Βασσάρας: «Να προετοιμάσουν τους διαιτητές και να μην πάρουν ξένους»

Αναλυτικά όσα είπε στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ ο Κύρος Βασσάρας έχουν ως εξής:

Για τον ρόλο του ως μέλος της Επιτροπής Διαιτησίας της UEFA: «Κύριος στόχος μου είναι η ανίχνευση ταλέντων. Επίσης είμαι εκπαιδευτής στο κέντρο που στέλνονται από τις ομοσπονδίες οι διαιτητές που έχουν τα φόντα να γίνουν διεθνείς.

Στόχος μας είναι να αποκτήσουν την υποδομή και να είμαστε σίγουροι ότι θα έχουν τη βασική εκπαίδευση. Παρέχουμε τεχνογνωσία και έρχονται και παρακολουθούν και από άλλες συνομοσπονδίες».

Για το αν υπάρχουν νέα ταλέντα στον χώρο της διαιτησίας: «Σε κάθε χώρο υπάρχουν ταλέντα. Χθες ήμουν πολύ χαρούμενος με τον Στέφανο Τσιτσιπά και έβλεπα στα λόγια του αυτά ακριβώς που έβλεπα κι εγώ.

Οτι ήθελα να περνώ τα σκαλοπάτια σοβαρά και με κόπο. Υπάρχουν ταλέντα, αλλά πρέπει να γίνεται καλή ανίχνευση και εκπαίδευση. Δεν μπορούν να παίξουν όλοι στην κορυφαία κατηγορία. Ταλέντο είναι αυτός που το αναγνωρίζει πρώτα μόνος του.

Βεβαίως έχουμε και στην Ελλάδα ταλέντα. Τα ταλέντα γεννιούνται μέσα από τους χώρους του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και όσο πιο δυνατά και ανταγωνιστικά πρωταθλήματα υπάρχουν τόσο πιο εύκολα μπορείς να βρεις κι ένα ταλέντο».

Για την ενασχόλησή του στο παρελθόν με την ανάπτυξη της ελληνικής διαιτησίας: «Οταν ανέλαβα την εκπαίδευση ήταν για να κάνουμε καινούρια πράγματα στην ελληνική διαιτησία. Κάποιοι είχαν πει για μία επανάσταση.

Το πρόγραμμα είχε να κάνει με την επιλογή, με την παρακολούθηση, τη σωστή εκπαίδευση, τον προγραμματισμό και τους κανόνες οι οποίοι δεν μπορούν να αλλάζουν κάθε χρόνο.

Επρεπε να υπάρχει ένα μακρόπνοο πρόγραμμα. Σωστή εκπαίδευση, όχι μόνο για αυτούς που παίζουν αλλά και αυτών που τους κρίνουν.

Το πρώτο πράγμα που άλλαξε ήταν ότι αυτός που ασχολείται με αυτό το άθλημα πρέπει να ξέρει καλά τους κανόνες. Αργότερα μπήκε το θέμα της φυσικής κατάστασης. Οι υπέρβαροι διαιτητές σταμάτησαν. Με ευχαρίστηση βλέπω ότι αυτό μένει και σήμερα, επομένως υπάρχουν οι βάσεις της ανάπτυξης.

Ομως δεν μπορεί να βαφτίζονται διαιτητές ταλέντα τον πρώτο χρόνο, το δεύτερο χρόνο να φεύγουν από τον πίνακα και τον τρίτο να βγαίνει κάποιο άλλο. Αρα αυτό σημαίνει ότι μας λείπει ο προγραμματισμός».

Για το τι χρειάζεται ένας ταλαντούχος διαιτητής για να σταθεί σε υψηλό επίπεδο: «Ταλέντα βγαίνουν στις άγονες γραμμές, στα ξερά γήπεδα που πρόλαβα κι εγώ. Αυτά τα ταλέντα θα πρέπει να τσεκάρονται, να ελέγχονται και να προχωρούν.

Το ότι εξελίχθηκε το ταλέντο και ότι ξέρει τους κανονισμούς και είναι γυμνασμένος δεν αρκεί. Ο διαιτητής θα πρέπει να έχει και καρδιά και προσωπικότητα για να σταθεί».

Για το αν είναι οι Ελληνες διαιτητές φοβισμένοι: «Ενας διαιτητής για να είναι φοβισμένος πρέπει κάτι να του λείπει. Ισως είναι ανασφαλής σαν χαρακτήρας, ίσως του λείπει η ψυχολογική προετοιμασία. Δυστυχώς τα αυτονόητα στην Ελλάδα οι διαιτητές ακόμη τα διαπραγματεύονται και με λύπη μου ακούω ότι ακόμα είναι απλήρωτοι.

Αρα οι Ελληνες διαιτητές ξεκινούν αμέσως με ένα μείον και η αξιοπρέπεια τους είναι λίγο πιο κάτω όταν μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο. Από αυτούς περιμένουμε να είναι επαγγελματίες αλλά οικονομικά δεν είναι επαγγελματίες ενώ έχουν από πίσω τους οικογένειες.

Εγώ θυσίασα το επάγγελμά μου για τη διαιτησία. Αρα οι διαιτητές έχουν να πάρουν πολλές αποφάσεις και πρέπει να είναι ψυχικοί ήρεμοι για να παίρνουν και σωστές αποφάσεις στον αγωνιστικό χώρο».

Για το τωρινό πρόγραμμα εκπαίδευσης της ελληνικής διαιτησίας: «Δεν ξέρω ακριβώς τι γίνεται. Ξέρω ότι συνεχίζεται ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης. Εγώ έκανα ένα σεμινάριο σε παρατηρητές διαιτησίας με διαδραστικό τρόπο.

Ξέρω ότι γίνονται εκπαιδευτικοί κύκλοι και συνεχίζονται πολλά προγράμματα. Εγώ έφτιαξα δύο εκπαιδευτικούς κύκλους.

Κάθε Δευτέρα γινόταν συγκέντρωση. Εφτιαχνα βίντεο με άγνωστες φάσεις. Προσπάθησα να φέρω πολύ κόσμο στις σχολές, φέραμε 2.600 διαιτητές, που ήταν ρεκόρ για τη FIFA.

Οταν όμως φέρνεις αρκετούς διαιτητές, πρέπει και να επιλέξεις. Πρέπει να δεις και περιοχές που δεν βγάζουν διαιτητές, γιατί δεν βγάζουν. Είναι ένα τεράστιο μάνατζμεντ η διαιτησία».

Για το ότι επιλέχθηκαν ξένοι να στελεχώσουν την ΚΕΔ και τον ρόλο των παρατηρητών: «Η ΕΠΟ επέλεξε να φέρει από το εξωτερικό ανθρώπους τους οποίους γνωρίζω. Εχουμε συνεργαστεί και έχουν τεράστια εμπειρία.

Στην UEFA που διδάσκω έχω έρθει σε επαφή και με τους τρεις, είμαι σίγουρος ότι έχουν τη γνώση. Σαφώς δίνονται συμβουλές στους διαιτητές και πιστεύω ότι γίνεται ανάλυση.

Ο παρατηρητής δεν είναι βαθμολογητής. Ο βαθμός δίνει μία εικόνα σε ποια στάνταρ βρισκόταν ο διαιτητής.

Οσον αφορά στις συμβουλές ο παρατηρητής πρέπει να καταγράψει τις παρατηρήσεις του και όταν ο διαιτητής επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη τότε επιλαμβάνεται η ίδια η Επιτροπή.

Από τη μία λοιπόν έχουμε διαιτητές παραδείγματα που διορθώνουν τα λάθη τους από υποδείξεις παρατηρητών, από την άλλη έχουμε διαιτητές αρνητικά παραδείγματα που δεν βελτιώνονται.

Βέβαια ένας κακός βαθμός μπορεί να σημαίνει ότι ένας διαιτητής έκανε ένα τεράστιο λάθος, που το είδε. Υπάρχει όμως και το τεράστιο λάθος που ο διαιτητής δεν το είδε. Αυτά τα δύο παίρνουν τον ίδιο βαθμό αλλά δεν αξιολογούνται το ίδιο. Ο πρώτος θα καθυστερήσει περισσότερο να οριστεί ξανά».

Για την επιλογή του από την ομοσπονδία της Ρουμανίας ως αρχιδιαιτητής: «Χαίρομαι για την ανανέωση της εμπιστοσύνης τους. Ξεκίνησα με διαιτητές που δεν τους ήξερα. Σε αυτές τις περιπτώσεις εμπιστεύεσαι τους διαιτητές που βελτιώνονται.

Κάθε μήνα έχω μίτινγκ και οι διαιτητές της Ρουμανίας έρχονται με δικά τους έξοδα από όλα τα μέρη διότι έχουν μεγάλη δίψα.

Τέσσερα χρόνια που είμαι στην Επιτροπή, έχουμε τέσσερις διαφορετικούς πρωταθλητές. Και το σύστημα έχει και πλέι οφ και πλέι άουτ που είναι για μένα πονοκέφαλος διότι σημαίνει περισσότερα παιχνίδια, περισσότεροι ορισμοί.

Εχω ένα μοντέλο, το φτιάχνω, το τηρώ, το εφαρμόζω και το περνάω και από το Εράσμους για να είναι πρότυπο όλων των αθλημάτων.

Εχουμε πολλά παιχνίδια, άρα υπάρχει μεγάλη εμπειρία και στενή παρακολούθηση. Δεν παίζουν όλοι οι διαιτητές μου το ίδιο. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες διαιτητών, όμως δεν ανακοινώνονται, είναι εσωτερική βαθμίδα. Αυτές οι κατηγορίες αλλάζουν με βάση την απόδοση των διαιτητών. Η τοπ κατηγορία διαιτητών παίζει τα περισσότερα παιχνίδια.

Για το αν υπάρχει VAR στη Ρουμανία: «Δεν υπάρχει για οικονομικούς λόγους. Είμαστε σύμφωνοι με το VAR, ήδη δύο από τους διεθνείς διαιτητές μου έχουν πάρει το lincensing και τους στέλνω στο εξωτερικό για να παίρνουν την εμπειρία, είτε στο VAR room, είτε ως πρώτοι, είτε ως τέταρτοι».

Για την κριτική που ασκείται στους διαιτητές: «Οι διαιτητές πάντα ασχολούνται με τις ιστοσελίδες, τον Τύπο, έτσι όμως έρχονται ενάντια στον ίδιο τους εαυτό. Η κριτική είναι καλή, θα την πάρεις και θα την αξιολογήσεις, δεν μπορεί όμως να σου επηρεάσει την πορεία».

Για την επιλογή να ορίζονται και ξένοι διαιτητές στην Ελλάδα: «Με τίμησε η πρόσκληση να ασχοληθώ στη Ρουμανία, με επέλεξαν διότι ήθελαν μόνο Ρουμάνους διαιτητές.

Δεν δέχτηκα ποτέ να έχω διαιτητές από άλλες χώρες. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να φτιάχνεις, να βρίσκεις και να προετοιμάζεις τους διαιτητές της χώρας για τα δύσκολα.

Οι χώρες θα πρέπει να στηρίζονται στην εκπαίδευση και στην ανάπτυξη των διαιτητών τους. Για αυτό σου παρέχονται έμπειροι ξένοι εκπαιδευτές. Αυτό άλλωστε αναφέρει και η συνθήκη διαιτησίας. Βέβαια εδώ στην Ελλάδα υπήρχε κάποιος λόγος για να γίνει αυτό.

Δεν ξέρω αν θα σταματήσει το μέτρο. Είναι και η δική μας συμπεριφορά, ο ποδοσφαιριστής και ο παράγοντας δεν αντιδράει το ίδιο σε λάθη των ξένων διαιτητών όπως κάνει στους Ελληνες».

Για το αν τάσσεται υπέρ του VAR: «Ειχα πει εξ αρχής θετικά λόγια για το VAR. Αν ο καθένας διαιτητές έχει έξι κρίσιμα λάθη στην καριέρα του τα πέντε μπορούν να αποφευχθούν με το VAR.

Δεν θα εξαλείψει όμως τα πάντα, μην περιμένει κάτι τέτοιο ο κόσμος, άλλωστε υπάρχει και ένα πρωτόκολλο χρήσης του διότι μετά δεν θα έχουμε άθλημα».

Για το VAR στην Ελλάδα: «Οταν ξεκινάει κάτι δεν θα πρέπει να ξεκινάει λειψά. Μην βιαζόμαστε πότε θα γίνει. Το πότε θα γίνει σωστά να μας ενδιαφέρει.

Πρώτα πρέπει να γίνει offline και μετά να γίνει online, θα πρέπει οι διαιτητές να είναι στα ματς για να γίνεται εκπαίδευση, αυτή η διαδικασία είναι τρεις μήνες. Εχουν γίνει κάποια βήματα αλλά αν δεν το δεις από μέσα να το νιώσεις…

Και μην νομίζετε ότι οι καλύτεροι διαιτητές είναι καλοί και στο δωμάτιο και το αντίστροφο. Αυτό πρέπει να περπατήσει και να δουλευτεί να δεις τις αδυναμίες του και να το οργανώσεις. Είμαι θετικός, πρέπει όμως να μην βιαζόμαστε αλλά να γίνει σωστά».

Για το άγχος των διαιτητών: «Αγαπάω τον διαιτητή διότι ξέρω τι περνάει. Χρειάζεται να έχουν εμπιστοσύνη και δύναμη και να προχωρούν χωρίς να φοβούνται τίποτα.

Αυτός που μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο μπορεί να έχει το άγχος της ευθύνης για τα πρώτα δύο λεπτά, μετά όμως δεν δικαιολογείται να έχει άγχος. Από αυτόν εξαρτάται πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει κάνοντας την αυτοκριτική του μετά από κάθε αγώνα».