Το άστρο του Ζιντάν, ο Σαλάχ και το γκολ του αιώνα!

Για τον τελικό του Κιέβου μπορούμε να λέμε πολλά και για πολλές ώρες... Ενα ματς αρκετά παράδοξο κι έξω από τις συνηθισμένες ποδοσφαιρικές νόρμες, απλώς επιβεβαίωσε και πάλι γιατί το ποδόσφαιρο είναι το δημοφιλέστερο άθλημα σε όλο τον πλανήτη.

Κατά τη γνώμη μου πάντως, ο τελικός του Champions League κρίθηκε στο 30ο όταν ο Σαλάχ εν μέσω δακρύων αποχώρησε τραυματίας για τα αποδυτήρια. Μία πολύ άδικη στιγμή για τον ίδιο και την ομάδα του, μία στιγμή που στάθηκε καθοριστική για την έκβαση του ματς.

Μέχρι τότε οι «κόκκινοι» ήταν καλύτεροι στον αγωνιστικό χώρο, έκαναν αισθητή την παρουσία τους στο Νάβας κι έδειχναν διατεθειμένοι να μην παραδώσουν τα όπλα απέναντι στη μεγάλη Ρεάλ. Με την αποχώρηση του Αιγύπτιου, δεν χάθηκε μόνο ο καλύτερος παίκτης της αγγλικής ομάδας αλλά αποδιοργανώθηκε εντελώς το αγωνιστικό σύστημα του Κλοπ και κατέρρευσε η ψυχολογία των συμπαικτών του που έδειχναν σα να γκρεμίστηκε η γη κάτω από τα πόδια τους.

Ο Γερμανός αναγκάστηκε να αλλάξει τα πάντα, αλλά πλέον ήταν αργά καθώς όπως φαινόταν ξεκάθαρα στα λεπτά που ήταν στο γήπεδο ο Σαλάχ, όλος ο αγωνιστικός προσανατολισμός της Λίβερπουλ είχε στηθεί γύρω του, είτε βγαίνοντας ως κρυφός κυνηγός, είτε μοιράζοντας ασίστ στους συμπαίκτες του για να φτάσουν στο γκολ.

Πλέον η αγγλική ομάδα είχε χάσει ό,τι καλύτερο είχε, καθώς κακά τα ψέματα, αλλά ο κορυφαίος παίκτης για φέτος στον κόσμο κατά την προσωπική μου άποψη, ήταν ο μοναδικός από το ρόστερ των Αγγλων που θα μπορούσε να απαντήσει στην ποιότητα της Ρεάλ. Οταν η μία ομάδα φέρνει από τον πάγκο τον Λαλάνα και η άλλη τον Γκάρεθ Μπέιλ, δεν χρειάζεται να πεις και πολλά...

Το κενό του Σαλάχ φάνηκε αμέσως, με την ισπανική ομάδα να ανακτά τα ηνία στον αγωνιστικό χώρο και να είναι θέμα χρόνου το γκολ, το οποίο, όμως, προήλθε από ένα τεράστιο λάθος του Κάριους. Και μπορεί η σκηνή με τον ίδιο βουρκωμένο να ζητά συγγνώμη από τους οπαδούς των «κόκκινων» να ήταν από τις πιο συγκινητικές αλλά και ανθρώπινες του τελικού, αλλά η αντίδραση του στο πρώτο γκολ δεν σηκώνει πολλά ελαφρυντικά για τον ίδιο, αλλά και για τον Κλοπ που τον εμπιστεύεται. Τέτοια λάθη στο κορυφαίο επίπεδο ποδοσφαίρου δεν μπορούν να γίνονται, ούτε επιτρέπεται να γίνονται.

Η Λίβερπουλ αντέδρασε και ισοφάρισε σε 1-1, αλλά η... αόρατη δύναμη που έγραφε το σενάριο του αγώνα δεν ήθελε να μείνει στην ιστορία το συγκεκριμένο παιχνίδι, ως το ματς που έχασε η Λίβερπουλ, αλλά αυτό που κέρδισε η Ρεάλ.

Eτσι λοιπόν ο Ζιντάν πέρασε στο γήπεδο τον Μπέιλ και ο Ουαλλός πέτυχε το γκολ του αιώνα. Χωρίς καν να βλέπει στην εστία, το άπιαστο ψαλιδάκι είναι το ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΓΚΟΛ στην ιστορία των τελικών του Champions League και μόνο γι' αυτό έπρεπε να σηκώσει το τρόπαιο η «Βασίλισσα».

Δεν θα ήταν σωστό για το ίδιο το άθλημα, να μην αναδειχθεί νικήτρια η ομάδα που δημιούργησε τις μοναδικές αυτές εικόνες του γκολ, που θα προβάλλονται ξανά και ξανά όσο υπάρχει το ποδόσφαιρο!

Οσες φορές και να δεις την απίστευτη έμπνευση του Ουαλλού απλώς δεν την χορταίνεις και όσο επαναλαμβάνονται οι στιγμές, η ίδια σκέψη στριφογυρίζει στο μυαλό σου: τι έκανε ο άνθρωπος!

Δίκαιο, όμως, είναι και για τον Ζιντάν που γράφει ιστορία και καταρρίπτει το μύθο ότι οι μεγάλοι παίκτες δεν γίνονται σπουδαίοι προπονητές. Ο Γάλλος αφήνει το δικό του προσωπικό στίγμα στο ποδόσφαιρο και ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει, ακόμα και στις περιπτώσεις που αυτός κι η ομάδα του δέχονται μεγάλες δόσεις τύχης. Αλλά ποιος είπε ότι η τύχη δεν πάει με τους ικανούς;

Ο Ζιντάν και ο Μπέιλ συγκέντρωσαν επάνω τους όλη τη χρυσόσκονη του τελικού, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τον Κριστιάνο Ρονάλντο που μπορεί να δηλώνει με περισσή αυταρέσκεια ότι το Champions League πρέπει να πάρει το όνομα του, αλλά θα αποτελούσε τροφή για σκέψη για τον ίδιο, αλλά και για τους υποστηρικτές του, ότι σε έναν ακόμα τελικό δεν έκανε αισθητή την παρουσία.

Στις τέσσερις κατακτήσεις του Champions League, μόνο πέρσι κόντρα στη Γιουβέντους έκανε τη διαφορά και δίκαια ανακυρήχθηκε Man of the Match. Στους άλλους τρεις τελικούς, όμως, κινήθηκε σε ρηχά νερά και ευτυχώς που υπήρχε ο Ράμος το 14 και το 15 και τώρα ο Γκάρεθ Μπέιλ για να δώσουν την κούπα στη Ρεάλ.

Κλείνοντας, θέλω να ελπίζω ότι ο Σαλάχ δεν έχει τόσο σοβαρό πρόβλημα και θα αγωνιστεί τελικά στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Μία ενδεχόμενη απουσία του θα ήταν πλήγμα για όλη τη διοργάνωση...