβερκούζεν στον τελικό του Δουβλίνου. Το σύνολο του Γκασπερίνι με πίεση σε όλο το γήπεδο, κατάφερε για να ένα ημίχρονο να βάλει δύσκολα στους Μαδριλένους.

• Αντσελότι: «Ο Μπαπέ έχει την ποιότητα να σκοράρει πάνω από 50 γκολ»

Στην επανάληψη, όμως, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Η τριάδα «BMV», αποτελούμενη από τους Μπέλιγχαμ, Μπαπέ και Βινίσιους, ανέλαβε δράση. Αλήθεια, μπορείτε να αντιληφθείτε πως αυτοί οι τρεις παίζουν μαζί στην επίθεση της Ρεάλ Μαδρίτης; Θαρρείς πως είναι εικόνα από το Manager. Δεν ξέρω, ακόμα και εκεί, αν θα επιτρεπόταν. Θα θεωρούνταν cheat.

Η Ρεάλ βρήκε τρόπο να ανοίξει το σκορ με το γκολ «πάρε - βάλε» του Βινίσιους στον Βαλβέρδε. Ο Βραζιλιάνος μετρά, πλέον, έντεκα τελικούς σε έξι χρόνια με τη βασίλισσα, έχοντας πετύχει σε αυτούς 7 τέρματα και έχοντας μοιράσει και 4 ασίστ. Δεν το λες και άσχημα, έτσι;

Όσο, ωραία και αν ήταν, όμως, η ασίστ του «Βίνι», ή όσο εντυπωσιακή και αν ήταν η απόκρουση του Κουρτουά λίγο νωρίτερα, σε μία κεφαλιά του Πάσαλιτς, αυτό που ακολούθησε δεν είχε ανταγωνισμό για το highlight της. Όχι, γιατί το γκολ του Μπαπέ ήταν ιδιαίτερης ομορφιάς. Ήταν, όμως, η στιγμή που περίμενε όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης. Αν γινόταν ένα γκάλοπ ανάμεσα στους ανθρώπους που βρέθηκαν στο γήπεδο το βράδυ της Τετάρτης για το λόγο της παρουσίας τους, η απάντηση «για το ντεμπούτο του Μπαπέ», θα νικούσε κατά κράτος την απάντηση «για το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ ανάμεσα στη Ρεάλ Μαδρίτης και την Αταλάντα».

Ο Γάλλος σούπερ σταρ χρειάστηκε 68’ για να ανοίξει λογαριασμό. Ήταν εκπληκτικό να βλέπεις από την εξέδρα ακόμα και τους αναπληρωματικούς των Μαδριλένων που «ζεσταίνονταν» στο κόρνερ, να «χαζεύουν» τα όσα λάμβαναν χώρα εντός των τεσσάρων γραμμών.

Την μάχη της εξέδρας την κέρδισαν οι Ιταλοί

Η έκπληξη, πάντως, σημειώθηκε στην μάχη… της εξέδρας. Εκεί, θα περίμενε κανείς οι συντριπτικά περισσότεροι φίλοι της Ρεάλ Μαδρίτης να είναι αυτοί που θα ακούγονταν περισσότερο. Φυσικά, λευκές μπλούζες είχαν φροντίσει να φορέσουν και οι ουκ ολίγοι ντόπιοι που προμηθεύτηκαν εισιτήρια για το παιχνίδι. Οι Πολωνοί ψήφισαν «Ρεάλ»… δαγκωτό και η εικόνα του γηπέδου της Βαρσοβίας θύμιζε «Σαντιάγο Μπερναμπέου».

Ακόμα και στο τελευταίο δεκάλεπτο, με την τύχη του αγώνα να έχει κριθεί, ήταν οι Μπεργκαμάσκοι, αυτοί που τραγουδούσαν πιο δυνατά. Άλλωστε, ήξεραν πως για την δική τους ομάδα, ήταν μία στιγμή που δύσκολα θα ζήσει ξανά στο άμεσο μέλλον. Όσο για τους «απέναντι», είχαν αρκετούς λόγους στο φινάλε της βραδιάς να πουν «και του χρόνου»!