Λέβα, Μέσι, Πεπ, Νεϊμάρ, Τσόλο, πωπω τι μας περιμένει!

Ξεκινά η πιο παράξενη, και γι’ αυτό η πιο απρόβλεπτη τελική φάση στην ιστορία του Champions League. Ο τρόπος της διεξαγωγής, με τις φάσεις των μονών αγώνων σε ουδέτερη έδρα μειώνει τις πιθανότητες να παρακολουθήσουμε high end ποδοσφαιρικό θέαμα, και μειώνει τις πιθανότητες των «φαβορί», δηλαδή των ομάδων που έφτασαν στην Λισαβόνα με την μεγαλύτερη δυναμική. Κάπου εκεί όμως κρύβονται και καλά νέα, δηλαδή προδιαγραφές για πιο απρόβλεπτους αγώνες, δηλαδή πιο απρόβλεπτη προημιτελική και ημιτελική φάση, για εκπλήξεις, και τελικά για δράμα που θα προκύψει στα τελευταία λεπτά της κανονικής διάρκειας, της παράτασης ή των πέναλτι.

Αν αυτή η 8αδα είχε προκύψει υπό κανονικές συνθήκες, και αν σήμερα άρχιζε μια διαδικασία διπλών αναμετρήσεων για την προημιτελική και την ημιτελική φάση, θα μπορούσε κανείς έως και να ποντάρει με αίσθημα ασφάλειας πάνω στην Μπάγερν ή την Σίτι για την κατάκτηση του τροπαίου. Σήμερα η ανάλυση δεν μπορεί να οδηγήσει σε «ασφαλή» ή έστω τεκμηριωμένη προεκτίμηση, διότι δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο για να το μελετήσει κανείς. Ο αναλυτής δεν μπορεί να ξέρει πώς θα συμπεριφερθούν τα φαβορί. Δεν μπορείς να μαντέψεις την στρατηγική των προπονητών, αλλά ούτε και την αντίδραση μιας ομάδας που μπορεί να βρεθεί μπροστά στην «χάνω από το αουτσάιντερ και δεν έχω πολύ χρόνο για να επιστρέψω και φυσικά δεν έχω ρεβάνς» δοκιμασία.

Αντί εκτιμήσεων λοιπόν, γράφω ένα σημείωμα με τις βασικές «αγωνίες» μου, δηλαδή για όσα περιμένω εναγωνίως να διαπιστώσω σε αυτή τη σειρά που ξεκινά απόψε και καταλήγει στις 23 Αυγούστου. Τα καταγράφω με χρονολογική σειρά.

• Περιμένω να δω τον Νεϊμάρ, για να διαπιστώσω αν είναι ικανός να πείσει ότι στα 28 του ωρίμασε τόσο που να καταφέρει να διαχειριστεί το βαρύ brand name του και να φωνάξει ότι είναι αυτός που «ήρθε» και όχι που «έρχεται» ως διάδοχος των Μέσι – Ρονάλντο.
• Περιμένω να καμαρώσω την ολοκλήρωση του φετινού έργου του Τζιαν Πιέρο Γκασπερίνι με την Αταλάντα. Και επειδή όλο αυτό που έχουμε παρακολουθήσει στο Champions League μοιάζει με το μεγαλείο ενός πολύ ικανού προπονητή, δεν θα στεναχωρηθώ καθόλου αν δω την Αταλάντα να φτάνει μέχρι τον τελικό. Θα σηκωθώ να τον χειροκροτήσω.
• Περιμένω να δω τον Γιούλιαν Νάγκελσμαν στην πρώτη του φορά σε αυτή τη φάση της διοργάνωσης. Δίχως την απαίτηση από την Λειψία να προκριθεί επί της Ατλέτικο, αλλά για να πάρω μια ιδέα, από τον χαρακτήρα της Λειψίας σε αυτό το ματς, σχετικά με την επίδραση που μπορεί να έχει ο 33χρονος προπονητής στο μέταλλο της ομάδας του. Μια Λειψία που δεν θα λυγίσει στην πίεση, είναι μια ομάδα με μεγάλη δυναμική για το μέλλον, κι ένας προπονητής που το κατορθώνει αυτό είναι προπονητής που θα αποδειχθεί συνεπής στις πολύ υψηλές προσδοκίες του γερμανικού ποδοσφαίρου από το προπονητικό καμάρι του.
• Περιμένω να δω αν και πόσο μπορεί να εμπνέει πλέον ο Ντιέγκο Σιμεόνε τους ποδοσφαιριστές της Ατλέτικο. Εχω ξεχάσει την τελευταία φορά που την είδα να κάνει το μανιασμένο παιχνίδι με το μαχαίρι στα δόντια, και ανυπομονώ να διαπιστώσω αν μπορεί να την ξαναβρεί την επαφή με την μέθοδό του ο Αργεντινός προπονητής ενδεχομένως στην τελευταία του απόπειρα με την Ατλέτικο στο Champions League. Πάντως αν τον δω να φτάνει στον ημιτελικό, μέχρι που θα αρχίσω να σκέφτομαι να ποντάρω πάνω του.
• Περιμένω να δω τον Λιονέλ Μέσι να το παίρνει πάνω του και να προσπαθεί με την βοήθεια του Λουίς Σουάρες να φτάσει την Μπαρτσελόνα μέχρι τον τελικό στην εποχή που οι ποδοσφαιριστές δεν μιλούν με τον προπονητή και τον πρόεδρο. Η φετινή Μπαρτσελόνα εσωτερικά είναι μια παράνοια, μια αρνητική ψυχεδέλεια, αλλά ο Μέσι, ο Σουάρες,ο Μπουσκέτς, ο Πικέ, ο Ζόρντι Αλμπα είναι λόγοι όχι μόνο για να μη την ξεγράφεις αλλά και για να τη θεωρείς ικανή να εκμεταλλευτεί το δώρο των μονών νοκ άουτ και να βρεθεί στον τελικό. Κι αν φτάσει εκεί, θα έχει ήδη νικήσει τα φαντάσματα των δύο προηγούμενων ετών.
• Περιμένω να δω τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι να γίνεται αποφασιστικός και καθοριστικός στις κρίσιμες στιγμές ενός Champions League με την Μπάγερν. Αν είναι τέτοιος, η Μπάγερν θα κατακτήσει το τρόπαιο, διότι όλα τα άλλα μπορεί να τα θεωρεί «δεδομένα» σχετικά με τη δυναμική της και τον χαρακτήρα της. Διαθέτει ποδοσφαιριστές που έχουν ξανακατακτήσει το τρόπαιο, και έναν προπονητή σε μεγάλο οίστρο – πρωτόγνωρο για έναν πρωτοεμφανιζόμενο στο ποδόσφαιρο της κορυφαίας ποιότητας προπονητή.
• Περιμένω τον Γκουαρδιόλα. Με την ελπίδα να προκριθεί επί της Λιόν ώστε να συναντηθεί με το παρελθόν του – το βαυαρικό ή το καταλανικό. Εδώ και μήνες η ανάλυση κάθε αγώνα της Σίτι μου δημιουργούσε την αίσθηση ότι ο Πεπ προετοιμάζεται για τις τελευταίες πίστες του Champions League. Και παραμονές της ρεβάνς με την Ρεάλ, που τον είδα να είναι για πρώτη φορά στη διάρκεια της τελευταίας 4ετίας τόσο σίγουρος ότι η ομάδα του είναι έτοιμη να διεκδικήσει το τρόπαιο, ενθουσιάστηκα. Όχι επειδή θέλω να το κατακτήσει, αλλά επειδή είμαι βέβαιος ότι η Σίτι, εφόσον περάσει τη Λιόν, θα μας χαρίσει μια μεγάλη απόδοση στον ημιτελικό απέναντι στην Μπαρτσελόνα ή την Μπάγερν.
• Από την Λιόν δεν περιμένω τίποτα. Είχε περάσει κάτω από το «ραντάρ» μου, ήλπιζα ότι θα την απέκλειε η Γιουβέντους για να ξαναδώ τον Ρονάλντο στα μεγάλα ματς του Champions League, συνεπώς δεν μου είχε γεννήσει προσδοκίες. Δίχως φυσικά να την ξεγράφω, διότι συζητάμε για το Champions League· μια διοργάνωση που γεννούσε εκπλήξεις και ανατροπές στο φορμάτ των διπλών αγώνων, πώς να μη σε «τρομάζει» για εκπλήξεις τώρα που οι φάσεις είναι με μονά ματς;

Τα φαβορί των μπουκμέικερς τα ξέρω. Ωρα να δω σε ποιον ποντάρετε εσείς, παρακάτω: