Ο Τούχελ ξανακάνει ποδοσφαιριστή τον Νέιμαρ

Το βράδυ της Τετάρτης στο Old Trafford ήταν αυτός που πήρε από το χέρι την ομάδα του, σε έναν αποφασιστικής σημασίας αγώνα, και την οδήγησε στη νίκη – θεμέλιο πρόκρισης στην φάση των 16 του Champions League. Αυτός που αποφάσισε τον νικητή και μάλιστα στο «φτωχό» διάστημα της δικής του ομάδας και απέναντι σε μια ομάδα που ήταν, στο β’ ημίχρονο, καλύτερη, πιο επιθετική, πιο απειλητική από την Παρί.

Το βράδυ της Τετάρτης o Νέιμαρ μας έβαλε όλους πάλι σε σκέψεις σχετικά με το αν, στα 28 προς 29 του πλέον, προλαβαίνει ή όχι να γίνει αυτό για το οποίο ήταν προορισμένος, δηλαδή ο καλύτερος, ο «επόμενος».

Οσα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του 44’ου λεπτού στον αγώνα της Παρί απέναντι στη Γιουνάιτεντ ήταν ένα πολύ καλό σημάδι για όσους ποντάρουν στο ενδεχόμενο να «σοβαρευτεί» ο Βραζιλιάνος και να βάλει ξανά σε προτεραιότητα το ποδόσφαιρο. Σε διάστημα 60’’ ο Σκοτ Μακ Τόμινεϊ κάνει τρία φάουλ στον Νέιμαρ, και μάλιστα στο πρώτο του πατάει τον αστράγαλο. Κι ο Βραζιλιάνος, που δεν έχει κάνει θέατρο σε κανένα από τα τρία μαρκαρίσματα, καταφέρνει να συγκρατήσει τα νεύρα του και να μείνει συγκεντρωμένος στο παιχνίδι μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου. Για τον Νέιμαρ των τελευταίων ετών αυτά τα φάουλ θα ήταν αρκετά για να δώσει παραστάσεις υποκριτικής σαν αυτές που είδαμε στο Μουντιάλ, για τις οποίες έγινε περίγελος. Θα ήταν επίσης αρκετά για να στήσει τσαμπουκάδες που θα οδηγούσαν στην αποβολή του. Σε αυτό το ματς ο Βραζιλιάνος έκανε μια άλλη, την πιο σοφή επιλογή: έμεινε συγκεντρωμένος στο παιχνίδι και εκμεταλλεύτηκε δημιουργικά τον εκνευρισμό του – έγινε καλύτερος στο παιχνίδι μετά από όλα αυτά.

Ο Νέιμαρ ήταν πρωταγωνιστής σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού – τόσο στο α’ ημίχρονο που η Παρί ήταν κυρίαρχη, όσο και στο β’, που η Γιουνάιτεντ της πήρε την μπάλα και την πίεσε ασφυκτικά. Τα στατιστικά δεδομένα που δημιούργησε οδηγούν, μέσα από την επεξεργασία και ανάλυσή τους στο Wyscout, την κορυφαία πλατφόρμα ανάλυσης ποδοσφαίρου παγκοσμίως, στο συμπέρασμα ότι αυτή ήταν μια απόδοση που υπερέβη σε όλα τον φετινό μέσο όρο του Νέιμαρ. Είχε υψηλότερο συντελεστή επιτυχίας στις προσπάθειές του (65%, με μέσο όρο 62%), ήταν απόλυτα εύστοχος στα σουτ (3 στα 3 στον στόχο, με μέσο όριο 45.8%), ήταν περισσότερο ακριβής (84%) από το συνηθισμένο (80%) στις μεταβιβάσεις, κέρδισε περισσότερες μονομαχίες (48%, με μέσο όρο 44%), είχε μεγαλύτερη επιτυχία στις ντρίμπλες (55%, με μέσο όρο 51%). Και όλα αυτά σε ένα παιχνίδι στο οποίο δεν έβρισκε εύκολα χώρο για να έρθει σε επαφή με την μπάλα και να σκεφτεί την απόφαση για την επόμενη ενέργειά του διότι η πίεση των παικτών της Γιουνάιτεντ ήταν διαρκής και ασφυκτική.

Στο ουσιαστικό μέρος, των γκολ και των εκτελέσεων, ο Νέιμαρ δεν έλειπε από καμία ποιοτική ευκαιρία της Παρί. Πέτυχε το πρώτο γκολ, εκτέλεσε το κόρνερ στο 2ο, έκανε την πάσα κλειδί, μια μακρινή μεταβίβαση ακριβείας, στο δοκάρι του Μαρκίνιος, τράβηξε πάνω του έναν αμυντικό για να δώσει στον Εμπαπέ την ευκαιρία να πλασάρει με λιγότερη πίεση στο 89’, έκλεψε την μπάλα και ξεκίνησε – με μια μακρινή μεταβίβαση ακριβείας προς τον Εμπαπέ, την επίθεση που έφερε το 3ο γκολ της Παρί, το οποίο πέτυχε εκείνος.

Πώς έφτασε μέχρι εδώ ο Νέιμαρ; Οσα βλέπουμε από τον Βραζιλιάνο στη διάρκεια του τελευταίου έτους, τα οποία έχουν περισσότερο ποδόσφαιρο και λιγότερα από τα υπόλοιπα, οφείλονται στη νοοτροπία και την ψυχολογία. Την ψυχολογία του άρχισε να την αλλάζει μετά το χαστούκι του ναυαγίου της επιστροφής στην Βαρκελώνη, το καλοκαίρι του 2019, όταν άρχισε να συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει εύκολος δρόμος να διανύσει για να ξαναπερνάει καλά και ότι θα έπρεπε να μοχθήσει και να ζοριστεί για να ξαναχτίσει την ποδοσφαιρική καριέρα του. Τελικά η ψυχολογία του άλλαξε θεαματικά από τη στιγμή που άρχισε να ξανασκέφτεται το μέλλον του στο Παρίσι και όχι στην Βαρκελώνη ή όπου αλλού. Και σε όλα αυτά ο Τόμας Τούχελ έπαιξε κυρίαρχο ρόλο, όπως φυσικά και στη νοοτροπία του Νέιμαρ.

Ο Γερμανός προπονητής δεν σταμάτησε να προσπαθεί να μετατρέψει τον Νέιμαρ σε αυτό που και ο προπονητής και ο σύλλογος θα ήθελαν να είναι, δηλαδή σε αυτό που είχε πάψει ουσιαστικά να είναι από τα μισά της πρώτης του σεζόν στο Παρίσι, όταν τραυματίστηκε τον Φεβρουάριο του 2018 και έχασε το υπόλοιπο της περιόδου. Τον έκανε να πιστέψει ότι μπορεί να γίνει ηγέτης της Παρί, έστω και αν χρειάστηκε για αυτό να αλλάξει ο Τούχελ τον ορισμό του όρου «ηγέτης» και να μετασχηματίσει την έννοια του όρου. Περιέγραψε τον Νέιμαρ ως κάποιον που ηγείται με το παράδειγμα που δημιουργεί με την αγωνιστική συμπεριφορά του προκειμένου να τον κάνει να νιώσει την ευθύνη και να εμπνευστεί από αυτήν. Ο Τούχελ πέτυχε πολλά, αν κανείς κρίνει από την αγωνιστική νοοτροπία του Νέιμαρ στο final 8 του Champions League 2020 και την συγκρίνει με τον προηγούμενο εαυτό που έδειχνε ο Βραζιλιάνος με τη φανέλα της Παρί. Αυτά δεν ήταν αρκετά για να δώσουν στην Παρί το τρόπαιο, αλλά αποδείχθηκαν αρκετά για να τη φτάσουν εκεί που δεν είχε ξαναπάει, δηλαδή στον τελικό. Θεωρητικώς τώρα η Παρί έχει αγοράσει το δικαίωμα μιας επόμενης ευκαιρίας με αυξημένες πιθανότητες, διότι πλέον κουβαλά την εμπειρία και την τεχνογνωσία της παρουσίας σε έναν τελικό. Γι’ αυτό άλλωστε μοχθεί ο Τούχελ να φτάσει τον Νέιμαρ και τον Εμπαπέ στην στιγμή που θα ξαναποκτήσουν καλή επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα στο Champions League – επειδή ξέρει ότι μόνο έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες να πετύχει το μέχρι σήμερα ακατόρθωτο για την Παρί.

Το παράδοξο είναι ότι σε μια στιγμή που ο Νέιμαρ έχει πλησιάσει πολύ και που ο Εμπαπέ δείχνει ότι έχει τη νοοτροπία για να το καταφέρει να γίνει ξανά σημαντικός στο Champions League, ο Τούχελ γεμίζει με ανασφάλεια σχετικά με το αν θα έχει ή όχι την ευκαιρία να παίξει μέχρι τέλους την φετινή παρτίδα του Champions League. Η λογική βέβαια λέει ότι με αυτή τη νίκη στο Old Trafford η Παρί θα εκμεταλλευτεί την τύχη που δημιούργησε, δηλαδή ότι θα νικήσει την ερχόμενη Τρίτη την Μπασάκσεχιρ στο Παρίσι και θα προκριθεί – και στην περίπτωση αυτή θα αγοράσει ο Τούχελ το δικαίωμα να παραμείνει στον πάγκο του μέχρι να αρχίσουν τα νοκ άουτ. Και μόνο για τον κόπο του να πείσει τον Νέιμαρ να βάλει για λίγο από κάτω τον σελέμπριτι εαυτό του και να ασχοληθεί ξανά με το ποδόσφαιρο, του αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία να φτάσει την Παρί εκεί που δεν την έχει πάει κανείς.