Το ποδόσφαιρο είναι σχεδόν πάντα δίκαιο και τιμωρεί τους «ξερόλες»... (poll)

Ο Ολυμπιακός το βράδυ της Τετάρτης έπαιζε στο γήπεδό του και μπροστά στον κόσμο του το ευρωπαϊκό του μέλλον. Ένα παιχνίδι πολύ ιδιαίτερο απέναντι στον Ερ. Αστέρα, μία ομάδα με της οποίας τους οπαδούς της υπάρχει αδελφική σχέση. Μία σχέση ζωής εδώ και πολλά χρόνια. Ένα παιχνίδι που όπως εξελίχθηκε ο όμιλος αποδείχθηκε... τελικός και ως τέτοιος αντιμετωπίστηκε από τον Πέδρο Μαρτίνς και τους παίκτες του. Ουσιαστικά εάν δεν υπήρχε εκείνο το 3-1 του Βελιγραδίου προφανώς και θα ήταν μία τελείως διαφορετική συζήτηση. Πριν από όλα αυτά όμως οι Πειραιώτες είχαν επιλέξει από πέρυσι να πάνε σε άλλες ποδοσφαιρικές λογικές. Με πρότζεκτ επένδυσης πάνω σε έναν προπονητή (Μαρτίνς) και σε συγκεκριμένα ποδοσφαιρικά στελέχη με γνώση, γνωριμίες και όνομα (Καρεμπέ αλλά και ο Μοντέστο σε δεύτερο πλάνο).

Με συγκεκριμένες επιλογές ενίσχυσης του ρόστερ αλλά και με διατήρηση του πιο μεγάλου και βασικού κορμού του συλλόγου. Ο Ολυμπιακός διάλεξε να μην πάει... κόντρα στο ποδόσφαιρο. Επέλεξε ένα σοβαρό, ορθολογικό και όσο πιο σωστό γινόταν πλάνο. Επένδυσε στην δουλειά, την ποδοσφαιρική ποιότητα, την ομοιογένεια αλλά στην χημεία προπονητή - παικτών. Πόνταρε σε μία επιλογή στον πάγκο που ήξερε ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο ήταν δοκιμασμένη και είχε φέρει προκρίσεις. Για να φτάσουμε λοιπόν στο ματς do or die με τους Σέρβους. Όπως ήταν και πέρυσι με την Μίλαν. Ο Ολυμπιακός ήταν την περασμένη σεζόν ανώτερος των Ιταλών. Όπως ήταν και τώρα με τον Ερ. Αστέρα και ας χρειάστηκε αυτό το... ψυχοβγαλτικό 1-0 και αυτό το ψύχραιμο πέναλτι του Ελ Αραμπί των φετινών 11 γκολ και 3 ασίστ. Και επειδή αναφερθήκαμε στον Γαλλομαροκινό να θυμίσουμε το τι αμφισβήτηση υπήρχε το καλοκαίρι επειδή δεν προερχόταν από ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Όπως η αμφισβήτηση που υπήρχε και υπάρχει για τον Μπουχαλάκη. Όπως υπήρχε και παλαιότερα για τον Τσιμίκα ή άλλες περιπτώσεις παικτών ή και αμφισβήτηση στο πρόσωπο του προπονητή. Έρχεται όμως η δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου. Να δώσει αυτά που πρέπει σε εκείνον που προσεγγίζει σωστά το άθλημα αλλά και τις απαντήσεις του στους διάφορους «ξερόλες». Ναι εκείνοι που ξέρουν τα... πάντα πριν γίνουν, θα... κράξουν ακόμα και χωρίς ουσιώδη λόγοι και μπορεί να είναι οι πρώτοι που θα πανηγυρίσουν μετά την οποιαδήποτε επιτυχία ή νίκη. Ο Ολυμπιακός λοιπόν σε αυτόν τον όμιλο του Champions League στο... ταμείο του περνάει διότι έκοψε βαθμούς από την περσινή φιναλίστ Τότεναμ. Την ίδια φιναλίστ που πήγε να της πάρει βαθμό - βαθμούς στο Λονδίνο. Όπως έφτασε πολύ κοντά στο να πάρει το Χ από την Μπάγερν στο Καραϊσκάκη. Ο Ολυμπιακός που έβαλε 4 γκολ στους Άγγλους, 2 στους Γερμανούς της Μπάγερν Μονάχου και που με εξαίρεση το ματς στην Σερβία που όλα σχεδόν πήγαν στραβά από ένα σημείο και μετά στάθηκε στις περισσότερες περιπτώσεις στο ύψος του σε έναν δεδομένα δύσκολο όμιλο.

Ο Ολυμπιακός που πήγε να παίξει τον... τελικό του με τον Ερ. Αστέρα χωρίς Βαλμπουενά, δίχως τον σαφώς πιο σταθερό από τον Μεριά Αβραάμ, με χτυπημένο τον Τσιμίκα (σ.σ. που χτύπησε και στο ματς) και φυσικά με τους μόνιμα εκτός εδώ και καιρό Φορτούνη, Λάζαρο και Παπέ Σισέ. Ποιά άλλη ομάδα θα είχε εκτός δύο βασικούς... κουμανταδόρους του παιχνιδιού της και θα συνέχιζε αρνούμενη να... παραδοθεί. Ναι προφανώς και έχουν γίνει λάθη. Τα λάθη είναι και αυτά μέρος του ποδοσφαίρου, όπως είναι και μέρος της ζωής. Ποιο είναι όμως το αποτέλεσμα; Ο Ολυμπιακός άξιζε να συνεχίσει στην Ευρώπη και τα κατάφερε. Όπως αξίζει να βρίσκεται στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος και δικαιούται να συνεχίζει να θεωρεί τον εαυτό του ως ένα μεγάλο φαβορί για τον τίτλο. Και αυτό παρότι βάσει των ευκαιριών που παράγει θα έπρεπε να έχει πολύ πιο μεγάλη επιθετική αποτελεσματικότητα και ουσία και παρά την επιπολαιότητα και τα λάθη που γίνονται στα μετόπισθεν σε κάποιες στιγμές. Είναι όμως μία ομάδα που έχει βελτιωθεί σε όλους τους τομείς και αυτό φαίνεται. Όλη αυτή η ομάδα είναι έργο διοίκησης - στελεχών - προπονητή.

Είναι ο Μαρτίνς που εμπιστεύτηκε, στήριξε και ανέδειξε ο Κριστιάν Καρεμπέ. Ο τεχνικός που πανηγύρισε την 12η ευρωπαϊκή του νίκη στον πάγκο του Ολυμπιακού και πέρασε μόνος στη 2η θέση της σχετικής λίστας με τους «ερυθρόλευκους» προπονητές που έχουν κερδίσει τα περισσότερα ματς στις διοργανώσεις της UEFA, καθώς μέχρι πρότινος «ισοβαθμούσε» με τον Ερνέστο Βαλβέρδε στις 11. Πλέον μπροστά του έχει μία μεγάλη πρόκληση, να πιάσει και γιατί όχι να ξεπεράσει τον Ντούσαν Μπάγεβιτς που βρίσκεται στην κορυφή με 14 εκτός συνόρων νίκες. Σε αυτόν τον Ολυμπιακό των 27 τελικών με τον Ερ. Αστέρα (σ.σ. έναντι 7 των αντιπάλων του) και της τόσης δουλειάς αλλά και μεγάλης προσπάθειας κάτι... χρωστάει η Ευρώπη. Κάτι του... χρωστάει το Europa League. Και όταν λειτουργείς ποδοσφαιρικά και ορθολογικά κάποια στιγμή το ποδόσφαιρο θα στο ανταποδώσει αυτό ακόμα περισσότερο...

Υ.Γ. Οι Ολυμπιακός και Ερ. Αστέρας σε επίπεδο οπαδικής φιλίας, κερκίδας, κορεό και σε κάθε άλλον σχετικό τομέα έστειλαν το βράδυ της Τετάρτης ένα πολύ ηχηρό μήνυμα. Μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες. Δεν ήταν μόνο το κορεό. Όλο το γήπεδο ήταν μία... φωνή. Ένα γιορτινό κλίμα και μία εξαιρετική ατμόσφαιρα. Από αυτές που απολαμβάνεις από την πρώτη μέχρι και την τελευταία στιγμή.

- Πιο κάτω ψηφίστε στο poll.