Champions League: Χρήστο, τρέλανέ τους και τρέλανέ μας!

• Τα παράσημα της UEFA

Ο αθλητισμός, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για επαγγελματικό ή ερασιτεχνικό, είναι πάνω απ’ όλα συναίσθημα. Μιλάω/γράφω εκ πείρας, αφού στα 50 (παρά κάτι) χρόνια της ζωής μου έχω βιώσει δεκάδες, εκατοντάδες έντονες συναισθηματικές στιγμές συνδεδεμένες με τον αθλητισμό. Είτε ως φίλαθλος, είτε ως δημοσιογράφος.

Δάκρυα απόγνωσης για το γκολ κάτω από το σώμα που δέχθηκε ο Λουίς Μιγκέλ Αρκονάδα στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1984 μεταξύ Ισπανίας και Γαλλίας (η πρώτη, έντονη ανάμνηση, έστω και από την τηλεόραση).

Ανοιχτό στόμα από θαυμασμό (και ενθουσιασμό) για το ρεσιτάλ του Ροναλντίνιο το 2005 στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» και σε «Clasico» της Μπαρτσελόνα με την Ρεάλ, με φιλάθλους της Βασίλισσας να χειροκροτούν τον Βραζιλιάνο μάγο της άσπονδης αντιπάλου (η πρώτη, πολύ έντονη ανάμνηση εκ των έσω).

Ξεφύσημα ανακούφισης – λύτρωσης εις διπλούν και από κοντά, για τα γκολ του Φερνάντο Τόρες στον τελικό του Euro2008 (Ισπανία – Γερμανία) και του Αντρές Ινιέστα στον τελικό του Μουντιάλ 2010 (Ισπανία – Ολλανδία).

Θα μπορούσα να απαριθμήσω καμία 100αριά παρόμοιες στιγμές, αλλά θα σας κουράσω και δεν το θέλω. Πάω, όμως, σε μια που δεν έχει γίνει αλλά, πιστέψτε με, την έχω φανταστεί στο μυαλό μου πολλές φορές από το βράδυ της Τετάρτης (22/01), όταν η Παρί Σεν Ζερμέν έδειξε να διαθέτει τεράστια αποθέματα χαρακτήρα και ανέτρεψε ένα 0-2 εις βάρος της Μάντσεστερ Σίτι, για να την αφήσει, προς το παρόν τουλάχιστον, εκτός της 24άδας της League Phase του Champions League.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2025, γήπεδο «Έτιχαντ» στο Μάντσεστερ. Η Σίτι, χωρίς να πείσει με την απόδοσή της (για άλλη μια φορά), καταφέρνει να προηγηθεί με 1-0 επί της Κλαμπ Μπριζ, χάρη σε ένα ακόμα γκολ του Έρλινγκ Μπράουτ Χάαλαντ, αλλά δεν «κλειδώνει» τη νίκη, απαραίτητη προϋπόθεση για να βρεθεί στο 9-24 και στα πλέι οφ με έπαθλο την είσοδο στους «16» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Η Μπριζ, η οποία θέλει μια ισοπαλία για να πάρει αυτή την πρόκριση, βγαίνει δειλά δειλά προς την επίθεση, χωρίς όμως να ρισκάρει πολύ, γιατί ξέρει ότι η αντίπαλός της μπορεί να την «σκοτώσει» σε μια αντεπίθεση. Και, στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, αυτή η παικτάρα που ακούει στο όνομα Χρήστος Τζόλης (πόσο πολύ θέλω να τον δω μαζί με τα άλλα Ελληνόπουλα στο Μουντιάλ του 2026) παίρνει την μπάλα στην αγαπημένη του θέση στα αριστερά, συγκλίνει προς τα μέσα και, με ένα curler σπεσιαλιτέ του, στέλνει την μπάλα στο παραθυράκι της εστίας του Έντερσον, τους Βέλγους στα ουράνια της πρόκρισης και τους Πολίτες στα… τάρταρα του αποκλεισμού. Πως σας φαίνεται;

Τα παράσημα της UEFA

Προς Θεού, δεν έχω τίποτα εναντίον της Σίτι και, ειδικά, του αγαπημένου μου Πεπ Γκουαρδιόλα, τον οποίο θαυμάζω για την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία και, συν τοις άλλοις, έχω (πολύ, πολύ) μακρινή συγγένεια, αφού η αδελφή του έχει παντρευτεί έναν μακρινό ξάδελφο.

Η (δραματική) συνθήκη, όμως, που έχει διαμορφωθεί ενόψει της τελευταίας αγωνιστικής, με συναρπάζει! Με βάση το παλιό φορμάτ, η Σίτι θα είχε εξασφαλίσει την πρόκριση, απευθείας μάλιστα στους «16», από την τέταρτη ή την πέμπτη το πολύ αγωνιστική του ομίλου της και στο τελευταίο ματς θα κατέβαζε τα (ούτως άλλως πολύ ποιοτικά) δευτερότριτα.

Με το νέο φορμάτ, όμως, θέλει ΜΟΝΟ νίκη για να κερδίσει μια δεύτερη ευκαιρία, ώστε μέσω των πλέι οφ να διεκδικήσει μια θέση στην τελική 16άδα μιας διοργάνωσης, για την οποία θεωρούνταν, πριν από την έναρξή της, ένα από τα δύο μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση.

Ποιο ήταν το άλλο; Η 15 φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης και τωρινή κάτοχος Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία σε αυτή την πρώτη φάση έχει γνωρίσει ήδη τρεις ήττες και χρειάστηκε να φτάσει στην προτελευταία αγωνιστική για να εξασφαλίσει ότι, τουλάχιστον, θα είναι στις… επιλαχούσες για την 16άδα.

Κοντά σε αυτό το σούπερ δίδυμο ως προς τις προβλέψεις των «ειδικών», η Μπάγερν Μονάχου, η οποία θα είναι και αυτή στο 9-24, παρότι έχει υποστεί και αυτές τρεις ήττες, ενώ στους ομίλους συνήθιζε να κάνει στρατιωτικό περίπατο.

Και ποια ομάδα έβαλε σε ακόμα μεγαλύτερους μπελάδες την Σίτι; Η Παρί Σεν Ζερμέν, η οποία όπως και οι Πολίτες έχει επενδύσει πάνω από δύο δισεκατομμύρια ευρώ σε μεταγραφές την τελευταία δεκαετία, κυνηγώντας το Άγιο Δισκοπότηρο που η Σίτι πρόσθεσε στην συλλογή της πριν από δύο χρόνια. Και, βεβαίως, δεν έχει εξασφαλίσει το 9-24, αφού μπορεί να την πατήσει από την Στουτγκάρδη του… Λεωνίδα Στεργίου (άλλο πατριωτάκι)!

Η τελευταία αγωνιστική είναι η… ονείρωξη κάθε φιλάθλου, είτε υποστηρίζει κάποια από τις 36 ομάδες που παίρνουν μέρος στην League Phase του Champions League, είτε όχι. Από τα 18 παιχνίδια που θα διεξαχθούν ίδια ημέρα (Τετάρτη 20/01) και ώρα (22:00), ξέρετε πόσα είναι βαθμολογικά (όχι όμως οικονομικά) εντελώς αδιάφορα και για τις δύο ομάδες; Μόνο δύο, το Γιουνγκ Μπόις – Ερυθρός Αστέρας και το Στουρμ Γκρατς – Λειψία!

Τα άλλα 16 έχουν βαθμολογικό ενδιαφέρον, είτε για πρόκριση, είτε για καλύτερο πλασάρισμα αφού, στη συνέχεια, έχουμε διασταυρώσεις που μπορεί στους «16» να φέρουν ζευγάρια – τελικούς όπως ένα «Clasico» Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης (ναι, πλέον δεν ισχύει ο περιορισμός της χώρας) ή το Λίβερπουλ – Ρεάλ. Κόκκινοι και Μπλαουγκράνα, άλλωστε, είναι οι μοναδικοί που έχουν εξασφαλίσει και μαθηματικά θέση στην πρώτη οκτάδα και απευθείας εισιτήριο για τα νοκ άουτ.

Τα παραπάνω συνιστούν αναμφίβολα παράσημα για την UEFA, η οποία επεξεργάστηκε για καιρό το νέο φορμάτ, πήρε απόψεις από συλλόγους και ποδοσφαιριστές και φρονώ ότι έδωσε ανανεωτική ώθηση στην διοργάνωση, όπως έκανε στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν δημιούργησε το Champions League.

Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ θα κάτσω αναπαυτικά στον καναπέ και θα βάλω το λεπτό προς λεπτό να απολαμβάνω τον χαμό που θα γίνει και τα πάνω – κάτω στον βαθμολογικό πίνακα. Ψέματα, θα γράψω με χέρια και πόδια, αλλά χαλάλι του! Μια ευχή μόνο για επιμύθιο: Αγαπημένε Μιχάλη Τσόχο, καλό κουράγιο…