Μαυρογενίδης: «Οι Ελπίδες του 1998 εκπροσωπήθηκαν επάξια στο Euro 2004»

Πέρασαν 22 ολόκληρα χρόνια από εκείνη την ημέρα που μια ομάδα από Ελληνόπουλα, η εθνική ελπίδων, άγγιξε την κορυφή της Ευρώπης, στο Βουκουρέστι.

Για πολλούς είναι η καλύτερη ομάδα Ελπίδων που εμφανίστηκε στην Ελλάδα και δεν είναι τυχαίο ότι πέντε μέλη της (Καραγκούνης, Γκούμας, Δέλλας, Λάκης, Μπασινάς) έφτασαν το 2004 να κατακτήσουν το Euro στα γήπεδα της Πορτογαλίας.

Η πορεία...

Στο Βουκουρέστι (31/5/1998) η ομάδα του Γιάννη Κόλλια είχε ηττηθεί με 1-0 από την Ισπανία στον τελικό τον οποίο είχε "σφυρίξει" ο Λούμπος Μίχελ, γνωστός μας αργότερα και από την θητεία του στον ΠΑΟΚ.

Στον τελικό του Βουκουρεστίου είχαν αγωνιστεί οι: Ελευθερόπουλος, Μαυρογενίδης, Άντζας, Δέλλας (Μπασινάς), Γκούμας, Δερμιτζάκης (Λάκης), Κωστούλας, Στολτίδης, Καραγκούνης (αρχηγός, Αλεξόπουλος), Λυμπερόπουλος Ν., Κωνσταντινίδης Π.

Στην πορεία προς τα τελικά η Ελλάδα απέκλεισε την Αγγλία του Όουεν, του Τζέραρντ, του Φέρντιναντ, του Λάμπαρτ, του Κάραχερ. Θα την κερδίσει με 2-0 στο Ηράκλειο Κρήτης και θα χάσει με 4-2 στο Νόριτς αλλα θα προκριθεί στην τελική φάση που θα διεξαχθεί στη Ρουμανία.

Στην ομάδα εκείνη έπαιζε ακόμη ο Σωτήρης Λυμπερόπουλος, ο Κώστας Κιάσσος, ο Γιώργος Κουλιακιώτης, ο Σωτήρης Κωνσταντινίδης, ο Σταύρος Λαμπριάκος ενώ είχε παίξει κόντρα στην Αγγλία αλλά λίγους μήνες μετά θα φύγει από τη ζωή ο Παναγιώτης Κατσούρης.

Στα τελικά, στις 23/5, η Ελλάδα θα επικρατήσει με 1-0 της Γερμανίας του Μπάλακ με γκολ του Καραγκούνη και στις 26/5 με 3-0 της Ολλανδίας στον ημιτελικό. Δυο γκολ πέτυχε ο Νίκος Λυμπερόπουλος και ένα ο Παρασκευάς Άντζας.

Ο Γιάννης Κόλλιας είχε επιλέξει το 3-5-2. Στα γκολποστ ήταν ο Ελευθερόπουλος. Οι τρεις στην άμυνα ήταν οι Άντζας-Δέλλας-Γκούμας. Στα άκρα από τα δεξιά ο Μαυρογενίδης και στα αριστερά ο Δερμιτζάκης ή ο Κωνσταντινίδης.

Στο κέντρο οι βασικές επιλογές ήταν οι Κωστούλας-Στολτίδης-Καραγκούνης. Στην επίθεση πάντα βασικός ο Νίκος Λυμπερόπουλος και μαζί του έπαιζε ή ο Σωτήρης ή ο Παντελής Κωνσταντινίδης.

Οι Έλληνες φοιτητές και το τσάρτερ

Το γήπεδο είναι γεμάτο Έλληνες φοιτητές. Σπουδάζουν ιατρική στο Βουκουρέτσι και ζουν μέρες 2004 πριν από το 2004.

Στο Βουκουρέστι θα φτάσει και από την Αθήνα ναυλωμένο από την ΕΠΟ το "τσάρτερ της χαράς" με παράγοντες, υπουργούς και πολιτικούς αλλά η ομάδα δεν θα επιστρέψει μ' αυτό αλλά μόνη της αφού έπρεπε να ανταποδώσει την αγάπη των φοιτητών και μετά από τον τελικό να ζήσει δυνατές στιγμές μαζί τους.

Η "μαρτυρία" του Μαυρογενίδη

Ο Δημήτρης Μαυρογενίδης, που είχε ήδη πάρει μεταγραφή από τον Άρη στον Ολυμπιακό, ήταν βασικό δεξί μπακ εκείνης της ομάδας και μιλάει στο gazzettta.gr για το "χτίσιμο" της, την πορεία της αλλά και για την επόμενη ημέρα.

Δημήτρη πότε "χτίστηκε" αυτή η ομάδα;
«Αυτή η ομάδα που έφτασε στον τελικό της Ευρώπης ήταν ένα μείγμα παικτών του 1976 και του 1977. Με τα παιδιά ήμασταν πολλά χρόνια μαζί. Από την εθνική Παίδων. Τότε είχαμε τον Κόλλια προπονητή. Μετά παίξαμε στη Νέων με προπονητή τον Ανδρέα Παπαεμμανουήλ και φτάσαμε 3οι στην Ευρώπη».

Μιλάς για το Euro 1996;
«Ναι οι αγώνες ήταν το 1995 και το 1996. Τα τελικά είχαν διεξαχθεί το 1996 στην Ελλάδα στην Κατερίνη, στην Έδεσσα και στην Βέροια. Είχαμε δέσει ως ομάδα. Είχαμε χάσει στον όμιλο από την Ιταλία του Τότι και είχαμε φτάσει ως τον μικρό τελικό. Εκεί κερδίσαμε με 5-0 την Ολλανδία! Τεράστια νίκη. Νομίζω είχε πάρει την κούπα η Ισπανία κόντρα στην Ιταλία».

Τι έδωσε ο Γιάννης Κόλλιας σ' εκείνη την ομάδα του 1998;
«Μας εμπιστευόταν απόλυτα ο κυρ Γιάννης. Ήταν και είναι πατέρας μας. Δεν μας πίεζε και μας άφηνε να κάνουμε αυτό που θέλαμε πάντα φυσικά με κανόνες. Είχαμε μεγάλες επιτυχίες και είχε μεγάλο μερίδιο. Νομίζω ότι η ομοσπονδία αδίκησε στη συνέχεια τον Γιάννη Κόλλια. Είχε μεγάλη συνεισφορά στην εξέλιξη πολλών σπουδαίων παικτών. Τότε δεν υπήρχαν όπως τώρα μάνατζερ και ο μόνος που μας έλεγε να παίξουμε για μεταγραφές αλλά και για να πάμε στην ανδρών ήταν ο Κόλλιας.Μας αγαπούσε και τον αγαπούσαμε».

Είχε μυστικό εκείνη η ομάδα;
«Αυτό που σου είπα και πριν. Όλοι αγαπούσαμε την ομάδα και περιμέναμε πως και πως να παίξουμε εκεί. Ήμασταν μια πάρα πολύ καλή φουρνιά που δεθήκαμε απίστευτα. Κάτι πολύ σημαντικό ήταν ότι όλα τα παιδιά είχαν γεμάτες σεζόν στους συλλόγους τους. Μεγάλη δουλειά αυτό».
Ήταν η καλύτερη εθνική Ελπίδων της Ελλάδος;
«Ναι. Είχαμε ένα πάρα πολύ δυνατό γκρουπ και όλα μα όλα τα παιδιά έκαναν καριέρα».

Θεωρείς ότι περισσότερα παιδιά από εκείνη την ομάδα θα μπορούσαν να είναι στο Euro 2004;
«Δεν θα το πω αυτό. Σίγουρα υπήρχαν παίκτες όπως ο Λυμπερόπουλος, ο Στολτίδης, ο Άντζας θα μπορούσαν να είναι. Πέρασαν 6 χρόνια και άλλαξαν πολλά. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τα 5 παιδιά εκείνης της ομάδας εκπροσώπησαν επάξια την δική μας γενιά και την ελπίδων του 1998 στον θρίμαβο του 2004. Μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους».

Από την πορεία προς τον τελικό του 1998 ξεχωρίζεις κάποιο παιχνίδι;
«Όχι. Ήταν όλα σπουδαία. Τι ν' αφήσω έξω το παιχνίδι με την Αγγλία του Όουεν, του Τζέραρντ, του Φέρντινταν; Στο πρώτο ματς στο Ηράκλειο αντί για 2-0 θα μπορούσε να ήταν 4-0. Στο δεύτερο άλλαξαν τα πράγματα, χάσαμε με 4-2, αλλά περάσαμε στα τελικά. Μετά κερδίσαμε την Γερμανία και την Ολλανδία με 3-0. Σου είπα ότι πριν από 2 χρόνια είχαμε κερδίσει με 5-0 την Ολλανδία στην Κατερίνη».

Στον τελικό τι δεν πήγε καλά;
«Θα μπορούσαμε να έχουμε ισοφαρίσει και μετά θα ήταν άλλο παιχνίδι. Ήμασταν καλοί αλλά θυμάμαι μας είχε εκνευρίσει ο διαιτητής αλλά κάναμε και λάθη. Από αφέλεια μας το χάσαμε. Χάσαμε ευκαιρίες. Φυσικά ήταν πολύ καλή και η Ισπανία αλλά θα μπορούσαμε να κερδίσουμε».
Τι κρατάς σήμερα από εκείνη την πορεία;
«Την φιλία με τα παιδιά και το ότι είχαμε πολύ ταλέντο και τρέλα και φτάσαμε τόσο ψηλά. Είχαμε μεγάλη εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και στην ομάδα».