Στο Champions League εάν δεν σε νιώσει ο αντίπαλος...

Όταν ο Ολυμπιακός κληρωνόταν σε έναν από τους δυσκολότερους ομίλους ever στο Champions League κανείς δεν μπορούσε να έχει υπερβολικές ή... τρελές αξιώσεις. Σε έναν όμιλο με Μπαρτσελόνα, Γιουβέντους αλλά και την εξαιρετική όπως αποδείχθηκε στο χορτάρι Σπόρτινγκ Λισσαβώνας τα... ζόρια θα ήταν πολλά. Και όπως αποδείχθηκαν αρκούσαν τα δύο ματς με τους Πορτογάλους, στην πρεμιέρα του Καραϊσκάκη και στην Λισσαβώνα για να ολοκληρωθεί πρόωρα το ευρωπαϊκό... ταξίδι των Πειραιωτών. Άλλο πράγμα όμως η αναγνώριση των δεδομένων και μεγάλων δυσκολιών και άλλο πράγμα το πόσο πολύ έχεις προσπαθήσει ή όχι για να δείξεις έστω ότι είσαι σε ένα επίπεδο για να ανταγωνιστείς και να κοντράρεις ακόμα και δύσκολους και μεγάλους αντιπάλους. Για να δείξεις ότι έστω διεκδικείς την 3η θέση με αξιώσεις ή αρκετές πιθανότητες.

Για τον Χάσι τα είχαμε γράψει προτού φύγει, τα είχατε διαβάσει και δεν έχει κανένα απολύτως νόημα αυτήν την στιγμή να επανερχόμαστε στα ίδια. Προφανώς και ο Μπέσνικ Χάσι δεν ήρθε μόνος του στον Ολυμπιακό και σαφέστατα οι ευθύνες ξεκινούν από το διοικητικό επίπεδο. Τα δύο αυτά ματς εν τέλει με την Σπόρτινγκ έχουν ομοιότητες. Και ως προς το πρώτο πολύ δύσκολο ημίχρονο και στο Φάληρο και στην Λισσαβώνα και σχετικά με τις ευθύνες των προπονητών, πέραν τις δεδομένες των παικτών. Και φυσικά και ως προς τον τρόπο που τα χάνει ο Ολυμπιακός, διότι η Σπόρτινγκ δείχνει ένα πρόσωπο ότι τα κέρδισε αυτά τα ματς πιο εύκολα από το αναμενόμενο (σ.σ. έχοντας βάλει 6 γκολ και με αρκετές κλασικές ευκαιρίες αλλά και δοκάρια και στα 2 ματς). Και τότε προπονητικές ευθύνες (σ.σ. Χάσι) και τώρα (σ.σ. Λεμονής) στο 3-1 της Πορτογαλίας... Προσωπικά αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι δεν είναι εύκολο να κοντράρεις μέχρι το 90' μία ομάδα τόσο ποιοτική μεσοεπιθετικά όπως είναι η Σπόρτινγκ του Ζέσους. Δεν γίνεται όμως να μην την... λαβώνεις αμυντικά, που έχει κενά αλλά και προβλήματα, κάτι που επίσης το είδαμε στο χορτάρι...

Δεν γίνεται να πηγαίνεις για ένα ακόμα παιχνίδι χωρίς φορ περιοχής και δίχως σαφές επιθετικό πλάνο. Και αυτό είναι το δίχως άλλο ευθύνη Λεμονή. Ενός προπονητή που ανέλαβε δεδομένα σε μία δύσκολη περίοδο (σ.σ. και με αλλαγές διαρκείς και σε επίπεδο προσώπων στο ποδοσφαιρικό τμήμα), ωστόσο και εκείνος θα πρέπει να δει τα λάθη του και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα παιχνίδια, διότι στον Ολυμπιακό, όπως ξέρει πολύ καλά η θέση του κόουτς είναι πάντα δύσκολη και έχει πάντα μεγάλες αξιώσεις. Με την Γιουβέντους και την Μπαρτσελόνα μπορεί να υπάρξει η αιτιολογία ότι λόγω της δυναμικής των αντιπάλων ο Ολυμπιακός ήθελε να παίξει πιο παθητικά και αμυντικά. Με την Σπόρτινγκ όμως σε ένα παιχνίδι... do or die και που ο αντίπαλος πρέπει να σε νιώσει και να δει έντονο πάθος, δυναμισμό και όλα για όλα οι ερυθρόλευκοι ήθελαν άλλη προσέγγιση από τον πάγκο. Ήθελαν και έπρεπε να δείξουν πως είναι εκεί για να διεκδικήσουν μέχρι τέλους τη νίκη. Ούτε αυτό συνέβη...

Στο Champions League και σε τέτοιο επίπεδο πρέπει να βγάζεις μέταλλο και να δείχνεις στον αντίπαλο ότι έχεις δυναμικό παρών στον αγωνιστικό χώρο. Όταν πας σε ένα ματς με σχέδιο να βγάλεις ισοπαλία και να κρατήσεις όσο μπορείς στις περισσότερες των περιπτώσεων το πλάνο αυτό θα πάει... περίπατο. Κοινώς στην Ευρώπη εάν δεν παίξεις έστω ένα καλό και δυνατό ημίχρονο δύσκολα θα... κλέψεις βαθμό ή βαθμούς. Ο Ολυμπιακός τέτοιο σχέδιο είχε και γι' αυτό δέχθηκε δύο μαζεμένα γκολ προς το τέλος του α' μέρους και τρία στο σύνολο από την Σπόρτινγκ που δεν την λες ευρωπαϊκό μεγαθήριο. Πολύ καλή και ποιοτική ομάδα ναι αλλά όχι να προκαλεί δέος σε έναν Ολυμπιακό που έχει... λυγίσει ομάδες όπως οι Γιουβέντους, Ατλέτικο Μαδρίτης ή και Γιουνάιτεντ τα τελευταία χρόνια. Κοινώς σε αυτό το παιχνίδι πλην των παικτών έχει σημαντικές ευθύνες και το τεχνικό επιτελείο και ο Λεμονής για το πως κατέβασε την ομάδα και το πως διαχειρίστηκε τον αγώνα.

Η Σπόρτινγκ είναι καλή ομάδα αλλά δεν είναι Γιουβέντους και σε καμία περίπτωση δεν είναι Μπαρτσελόνα. Το «χωρίς επιθετικό» σύστημα επίσης δεν... μεταφράζεται στο ότι μία ομάδα παίζει πιο καλή άμυνα και επίσης δεν βοηθάει σε τέτοια ματς που θέλεις πίεση και γκολ διότι εκτός των άλλων και ο Φορτούνης σε καμία περίπτωση δεν παίζει «ψευτοεννιάρι», όπως φάνηκε και στην Λισσαβώνα. Και φυσικά όπως είδαμε και στο προηγούμενο ευρωπαϊκό ματς που έπαιξε εκεί. Ή μάλλον που δεν ανταποκρίθηκε (επίσης) εκεί. Δεν είναι παίκτης για τέτοιο ρόλο και για να... γεμίζει την περιοχή και αυτό το είδαμε και από τις... κούρσες που έκανε ο Πάρντο ο οποίος έφτανε στην περιοχή αλλά δεν είχε συμπαίκτη ή φορ περιοχής να δώσει την μπάλα. Προσωπικά από τον Ολυμπιακό είχα και πάντα θα έχω τις πιο υψηλές απαιτήσεις είτε παίζει με την Παρτιζάν και τη Ριέκα είτε με την Μπαρτσελόνα και την Σπόρτινγκ. Απαιτήσεις υπό την έννοια της μεγαλης προσπάθειας είτε για καλές εμφανίσεις είτε για την ουσία, το αποτέλεσμα. Και πάντα μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός στοχεύει και πρέπει να στοχεύει σε ότι καλύτερο. Όταν παίζεις έναν ευρωπαϊκό... τελικό όπως αυτός με την Σπόρτινγκ πρέπει να παλεύεις μέχρις εσχάτως, να βγάζεις ένταση, πίστη και πάθος και να μην τα παρατάς. Ο Ολυμπιακός όλα αυτά τα στοιχεία και ακόμα τόσα που έπρεπε δεν τα είχε στην Πορτογαλία...

Το ποδόσφαιρο γενικά είναι δίκαιο άθλημα. Όταν πας να παίξεις διαφορετικά και μη ορθολογικά όσα αγωνιστικά προβλήματα και εάν έχεις (3 ευρωπαϊκά ματς δίχως καθαρό φορ) στο τέλος το... ταμείο δεν θα είναι θετικό. Και για τον Ολυμπιακό ναι ήταν πολύ σημαντικό που μπήκε φέτος στους ομίλους από την δύσκολη διαδικασία των προκριματικών αλλά σαφώς και η ευρωπαϊκή του πορεία δεν ήταν αυτή που έπρεπε και που θα ήθελε. Με μόλις έναν βαθμό σε πέντε αγωνιστικές. Άπαντες θα ήθελαν σίγουρα έναν πιο ανταγωνιστικό Ολυμπιακό ακόμα και σε έναν τόσο δύσκολο όμιλο. Ο Ολυμπιακός έχει δώσει τα πάντα και έχει κοπιάσει για να είναι στο top 30 της ευρωπαϊκής κατάταξης της UEFA. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο μπορεί οι εγχώριες διοργανώσεις και ειδικά το πρωτάθλημα να είναι οι πλέον σημαντικές διότι δίνουν έξοδο στην Ευρώπη, όμως κάθε χρόνος που περνάει και με τις υπάρχουσες δυσκολίες των προκριματικών (σ.σ. που προβλέπεται να γίνουν πιο μεγάλες) έχει μεγάλη αξία η βελτίωση και το να βγάζει κανείς μία πιο θετική ευρωπαϊκή εικόνα. Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό τα λάθη που ξεκίνησαν από την περίοδο Χάσι τα πλήρωσε και στην Ευρώπη και έτσι αποχαιρετά νωρίτερα τις εκτός των συνόρων διοργανώσεις.

Όλη αυτή η εικόνα και η εμφάνιση θα έλεγε κανείς πως είναι και... κόντρα στην ταυτότητα του Ολυμπιακού. Ο καλός Ολυμπιακός ήταν πάντα ο επιθετικός και δυναμικός Ολυμπιακός. Τον έχουμε δει έτσι αρκετές φορές και στην Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός δεν είχε μόνο την επιθετική διάθεση και την... ορμή στην Ελλάδα. Την είχε και εκτός αυτής. Μόνο που φέτος όλο αυτό το... έχασε...

Σε ένα τέτοιο παιχνίδι με την Σπόρτινγκ και έτσι όπως πήγε, τόσο άσχημα και... στραβά δεν έχει νόημα να σταθούμε σε πρόσωπα. Ναι ο Προτό με τον Ένγκελς ήταν ίσως οι μόνοι που διασώθηκαν (σ.σ. άντε και λίγο ο σκόρερ Οφόε). Ναι ο Μποτία με τον Κούτρη έχουν κάνει καίρια αμυντικά λάθη. Πλην όμως σε τέτοιες νύχτες συμβολή και ευθύνη έχει όλη η ομάδα και όλο το τεχνικό επιτελείο. Που έδωσαν αυτό το αγωνιστικό πρόσωπο που τόσο στεναχώρησε τον τρομερό και εξαιρετικό κόσμο που ταξίδεψε στην Λισσαβώνα. Έναν 12ο παίκτη που συνεχίζει να δείχνει πως ακόμα και στις κακές και δύσκολες βραδιές είναι εκεί για την ομάδα που αγαπάει.