Μετά από μια 10ετία ο Γκουαρδιόλα μπορεί να ξαναχαρεί το Champions League

Τα πλάνα του σκηνοθέτη της τηλεοπτικής μετάδοσης του Ντόρτμουντ - Σίτι το βράδυ της Τετάρτης μετά το πρώτο 20’λεπτο του παιχνιδιού πάνω στον Πεπ Γκουαρδιόλα είναι συλλεκτικά. Όλη η τρομάρα που ένιωθε στο ενδεχόμενο της επανάληψης για τρίτη φορά του έργου του αποκλεισμού της Μάντσεστερ Σίτι σε αυτό το στάδιο, της προημιτελικής φάσης του Champions League ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του 50χρονου προπονητή. Αυτή θα ήταν μια ζημιά που και ο ίδιος φοβόταν, όπως άλλωστε εκφράστηκε μέσα από τις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι, ότι δεν θα κατάφερνε να διαχειριστεί. Ακόμη και αν συνέχιζε στη Σίτι, που είναι και το πιθανότερο, θα ήταν αναγκασμένος να αλλάξει αρκετούς από τους ποδοσφαιριστές, και ειδικά όσους βρίσκονται μαζί του από τον πρώτο του καιρό στο Μάντσεστερ, διότι αυτοί θα έπαυαν να πιστεύουν στην αποτελεσματικότητα του σχεδίου του στο Champions League. Και επειδή αυτά είναι παιδιά που μεγαλώνουν και έχουν την επίγνωση ότι δεν θα τους δοθούν πολλές ακόμη ευκαιρίες να διεκδικήσουν αυτό το τρόπαιο, ένας νέος αποκλεισμός από τόσο νωρίς θα τους έφτανε στην απόφαση να αλλάξουν φανέλα. Ολο αυτό άλλωστε είχε γίνει απολύτως κατανοητό από πέρσι, μετά τον αποκλεισμό από την Λιόν, όταν είχαν δημοσίως εκφράσει αμφιβολίες για την προοπτική μιας ευρωπαϊκής επιτυχίας.

Παρόμοια συναισθήματα θα είχε όμως και ο Σεΐχης Μανσούρ, αυτός που από την πρώτη επίσκεψη του Γκουαρδιόλα στο Αμπου Ντάμπι τον Φεβρουάριο του 2017 του είχε δείξει τον χώρο που είχε δημιουργήσει στην τροπαιοθήκη του για να τοποθετήσει το πρώτο κύπελλο του Champions League που θα κατακτήσει η Σίτι. Όχι, ο Σεΐχης δεν θα έδιωχνε εύκολα τον προπονητή που φέρνει κάθε τρεις και λίγο την Premier League στο κλαμπ και αυτόν που δήλωσε πιστός στη Σίτι στη στιγμή της ανακοίνωσης της ποινής αποκλεισμού από το επόμενο Champions League. Αν όμως ερχόταν για τέταρτη φορά ο αποκλεισμός και η Σίτι δεν κατάφερνε να φτάσει μέχρι την 4αδα, η σχέση του αφεντικού με τον προπονητή θα έμπαινε σε άλλη φάση· στην φάση της αμφιβολίας.

Αυτή δεν θα ήταν μια αποτυχία που θα μπορούσε εύκολα να διαχειριστεί ο Γκουαρδιόλα - μας έγινε απολύτως κατανοητό αυτό από τα λόγια αλλά και την όψη του μετά τη λήξη του ματς, όπως και από την συναισθηματική έκρηξή του στο γκολ του Φόντεν. Έφυγε ως “αποτυχημένος” στο Champions League από την Μπάγερν, την οποία είχε παραλάβει ως κάτοχο του τροπαίου. Κι ύστερα ακολούθησαν οι αποτυχημένες προσπάθειες με την Σίτι για να φτάσει τουλάχιστον μέχρι εδώ, μέχρι την 4αδα. Αν δεν βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη για δουλειά στο τέλος του ερχόμενου Μαΐου, ο Γκουαρδιόλα θα συμπληρώσει 10ετία μακριά από τον τελικό του Champions League· η τελευταία του φορά ήταν τον Μάιο του 2011, όταν σήκωσε το τρόπαιο με την Μπαρτσελόνα.

Η Σίτι δεν έβγαζε άκρη στο πρώτο 20’λεπτο της ρεβάνς με την Ντόρτμουντ. Ο Εντιν Τέρζιτς, τον οποίο ο Γκουαρδιόλα έχει βάλει στο μάτι και μοιάζει πολύ πιθανό να τον “αρπάξει” για συνεργάτη αν δεν τον κρατήσει η Ντόρτμουντ για βοηθό του Μάρκο Ρόζε, είχε ετοιμάσει ένα σχέδιο για να σπάει το επιθετικό πρέσινγκ που ασκούσε η Σίτι ψηλά στο τερέν, το οποίο λειτούργησε πολύ αποτελεσματικά για 20’ λεπτά. Η ιδέα του Τέρζιτς ήταν να δημιουργούν οι συμπαίκτες ελεύθερο χώρο στον Εμρέ Τσαν για να υποδέχεται τη μπάλα κατά το χτίσιμο των επιθέσεων και εκείνος να σημαδεύει τον Χάλαντ και τους Ρόις - Κνάουφ προσδοκώντας ότι με αυτές τις άμεσες επιθέσεις θα έβρισκε χώρους για αν φτάσει μέχρι το τελικό στάδιο. Το 20’λεπτο βρήκε την Ντόρτμουντ να έχει ολοκληρώσει 4 επιθέσεις και τη Σίτι καμία. Οι τρεις εκ των τελικών προσπαθειών της Ντόρτμουντ είχαν βρει εστία. Η μία δίχτυα.

Κάπου εκεί ο Γκουαρδιόλα, ο οποίος τούτη τη φορά δεν είχε υπεραναλύσει το παιχνίδι, ούτε είχε βάλει κάποιο εξεζητημένο στοιχείο στο αγωνιστικό πλάνο του, κράτησε καθαρό το κεφάλι του και δοκίμασε να πιέσει την Ντόρτμουντ φέρνοντας μέσα τους πλάγιους επιθετικούς του στην φάση άμυνας προκειμένου να περιορίσει τους χώρους που έβρισκε ο Τσαν. Τα επόμενα 18’ αγωνιστικά λεπτά βρήκαν την Σίτι να έχει ολοκληρώσει 7 από τις 17 επιθέσεις της και την Ντόρτμουντ χωρίς τελική προσπάθεια. Από το 20’ και μετά ο Γκουαρδιόλα είχε πετύχει χάρη σε αυτή την προσαρμογή να περιορίσει την Ντόρτμουντ, αλλά λειτούργησε με τη συνείδηση ότι αυτό δεν του ήταν αρκετό. Διότι ούτε ο ίδιος ούτε οι ποδοσφαιριστές του ένιωθαν σίγουροι ότι δεν θα δεχθούν δεύτερο τέρμα.

Δεν θα μάθουμε ποτέ αν η Ντόρτμουντ θα κατάφερνε να προβληματίσει περισσότερο και να εκνευρίσει την Σίτι με ένα δεύτερο γκολ, δηλαδή δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα συνέβαινε αν η κούραση στο μυαλό του Τσαν, την οποία η Σίτι δημιούργησε (από το 45’ μέχρι το 54’ είχε 86% κατοχή της μπάλας και είχε πραγματοποιήσει 9 επιθέσεις - δηλαδή είχε πιάσει τον δικό της τρελό ρυθμό), δεν έφερνε το πέναλτι που εκτέλεσε εύστοχα ο Μάχρεζ. Είναι όμως γεγονός, διότι μας το αποκάλυψαν οι ποδοσφαιριστές με τις δηλώσεις τους, ότι στην ανάπαυλα του ημιχρόνου ο Γκουαρδιόλα τους ζήτησε να παίξουν για να πετύχουν γκολ της πρόκρισης, ακόμη και με το ρίσκο να δεχθούν δεύτερο γκολ - "αν βάλουμε ένα και δεχθούμε και δεύτερο, ας πάμε στην παράταση", τους είπε ο προπονητής.

Από το βράδυ της Τετάρτης το Champions League είναι μια άλλη διοργάνωση για την Σίτι και τον προπονητή της. Από τη στιγμή της λήξης της ρεβάνς στο Westfalenstadion, το Champions League έπαψε να είναι μια διοργάνωση του “πρέπει” για τον Γκουαρδιόλα. Από εδώ και μπρος από μέσα του φεύγουν οι δαίμονες και επιστρέφει η φιλοδοξία. Η Σίτι δεν είχε πολλές ιδέες απέναντι στην Ντόρτμουντ. Έμεινε στο πλάνο που είχε δείξει και απέναντι στην Γκλάντμπαχ, με τους πολλούς μεσοεπιθετικούς και χωρίς κεντρικό επιθετικό. Απέναντι στην Γκλάντμπαχ, που είχε ψηλά την αμυντική γραμμή της, οι μεσοεπιθετικοί του Γκουαρδιόλα έκαναν πάρτι - τόσο στην πλάτη της αμυντικής γραμμής όσο και ανάμεσα στους αμυντικούς. Απέναντι στην Ντόρτμουντ όμως, η οποία έστησε πιο πίσω την αμυντική γραμμή της, την οποία προστάτεψε με τρεις κεντρικούς μέσους, οι παίκτες της Σίτι δεν βρήκαν πολλές φορές χώρους. Σε αυτό το ματς ο Γκουαρδιόλα άφηνε τον παρατηρητή με την αίσθηση ότι δεν δοκιμάζει να δημιουργήσει έκπληξη στον αντίπαλο από φόβο μήπως μπερδέψει τους ποδοσφαιριστές του. Στο Champions League του είχε χαλάσει το μυαλό. Από εδώ και εμπρός όμως θεωρητικά δεν έχει λόγο να χάσει το μυαλό του - εκτός και αν ο Σεΐχης του μεταδώσει την πίεση της λαχτάρας του να κάνει επίδειξη δύναμης στον ιδιοκτήτη της Παρί.

Πάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που το χάρηκε το Champions League ο Γκουαρδιόλα. Διότι ακόμη και στην τελευταία του παρουσία στην ημιτελική φάση, στη σεζόν 2015-’16 με την Μπάγερν, είχε φάει πολλή πίεση επειδή η ομάδα του δεν ήταν αποτελεσματική στο πρώτο ματς στη Μαδρίτη απέναντι στην Ατλέτικο, από την οποία έχασε 1-0. Πήγε πολύ πιεσμένος και στη ρεβάνς, εκεί όπου το 2-1 δεν ήταν αρκετό για την Μπάγερν. Κι επειδή όλα αυτά έλαβαν χώρα σε έναν καιρό - τον Μάιο του 2016 - που είχε ήδη ανακοινωθεί (από τον Φεβρουάριο) η αποχώρησή του από το Μόναχο για χάρη της Σίτι, ο Γκουαρδιόλα δεν το είχε ευχαριστηθεί. Με άλλα λόγια, η τελευταία φορά που ο Γκουαρδιόλα ζούσε με χαρά το Champions League ήταν το 2011. Δέκα χρόνια μετά, το βράδυ της Τετάρτης αγόρασε το νέο εισιτήριό του στην απόλαυση, διότι τώρα ξέρει ότι ακόμη και αν αποκλειστεί θα έχει να σκέφτεται ότι έφτασε την Σίτι μέχρι εκεί που είχε ξαναφτάσει μόνο μια φορά στη ζωή της (2016) και εκεί αντιμετώπισε την περσινή φιναλίστ. Μένει να δούμε αν τώρα, που μπορεί να το χαρεί, θα εμφανίσει μια Σίτι έτοιμη για να φτάσει εκεί που δεν έφτασε ποτέ· στον τελικό του Champions League.