O Ράκιτιτς είπε τη μεγάλη και πικρή για τη Μπαρτσελόνα αλήθεια συγκριτικά με τη Ρεάλ

Ισως... άθελά του ο Ιβάν Ράκιτιτς φανέρωσε σήμερα σε συνέντευξή του τη μεγάλη διαφορά της Ρεάλ με τη Μπαρτσελόνα στην εποχή των Μέσι – Κριστιάνο και όχι μόνο. «Το πρόβλημα στην Μπαρτσελόνα ήταν το κίνητρο. Δεν κερδίσαμε περισσότερους τίτλους λόγω... βαρεμάρας. Σκεφτόμασταν άλλα πράγματα που δεν είχαν σχέση με το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Οι αποκλεισμοί από τη Ρόμα και τη Λίβερπουλ οφείλονται στην υπερβολική αυτοπεποίθηση και στην έλλειψη έντασης. Θεωρώ πως θα είχαμε κερδίσει ένα ή δύο ακόμη Champions League αν είχαμε παραμείνει πεινασμένοι» είπε ο σοβαρός διεθνής Κροάτης. Ισως με δόση υπερβολής. Αλλά σίγουρα και με μεγάλη δόση αλήθειας.

Ενα από τα μεγαλύτερα και πιο δυσεπίλυτα προβλήματα των τεράστιων clubs που σχεδόν κάθε χρόνο όχι μόνο διεκδικούν, αλλά και κατακτούν τίτλους, είναι αυτή η «πείνα» για την οποία μίλησε δημοσίως ο Ράκιτιτς. Η' μάλλον, ο κορεσμός. Η έλλειψη δίψας, η οποία από... μόνη της δεν μπορεί να φέρει την αποτυχία, αλλά σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες όπως η «υπερβολική αυτοπεποίθηση και η «έλλειψη έντασης», ναι, μπορεί να οδηγήσει στην ήττα, στην αποτυχία ή ακόμα και σε περίοδο παρακμής. Μικρή ή μεγαλύτερη.

Mε 4-1 είχε συντρίψει η Μπάρτσα τη Ρόμα στον πρώτο προημιτελικό του Champions League το 2018, με 3-0 είχε αποκλειστεί στη ρεβάνς, χάρη στο «ιστορικό» για τους «Ρωμαίους» γκολ του Κώστα Μανωλά. Με 3-0 είχε νικήσει τη Λίβερπουλ στον ημιτελικό του Champions League της επόμενης σεζόν, υπέκυψε με 4-0 στην αλησμόνητη ρεβάνς του «Ανφιλντ», με ρεσιτάλ Βαϊνάλντουμ και αξέχαστα γκολ του «legend» Ντιβόκ Οριγκί. Εκείνη τη βραδιά στο Ανφιλντ η Λίβερπουλ ουσιαστικά «τελείωνε» - χωρίς να το συνειδητοποιεί - τον Ερνέστο Βαλβέρδε, δια παντός τη «Μπαρτσελόνα του Μέσι» και εν συνεχεία σήκωσε την κούπα με αντίπαλο την Τότεναμ. Τότε που όλοι περίμεναν τελικό Μπαρτσελόνα – Αγιαξ για να γραφτούν... έπη και τελικά «έσκασε» το «άχρωμο» Λίβεπρουλ – Τότεναμ στη Μαδρίτη...

Προφανώς, η «πείνα» δεν έλειπε από τη Μπαρτσελόνα στα δυο εντός έδρας ματς της, όταν έριξε την τεσσάρα στη Ρόμα και την τριάρα στη Λίβερπουλ. Προφανώς, δεν μπορείς να είσαι... κορεσμένος όταν παίζεις στο Champions League. Προφανώς, όταν αγωνίζεσαι σε προημιτελικό ή ημιτελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης δεν είναι αυτός ο βασικός λόγος της αποτυχίας σου όταν προέρχεσαι από εμφατικές νίκες στα πρώτα εντός έδρας παιχνίδια. Ομως η αίσθηση της... άνεσης στις ρεβάνς, αυτής της «υπερβολικής αυτοπεποίθησης» για την οποία μίλησε ο Ράκιτιτς είναι μέρος του κορεσμού.

Και ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερη νίκη του οργανισμού «Ρεάλ» έναντι του οργανισμού «Μπαρτσελόνα». Οχι μόνο εκείνα τα χρόνια, στα οποία οι Μαδριλένοι σάρωναν τα Champions League παρότι η Μπάρτσα είχε καλύτερο σύνολο και έπαιρνε τα περισσότερα πρωταθλήματα, αλλά και εν συνεχεία. Στη μετά Κριστιάνο εποχή. Και προτού ανανεωθεί το ρόστερ με τους «Βινίσιους», τους «Βαλβέρδε», τους «Καμαβινγκά», τους «Τσουαμενί», τους «Ροντρίγκο». Πριν από τον Μπέλινγχαμ, τον Μπαπέ και τον Εντρικ. Το μεγαλείο αυτής της ομάδας αποτυπώνεται στον Μπενζεμά, τον Μόντριτς, τον Κρόος, τον Ρούντιγκερ, τον Καρβαχάλ, μέχρι το 2022 τον Σέρχιο Ράμος. Ολους αυτούς που τα είχαν πάρει όλα και συνέχιζαν να σηκώνουν κούπες!

Ολοι αυτοί και πολλοί άλλοι δημιούργησαν έναν πλούτο ανεκτίμητης κληρονομιάς για τη «Βασίλισσα». Και έδωσαν δωρεάν μαθήματα για τη διαφορά του «μεγάλου» club από το «τεράστιο» club, χωρίς ασφαλώς να είναι οι τίτλοι το μοναδικό κριτήριο. Το βασικό κριτήριο είναι το mentality που λεν' και στο χωριό μας...