Ολυμπιακός - Ομόνοια: Η επιδραστικότητα του Μαρτίνς, ο top class Ελ Αραμπί και η «τρέλα» του Ραντζέλοβιτς! (vids & poll)

Θα ξεκινήσω λίγο... ανάποδα αυτήν την φορά. Μετά τον νικηφόρο τελικό του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ στο Πανθεσσαλικό είχα σημειώσει σε υστερόγραφο για τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί πως ένας παίκτης με τον χαρακτήρα αυτόν και αυτήν την ποιότητα θα ξαναβρεί τον αγωνιστικό του δρόμο. Και ο έμπειρος επιθετικός τον βρήκε με τον πιο... εκκωφαντικό τρόπο. Με μία γκολάρα που μας έφερε λίγο στο μυαλό το τέρμα του με την Τότεναμ στην Αγγλία.

Ένα ακόμα τέρμα που έδειξε πόσο top class παίκτης είναι. Εξάλλου ένας φορ με 53 ματς, 28 γκολ και 8 ασίστ δεν είναι αμελητέα... ποσότητα. Κάθε άλλο. Παίκτης που έχει δώσει προκρίσεις, ντέρμπι και τίτλους στον Ολυμπιακό.

Κομβικότατος από κάθε άποψη και πλευρά. Για τον Γαλλομαροκινό είχαν περάσει 650 αγωνιστικά λεπτά, δηλαδή περισσότερες από επτά «γεμάτες» ώρες ποδοσφαίρου για να σκοράρει. Και για αυτόν τον λόγο το γκολ του αυτό ήταν το σημαντικότερο μέχρι το επόμενο.

Ο Ολυμπιακός βέβαια εκτός από τον Ελ Αραμπί είχε και άλλους πρωταγωνιστές στο ματς. Έναν Ελ Αραμπί που ήταν και στις 2 φάσεις των γκολ καθώς είναι ο παίκτης που πασάρει στον Ραντζέλοβιτς για να κερδίσει το πέναλτι ο Σέρβος. Είναι αναμφίβολα ο Βαλμπουενά που είχε να... ξορκίσει τα δύο συνεχόμενα χαμένα πέναλτι του. Το έκανε με το 1-0 από τα 11 βήματα απέναντι στον εξαιρετικό γκολκίπερ Φαμπιάνο.

Και φυσικά είναι και η έτερη αλλαγή του Μαρτίνς μετά τον Ελ Αραμπί. Ο Ραντζέλοβιτς με την ποδοσφαιρική του... τρέλα και το καλώς εννοούμενο θράσος του στο γήπεδο. Παίκτης που... καθάρισε τον τελικό Κυπέλλου και έβαλε και εκείνος τη σφραγίδα του στο 2-0 επί της Ομόνοιας με το πέναλτι που πήρε. Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε και τις προπονητικές αρετές του Μαρτίνς. Πρώτον ξεκινάει βασικούς τον Σα λόγω εμπειρίας αλλά και τους Φορτούνη, Μασούρα και Χασάν για να τους επιβραβεύσει (σωστά) για την εμφάνισή τους με τον Αστέρα Τρίπολης. Βλέποντας στη συνέχεια ότι τα άκρα του δεν μπορούν να «τρυπήσουν» το αμυντικό «ταμπούρι» της Ομόνοιας (οι Κύπριοι έπαιζαν όσο πιο κλειστά γίνεται και προσπαθούσαν να χτυπήσουν στην... κόντρα και όχι αυτό για μένα δεν λέγεται ποδοσφαιρικό πλάνο και ας το βλέπουμε με αρκετές ομάδες στην Ελλάδα) ήθελε τα κατάλληλα πρόσωπα για να ανοίξουν την αντίπαλη άμυνα και να... νικήσουν τον Φαμπιάνο.

Για ακόμα ένα ματς ο Πορτογάλος τεχνικός έδειξε πόσο επιδραστικός είναι με την είσοδο των Ελ Αραμπί και Ραντζέλοβιτς στο παιχνίδι. Στον Γαλλομαροκινό ποντάροντας πως με την ποιότητά του θα σπάσει τη... γκίνια του και στον Σέρβο διότι είναι γρήγορος παίκτης και ικανός να προκαλέσει προβλήματα με τις πλαγιοκοπήσεις του. Εν τέλει ο Μαρτίνς δικαιώθηκε σε ένα παιχνίδι που: κατέβηκε με τον εφεδρικό του αριστερό μπακ περιμένοντας τον βασικό, η ομάδα του δεν έχει... ρολάρει ακόμα και δεν έχει ρυθμό διότι με τις γνωστές δύσκολες συνθήκες δεν έκανε την κατάλληλη προετοιμασία και δεν έπαιξε τόσα ματς (η Ομόνοια ως ομάδα είναι σαφώς πιο έτοιμη) αλλά και που πάνω απ' όλα θα μετρούσε το αποτέλεσμα και η ουσία και όχι το θέαμα και η εμφάνιση. Και επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα γίνεται η κριτική στο αρχικό στήσιμο της ομάδας ο καλός προπονητής είναι αυτός που στη ροή του αγώνα βρίσκει το τι δεν πάει καλά και το αλλάζει. Και ο Μαρτίνς το έκανε αυτό εξαιρετικά για ακόμα μία αναμέτρηση...

Αντί επιλόγου. Ο Ολυμπιακός δεν είχε εύκολη δουλειά απέναντι σε μία ομάδα που δεν βάζει εύκολα γκολ, όπως είχαμε τονίσει όμως σου βγάζει το... λάδι αμυντικά. Μία σκληρή ομάδα που παίζει ποδόσφαιρο καταστροφής των φάσεων του αντιπάλου. Πολλές φορές βέβαια αυτά τα παιχνίδια είναι τα πιο επικίνδυνα. Από τον Ολυμπιακό προσωπικά κρατάω και τη σοβαρότητα με την οποία προσέγγισε το ματς και χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης του αντιπάλου.