Champions League: Τι θα λέγατε για έναν τελικό Άρσεναλ – Ίντερ;

Ο Αλέξις Ταμάγιο, με διαδικτυακό όνομα Mister Chip, είναι ένας από τους κορυφαίους δημοσιογράφους – στατιστικολόγους που κυκλοφορούν. Διαθέτει μια απίθανη βάση δεδομένων που γεννάει στατιστικά όπως ότι το πρώτο γκολ του Χουλιάν Άλβαρες στην εξάρα της Ατλέτικο Μαδρίτης επί της Σπάρτας Πράγας ήταν το τέταρτο με απευθείας εκτέλεση φάουλ στην ιστορία των Ροχιμπλάνκος στο Champions League. Τα δύο πρώτα τα είχε πετύχει ο αγαπημένος Μίλινκο Πάντιτς, πριν από 28 ολόκληρα χρόνια.

Διαχρονικά, το αρχείο ήταν ένα από τα βασικά όπλα του δημοσιογράφου, στην προσπάθειά του να παρέχει στον αναγνώστη/τηλεθεατή/ακροατή την πληρέστερη δυνατή ενημέρωση. Εσχάτως με το Διαδίκτυο η δυναμική του αρχείου έχει ατονίσει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει εκμηδενιστεί και ο Mister Chip είναι ένα τρανό παράδειγμα αυτού.

Εδώ και λίγες εβδομάδες, όμως, ο Αλέξις με έχει στενοχωρήσει (λίγο…). Είναι απόλυτος στο ότι η League Phase του Champions League που εμπνεύστηκε η UEFA για να δώσει νέο ενδιαφέρον στην πρώτη φάση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης είναι μια πλήρης αποτυχία, στηριζόμενος σε σκορ – μαμούθ όπως το 9-2 της Μπάγερν Μονάχου επί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ ή το 7-1 της Μπορούσια Ντόρτμουντ επί της Σέλτικ.

Το βράδυ της Τρίτης (26/11), μετά την ολοκλήρωση του πρώτου μέρους της πέμπτης αγωνιστικής που είχε συνολικά σαράντα γκολ, ο Mister Chip ανάρτησε το εξής: «27 από τα 81 ματς (το 33!!!) που έχουν διεξαχθεί με το νέο φορμάτ κρίθηκαν με 3+ γκολ διαφορά. Στα εννέα σημερινά παιχνίδια υπήρξε ένα 0-6, ένα 1-6, ένα 1-5, ένα 5-0 και ένα 3-0. Θα με συγχωρέσετε, αλλά αυτό δεν είναι το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Αυτό είναι ένα γαμ@@@@@ σκ@@ό».

Θα με συγχωρέσεις, αγαπητέ Αλέξις, σε ακολουθώ, σε θαυμάζω και σε «εκμεταλλεύομαι» (με τα στατιστικά σου), αλλά διαφωνώ. Σύμφωνοι, έχουμε πολλά μεγάλα σκορ, τα οποία προκύπτουν και από την σημασία που έχουν για την τελική κατάταξη η διαφορά τερμάτων και η καλύτερη επίθεση, αλλά ταυτόχρονα έχουμε:

-Την Αταλάντα, που παίζει μπαλάρα (μεγάλε Τζιανπιέρο Γκασπερίνι!) να εδραιώνεται στην πρώτη οκτάδα, κάτι που θα της επιτρέψει να αποφύγει τα (πάντα επικίνδυνα) πλέι οφ των ομάδων που θα τερματίσουν στις θέσεις 9-24.

-Την Μπρεστ, που παίζει πρώτη φορά στην Ευρώπη και δίνει τα εντός έδρας παιχνίδια της στο γειτονικό Γκενγκάν και όχι στην φυσική της έδρα, να έχει πανηγυρίσει τρεις νίκες και να ονειρεύεται ξύπνια την συμμετοχή της, τουλάχιστον, στα πλέι οφ.

-Ομάδες δεύτερης ταχύτητας όπως η Μονακό και η Σπόρτινγκ Λισσαβόνας να έχουν πανηγυρίσει μεγάλες νίκες επί της Μπαρτσελόνα και της Μάντσεστερ Σίτι αντίστοιχα και να σχεδιάζουν ήδη την ευρωπαϊκή της τους συνέχεια και μετά τον Ιανουάριο.

Και, τα πιο σημαντικά που κατ’ εμέ δικαιώνουν και την επιλογή της UEFA για το νέο φορμάτ, έχουμε:

-Την Μπάγερν Μονάχου να μετράει ήδη δύο ήττες σε πέντε ματς και να βρίσκεται αυτή την στιγμή εκτός πρώτης οκτάδας, όταν τα προηγούμενα χρόνια στις φάσεις ομίλων έκανε υγιεινούς περιπάτους και είχε καπαρώσει την πρώτη θέση από την τέταρτη κιόλας αγωνιστική.

-Την Μάντσεστερ Σίτι να έχει δεχθεί τέσσερα γκολ από την Σπόρτινγκ Λισσαβόνας και να γίνεται κόντρα στην Φέγενορντ η πρώτη ομάδα στην ιστορία του θεσμού που… καταφέρνει το 3-0 να γίνεται 3-3 μετά το 75ο λεπτό. Πεπ μου, όλα καλά;

-Την Ρεάλ Μαδρίτης, τωρινή κάτοχο και κορυφαία ομάδα ever με 15 τρόπαια, να είναι μόλις 21η με δύο διαδοχικές ήττες και να δοκιμάζεται απόψε στο «Άνφιλντ» απέναντι στην «απόλυτη» Λίβερπουλ, με ορατό τον κίνδυνο να παραμείνει στα (πολύ) χαμηλά της βαθμολογίας.

-Την Παρί Σεν Ζερμέν των δύο δισεκατομμυρίων ευρώ (και βάλε) σε μεταγραφές από τότε που την αγόρασε το Κατάρ, να είναι αυτή την στιγμή αποκλεισμένη και να έχει μπροστά της ένα πολύ ζόρικο πρόγραμμα, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν της εξασφαλίζει ότι θα… προλάβει το τρένο της πρώτης 24αδας.

-Και την Λειψία, την τέταρτη δύναμη πλέον στην Γερμανία (πίσω από Μπάγερ, Μπορούσια Ντόρτμουντ και Λεβερκούζεν), να έχει καταρρεύσει απίστευτα, με πέντε ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια και να προετοιμάζεται ήδη για μισή σεζόν χωρίς ευρωπαϊκές υποχρεώσεις.

Ναι, θα πει ο Αλέξις και οι αντιπαθούντες το νέο φορμάτ, η Ζάλτσμπουργκ, ο Ερυθρός Αστέρας, η Σλόβαν Μπρατισλάβας και η Γιουνγκ Μπόις έχουν γίνει σάκοι του μποξ και μαζί έχουν δεχθεί συνολικά 66 γκολ, με τον πρωταθλητή Σερβίας μάλιστα να έχει ματς λιγότερο.

Μήπως, όμως, δεν υπήρχαν σάκοι του μποξ και κομπάρσοι τα προηγούμενα χρόνια; Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ απολαμβάνω την League Phase και θεωρώ ότι η φετινή είναι η κορυφαία σεζόν στην ιστορία της διοργάνωσης, εν αναμονή βεβαίως των συναρπαστικών νοκ άουτ, όπου είναι αλήθεια ότι με χαλάει λίγο η απόφαση της UEFA για… ορισμό των ζευγαριών με βάση την βαθμολογική τους θέση.

Όσο για το ποιες ομάδες θα φτάσουν μέχρι το τέλος και θα δώσουν ραντεβού στις 31 Μαΐου του 2025 στην «Allianz Arena» του Μονάχου; Είναι ακόμα πολύ, πολύ νωρίς. Αλλά μου αρέσει η σταθερότητα – κυνικότητα της Ίντερ, η μοναδική ομάδα που δεν έχει δεχθεί γκολ, και η ικανότητα της Άρσεναλ να ξεπερνάει τα προβλήματά της, ξεδιπλώνοντας το ταλέντο και το στιβαρό τακτικό πλάνο του Μίκελ Αρτέτα.

Μου αρέσει η… αυτοκτονική ανεμελιά της Μπαρτσελόνα που δείχνει με τον Χάνζι Φλικ να έχει βρει την χαμένη της φρεσκάδα, η αποτελεσματικότητα της Λίβερπουλ του Άρνε Σλοτ και, βεβαίως, η τρέλα της απολαυστικής Αταλάντα.

Τι θα λέγατε για έναν τελικό Άρσεναλ – Ίντερ; Και γιατί όχι δηλαδή; Βήμα βήμα όμως. Ας εξακολουθούμε να απολαμβάνουμε αυτή την League Phase που δεν αρέσει σε πολλούς και θα έχουμε καιρό να τα λέμε/γράφουμε για αυτά που έρχονται. Και πιστέψτε μας, θα είναι ακόμα καλύτερα και από τα τωρινά.