Τα «αουτσάιντερ», οι «ξεκούραστοι» και ο Φλικ: όσα μάθαμε από το final 8 του Champions League
Οι τηλεθεατές μάλλον περάσαμε καλύτερα από όσο περιμέναμε στην προημιτελική φάση του πιο παράξενου Champions League στην ιστορία. Δεν πλήξαμε ποτέ, ζήσαμε δράματα σε όλα τα παιχνίδια, είδαμε από αρκετά έως πολλά γκολ, ζήσαμε εκπλήξεις. Αν δεν μας έλειπε ο κόσμος στις κερκίδες, δηλαδή ένα βασικότατο στοιχείο της φύσης του ποδοσφαίρου, του οποίου η απουσία αλλοιώνει τον χαρακτήρα του παιχνιδιού, αλλοιώνει το ίδιο το παιχνίδι και φυσικά το κάνει εκτός των άλλων λιγότερο ψυχαγωγικό και συναισθηματικό, δεν θα μας είχε λείψει τίποτα.
Μάθαμε πολλά, αλλά δύο είναι τα πιο ουσιαστικά συμπεράσματα της εποχής για το ποδόσφαιρο:
- Η «μονή» νοκ άουτ φάση δημιουργεί συνθήκη ευνοϊκή για τα αουτσάιντερ, όπως καλά καταλάβαμε στο Αταλάντα – Παρί, στο Λειψία – Ατλέτικο και στο Σίτι – Λιόν. Το ένα εκ των τριών αουτσάιντερ αποκλείστηκε, αλλά αυτό συνέβη στο 3ο λεπτό του χρόνου των καθυστερήσεων. Μέχρι το 90’ η Αταλάντα προκρινόταν.
- Οσα είδαμε στη Λισαβόνα οδηγούν στην εκτίμηση ότι από την συγκυρία του κορονοϊού ευνοήθηκαν δύο χώρες που ακολούθησαν διαφορετικό δρόμο αντιμετώπισης των επιπτώσεων της πανδημίας στο ποδόσφαιρο: οι Γάλλοι, που έκοψαν μαχαίρι το ποδόσφαιρο τον Μάρτιο, και οι Γερμανοί, που έσπευσαν να αρχίσουν – πρώτοι – όσο νωρίτερα προκειμένου να ολοκληρώσουν όσο πιο έγκαιρα ώστε αφενός να προλάβουν να ξεκουραστούν οι Ευρωπαίοι και αφετέρου να προλάβουν να ξεκουραστούν αρκετά ενόψει της επόμενης σεζόν, η οποία θα πραγματοποιηθεί επίσης υπό πρωτόγνωρες ιστορικά συνθήκες.
Το πρώτο το περίμενα, και το διατύπωνα στις εκτιμήσεις μου, διότι ήταν εύκολονα αντιληφθείς ότι η νέα συνείδηση, το «έχω μόνο έναν και όχι δύο αγώνες» μείωνε την αυτοπεποίθηση των ομάδων που ένιωθαν ότι υπερέχουν σε ποιότητα. Το δεύτερο όμως όχι. Κοιτάζοντας τα στατιστικά δεδομένα του Σίτι – Λιόν, βλέποντας ότι οι Γάλλοι, που είχαν «κόψει» το πρωτάθλημα από τον Μάρτιο έτρεξαν περίπου 10 χιλιόμετρα παραπάνω από τους Αγγλους, που έπαιζαν πρωτάθλημα μέχρι το τέλος Ιουλίου, θυμόμουν πολύ μια συζήτηση που είχαμε κάνει στην CosmoteTV με τον Λεωνίδα Παπαδάκη, έναν πολύ αξιόλογο προπονητή φυσικής κατάστασης που σήμερα εργάζεται στην Ομόνοια, σχετικά με τη νέα πραγματικότητα που δημιούργησε ο κορονοϊός. Μάλιστα τότε, τον Απρίλιο, είχα γράψει ένα σημείωμα με την εκτίμησή μου ότι «ξαφνικά το ποδόσφαιρο θα πλημμυρίσει από μεγάλες εκπλήξεις».
Για κοινωνικούς ή επιχειρηματικούς λόγους κάθε Λίγκα ακολούθησε άλλο δρόμο, ο οποίος απαιτούσε και διαφορετική διαχείριση από τους υπεύθυνους για την φυσική κατάσταση των ποδσοφαιριστών. Σήμερα μπορούμε με βεβαιότητα να διαπιστώσουμε ότι ο δρόμος των Γάλλων και των Γερμανών ήταν, σε σχέση με τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, καλύτερος από αυτόν των Αγγλων.
Ο θρίαμβος του επιθετικού ποδοσφαίρου
Κατά τα άλλα, αυτή η φάση ήταν ένας θρίαμβος του επιθετικού ποδοσφαίρου. Χάρη στην επιθετική νοοτροπία της, η Αταλάντα κέρδισε την συμπάθεια της παγκόσμιας κοινωνίας των ποδοσφαιρόφιλων. Χάρη στην επιθετική νοοτροπία του Γιούλιαν Νάγκελσμαν η Λειψία θριάμβευσε επί της Ατλέτικο Μαδρίτης και ο πλανήτης χειροκρότησε με χαρά, κι ας είναι η Λειψία ένα αδιανόητα ελαφρύτερο brand name από την Ατλέτικο και θεωρητικά αφαιρεί λάμψη από την ημιτελική φάση του Champions League. Χάρη στην επιθετική νοοτροπία της, η τολμηρή Λιόν έφτιαξε επιθέσεις και νίκησε την Σίτι· δεν της «έκλεψε» τη νίκη.
Δεν υπάρχει ομάδα που «κλείνεται» στην προημιτελική φάση του Champions League. Αλλωστε ακόμη και στην 8αδα υπήρχε μόνο μία ομάδα που έχει βασικό ένστικτο την καταστροφή του παιχνιδιού του αντιπάλου και όχι την δημιουργία του δικού της παιχνιδιού. Κι αυτό είναι πολύ καλό νέο για το αύριο του ποδοσφαίρου, με όρους ψυχαγωγικούς. Όταν επιβραβεύονται σχέδια σαν αυτό του Τζιαν Πιέρο Γκασπερίνι ή του Νάγκελσμαν ή του Ρούντι Γκαρσιά δημιουργείται ρεύμα. Δηλαδή ενθαρρύνονται ακόμη περισσότεροι προπονητές στον πλανήτη, σε όλες τις κατηγορίες, για να ακολουθήσουν τον δημιουργικό δρόμο στο ποδόσφαιρο.
Το κείμενο δεν θα ήταν «τίμιο» αν στα βασικά συμπεράσματα δεν συμπεριλαμβανόταν το εξής: καλός προπονητής δεν είναι μόνο αυτός που κουβαλά λάμψη από το παρελθόν του αλλά και αυτός που έχει τις δεξιότητες και την ωριμότητα για να φωτίσει το παρόν και το μέλλον του. Με άλλα λόγια, αν τον περασμένο Νοέμβριο, όταν η Μπάγερν τον εμφάνιζε ως προσωρινό, σας έλεγα ότι ο Χάνσι Φλικ θα γίνει σε 9 μήνες ο προπονητής της Μπάγερν που θα βάλει 8 γκολ στην Μπαρτσελόνα στον προημιτελικό του Champions League, θα με χλευάζατε είτε είχατε ξανακούσει το όνομα του Γερμανού προπονητή είτε όχι. Τον καιρό εκείνο, τον Νοέμβριο του 2019, η Μπάγερν έμοιαζε μια αδιάφορη, κενή ομάδα, που ζούσε την μετά «Ρομπερί» εποχή και δεν είχε φροντίσει να διώξει τον Μίλερ, τον Μπόατενγκ, ίσως και τον Νόιερ και να ξοδέψει πολλά λεφτά για να φτιάξει μια νέα έκδοση. Σήμερα η Μπάγερν έχει γίνει «της μόδας», έχει αναδείξει ήδη ένα «φαινόμενο» αριστερό μπακ χαφ, τον Αλφόνσο Ντέιβις, είχε MVP στον προημιτελικό τον πρώην τελειωμένο Μίλερ, ο οποίος έρχεται από ένα καταπληκτικό δεύτερο μισό στη σεζόν, έχει ξανά στα καλά του τον Νόιερ, και παρουσιάζεται από την άνοιξη ως φαβορί των στοιχηματικών εταιρειών για την κατάκτηση του Champions League. Η εικόνα της Μπάγερν, δηλαδή το ποδόσφαιρο που παίζει με συνέπεια από τα τέλη του 2019 μέχρι σήμερα, είναι λόγος για να δίνει ο κόσμος χρόνο σε έναν προπονητή ακόμη και όταν αυτός δεν του γεμίζει «εξ όψεως» το μάτι.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
