Θρίαμβος του Ολυμπιακού με τους γέρους, τις χελώνες, το χασογκόλη και χωρίς εξτρέμ και μεταγραφές!

Και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός ξεκίνησε θριαμβευτικά το Τσάμπιονς Λιγκ! Κερδίζοντας στην πρεμιέρα της διοργάνωσης, κάτι που συνέβη μόλις δεύτερη φορά τα τελευταία 11 χρόνια (μοναδική άλλη το 3-2 επί της Ατλέτικο Μαδρίτης το 2015).

Πώς τα κατάφερε η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς; Πόσοι δεν είπαν χθες πριν το ματς αυτό: «Παίζοντας με τρεις 36χρονους (Βαλμπουενά, Χολέμπας, Ραφίνια), χωρίς εξτρέμ (δηλαδή με Μασούρα, Ραντζέλοβιτς), με τον χασογκόλη σέντερ φορ (Χασάν) και με δύο «χελώνες» στα χαφ (Εμβιλά, Μπουχαλάκη) στη θέση του Γκιγιέρμε και του Καμαρά»! Ναι κύριοι, πόσοι δεν σκέφθηκαν έτσι χθες πριν τον αγώνα; Μαθαίνοντας ότι δεν θα έπαιζε ο Καμαρά και έχοντας ήδη γίνει γνωστό ότι ο προπονητής δεν μπορούσε να υπολογίζει τον Μπρούμα κι επί της ουσίας ούτε σε κάποια άλλη από τις τελευταίες μεταγραφές;

Ας είμεθα λίγο ειλικρινείς; Πού πάμε με τους γέρους; Πού πάμε με τους αργοκίνητους χαφ; Πού πάμε χωρίς εξτρέμ; Πού είναι οι μεταγραφές του καλοκαιριού; Πόσες φορές δεν διατυπώθηκαν εδώ και τόσο καιρό αυτά τα ερωτήματα στις μεταξύ μας συζητήσεις και, βεβαίως, στις περίφημες αναρτήσεις στα social media; Προσέξτε, με τον Ολυμπιακό να βαδίζει νικηφόρα σχεδόν σε κάθε παιχνίδι από την αρχή της σεζόν, να έχει πάρει τον τελικό του Κυπέλλου με τόσες ελλείψεις, να έχει περάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και να έχει ήδη αφήσει πίσω του στο πρωτάθλημα τον ΠΑΟΚ ένα βαθμό (και με παιχνίδι λιγότερο) και την ΑΕΚ στους τρεις βαθμούς…

Τι είδαμε εν τέλει χθες μέσα στο γήπεδο, που είναι ο μοναδικός καθρέφτης;

Τον Εμβιλά να πραγματοποιεί μία υποδειγματική εμφάνιση σε ρόλο σύγχρονου αμυντικού μέσου και να είναι ο κορυφαίος του γηπέδου. Aggressive ανασταλτικά, αλάνθαστος στην κυκλοφορία της μπάλας (μία λάθος πάσα σε 95 λεπτά!!!), εξαιρετικός σε πάσες για ξεκίνημα καλώς επιθέσεων κι ευκαιριών και με ένα σουτ φαρμάκι λίγο άουτ ερχόμενος από πίσω σαν τρέϊλερ.

Τον Βαλμπουενά να θυμίζει έφηβο και να κυνηγάει έως το τελευταίο λεπτό το γκολ και την ασίστ καταπίνοντας χιλιόμετρα. Τρεις φορές βρέθηκε ο ίδιος σε θέση βολής, τον νίκησαν οι συμπατριώτες του. Άλλες δύο φορές πέρασε τις σέντρες για γκολ στον Ελ Αραμπί και στον Σεμέδο, που αστόχησαν. Ε, η τρίτη σέντρα του ήταν και φαρμακερή, με το ποδόσφαιρο με το τρόπο του να υποκλίνεται σε αυτόν τον κονταπίθαμο άπιαστο άσο.

Τον Χασάν να μπαίνει αλλαγή στο 84’ και να σκοράρει με μία άπιαστη κεφαλιά αφήνοντας άγαλμα τον Γάλλο διεθνή γκολκίπερ Μανταντά το μοναδικό γκολ μίας χρυσής νίκης! Με το που μπήκε δε ο Αιγύπτιος έδειξε πόσο πολύ ήθελε να προσφέρει στην ομάδα, αφού γύρισε πίσω σε μία φάση (όχι στημένη) και μάρκαρε επιθετικό της Μαρσέϊγ ένα μέτρο έξω από την περιοχή του Σα.

Τον Μασούρα να κάνει ένα φοβερά γεμάτο παιχνίδι βγάζοντας τρεις σέντρες για γκολ σε Εμβιλά, Ελ Αραμπί και Βαλμπουενά, κάνοντας φοβερά κλεψίματα, βοηθώντας αφάνταστα τον Χολέμπας, αλλά και σκοράροντας, με μόνο το VAR να ξέρει γιατί ακυρώθηκε άλλο ένα κανονικό γκολ του Ολυμπιακού (και) στην Ευρώπη, μετά από εκείνο του Καμαρά με τη Γουλβς.

Τον Μπουχαλάκη για άλλη μία φορά να ελέγχει έξοχα το παιχνίδι στον άξονα, να βοηθάει και μπροστά και πίσω, να τρέχει ακατάπαυστα, να αλλάζει το παιχνίδι με τις 30άρες και τις 40άρες πάσες του, να τα δίνει τέλος πάντων όλα, τιμώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Τον Χολέμπας να θυμίζει σε ένα μεγάλο βαθμό τον παλιό καλό αριστερό μπακ που κρατούσε καλά τη θέση του, αλλά και έβγαινε επικίνδυνα μπροστά. Με αντίπαλο τον μακράν ποιοτικότερο παίκτη της Μαρσέϊγ, τον Τοβέν, ο Χοσέ κατάφερε να ανταποκριθεί αρκετά καλά αμυντικά και να βρει τις ευκαιρίες να βοηθήσει και δημιουργικά-επιθετικά.

Τον Ραντζέλοβιτς να δώσει μεγάλες μάχες, να φτιάχνει την φάση στον Βαλμπουενά στο γκολ του Μασούρα και να το παλεύει μπρος και πίσω, με τα όποια λάθη του, όντας αν μη τι άλλο ένα ζωντανό στοιχείο στην ενδεκάδα που δεν παρατούσε καμία φάση, έκλεβε μπάλες, ντρίμπλαρε, σέντραρε, άλλοτε καλά, άλλοτε όχι.

Τον Ραφίνια να είναι μαχητής, να κάνει μία εντυπωσιακή νίκη επί του Μπενεντέτο, να βγαίνει μπροστά κυνηγώντας την καλή πάσα και το καλό σουτ, έστω χωρίς επιτυχία, έστω κι αν πράγματι προβλημάτισε κάποιες στιγμές χάνοντας τον Αμαβί σε προωθήσεις του και κάνοντας ένα μεγάλο λάθος στα τελευταία λεπτά, με τον Μπα να τον διορθώνει σωτήρια.

Ναι, δεν ήταν τέλειοι (αν κι ο Εμβιλά με τον Βαλμπουενά το πλησίασαν!) όλοι αυτοί οι παίκτες του Ολυμπιακού, που πριν το παιχνίδι πολύς κόσμος τους περνούσε γενεές δεκατέσσερις. Ο Ραφίνια προφανώς δεν έκανε το καλύτερο παιχνίδι του. Ο Ραντζέλοβιτς δεν ήταν ο δεξιός εξτρέμ που θα θέλαμε. Ο Μπουχαλάκης πούλησε δύο φορές την μπάλα έξω από την περιοχή του Σα και μας τρέλανε! Ακόμη κι ο Χολέμπας στην καλή του βραδιά είχε δυσκολίες με τον αντίπαλο του. Κι ο Μασούρας θα μπορούσε να κάνει πολύ καλύτερα κάποια πράγματα.

Όμως, ας είμαστε σωστοί κι ας αναγνωρίσουμε αυτά που πρέπει στα παιδιά του Ολυμπιακού, σε αυτά και στα υπόλοιπα, που έχουν τραβήξει όλο το λούκι εδώ και 40 ημέρες έτσι ώστε η ομάδα σε οκτώ παιχνίδια να έχει έξι νίκες και δύο ισοπαλίες (τη μία ανώδυνη) με γκολ 14-1!!! Ας δείξουμε το σεβασμό που τους αξίζει σε έναν προς έναν όλους τους παίκτες του Ολυμπιακού, οι οποίοι μέσα σε κάθε άλλο παρά ιδανικές συνθήκες (με τόσα κρούσματα κορονοϊού, με συνεχόμενα ταξίδια στις Εθνικές ομάδες και με απίστευτη γκίνια τραυματισμών στις μεταγραφές και των τεσσάρων Πορτογάλων!) οδηγούν την ομάδα τόσο αξιόπιστα και σταθερά στα καλύτερα αποτελέσματα.

Με τον Μπρούνο (δεν είχε Ραφίνια διαθέσιμο), τον Τζολάκη (τραυματίας ο Σα) και τον Σισέ (από κορονοϊό ο Σεμέδο) ο Ολυμπιακός πήρε το Κύπελλο κι έκανε νταμπλ. Με 14 παίκτες όλους κι όλους (Σα, Ραφίνια, Σεμέδο, Μπα, Χολέμπας, Εμβιλά, Μπουχαλάκη, Καμαρά, Φορτούνη, Βαλμπουενά, Μασούρα, Ραντζέλοβιτς, Ελ Αραμπί, Χασάν) έχει, στη συνέχεια, τα σούπερ αποτελέσματα στο πρωτάθλημα και την Ευρώπη. Κάποια στιγμή θα παίξουν κι οι άλλες μεταγραφές (Μπρούμα, Βινάγκρε, Πέπε, Τιάγκο, Ντρέγκερ). Μπορεί ακόμη πιο πριν να χρειαστεί να βοηθήσουν την ομάδα άλλα παιδιά (Λοβέρα, Σουντανί, Αβραάμ, ακόμη κι οι Βρουσάϊ, Ανδρούτσος, Σουρλής).

Αν μη τι άλλο, όμως, αυτό που δεν αλλάζει και είναι αδιαπραγμάτευτο, είναι ότι αυτό το πρότζεκτ του Ολυμπιακού που βλέπουμε να δουλεύεται επί τρία χρόνια αξίζει την εμπιστοσύνη του κόσμου της ομάδας. Την δικαιούται την εμπιστοσύνη-κι όχι μόνο στις καλές στιγμές, που εδώ και ενάμιση χρόνο έχει σχεδόν μόνο καλές στιγμές!!!) Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει αποδείξει ότι ξέρει τι κάνει. Ο Μαρινάκης έχει αποδείξει ότι ξέρει τι κάνει.

Κι αυτή η ομάδα δείχνει ξεκάθαρα να έχει και παρόν και μέλλον. Της αξίζει ο μεγάλος σεβασμός μας. Έχει δε τεράστια ανηφόρα μπροστά της φέτος κι έχει ανάγκη την στήριξη όλης της οικογένειας του Ολυμπιακού. Βεβαίως με κριτική, αλλά αδιαπραγμάτευτα στήριξη.