Η ζωή του Νίκου Καραγεωργίου στην «καυτή» Αλ Καρζ της Σαουδικής Αραβίας (vid, pics)

• «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΠΑΡ ΚΑΙ ΠΟΤΑ»
• ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥ

Στις 19 Δεκεμβρίου 2020 η Αλ Σούλα από τη Σαουδική Αραβία ανακοίνωσε την πρόσληψη του Νίκου Καραγεωργίου στην τεχνική ηγεσία. Ομάδα δεύτερης κατηγορίας, της οποίας ο προηγούμενος προπονητής, Καρεντίν Μαντουΐ, παραιτήθηκε λόγω προβλήματος υγείας του πατέρα του. Εκείνο το διάστημα η Αλ Σούλα είχε συγκεντρώσει 7 βαθμούς στα 10 πρώτα ματς και βρισκόταν στην 17η θέση, στη ζώνη του υποβιβασμού. Σχεδόν τρεις μήνες αργότερα, ο 58χρονος τεχνικός έχει οδηγήσει την ομάδα σε διαδοχικά θετικά αποτελέσματα, με αποτέλεσμα μετά από 28 παιχνίδια να βρίσκεται στη 10η θέση, με εννέα νίκες, δέκα ισοπαλίες και εννέα ήττες.

Ο Καραγεωργίου κλήθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του να εργαστεί σε ομάδα εκτός των συνόρων, αν εξαιρεθεί το πέρασμα από την Κύπρο. Και όχι όπου κι όπου, αλλά σε ομάδα δεύτερης κατηγορίας στη Σαουδική Αραβία. Έχουν περάσει 99 ημέρες από τότε που ο Καβαλιώτης πάτησε το πόδι του στην πόλη Αλ Καρζ για να πιάσει δουλειά στην ομάδα που ιδρύθηκε το 1963 και μέσω του gazzetta.gr μας μεταφέρει εικόνες και καταστάσεις από τη νέα του ζωή.

«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΠΑΡ ΚΑΙ ΠΟΤΑ»

«Έχω έρθει μόνος στη Σαουδική Αραβία, η οικογένειά μου βρίσκεται στην Ελλάδα. Τους βλέπω μέσω skype». Aυτό το διάστημα βιώνει μια εμπειρία που δεν έχει ξαναζήσει: «Η θερμοκρασία ανεβαίνει στους 40 ή και στους 45 βαθμούς Κελσίου αυτές τις μέρες. Αυτό μας αναγκάζει να κάνουμε προπονήσεις το βράδυ. Με αυτήν την κατάσταση, δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα τη μέρα. Γι' αυτό οι περισσότεροι είναι κλεισμένοι μέσα. Η καλύτερη εποχή εδώ είναι τέλη Νοεμβρίου μέχρι αρχές Μαρτίου». Αλήθεια, πώς κατάφερε να βρεθεί στην Αλ Σούλα; «Έχω έναν γνωστό στην Αίγυπτο, ο οποίος γνώριζε τον πρόεδρο. Δεν μεσολάβησε δηλαδή κάποιος μάνατζερ ή κάποιο μανατζερικό γραφείο. Καθίσαμε και τα είπαμε, συμφωνήσαμε και ταξίδεψα στη Σαουδική Αραβία για να υπογράψω».

Πώς είναι όμως η πόλη στην οποία ζει και εργάζεται; Εκτός από τη ζέστη, υπάρχει και ο κορονοϊός. «Είναι μια πόλη με αρκετά εργοστάσια, σχεδόν 80-90 χιλιόμετρα μακριά από το Ριάντ με πληθυσμό περίπου 450.000 κατοίκους. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω προλάβει να δω αρκετά πράγματα, αφού η μέρα μου περνάει στο γήπεδο και πίσω στο ξενοδοχείο. Για ένα διάστημα ήταν όλα κλειστά λόγω του κορονοϊού. Τώρα έχουν ανοίξει τα μαγαζιά και τα καταστήματα, αλλά υπάρχουν αποστάσεις και τηρούνται τα απαραίτητα μέτρα. Από 'κει και πέρα, δεν υπάρχουν ποτά και μπαρ. Οι γυναίκες κυκλοφορούν με τις μπούρκες. Έχω την αίσθηση ότι στην Τζέντα ή στο Ριάντ είναι πιο απελευθερωμένα τα πράγματα. Εδώ όχι και τόσο, είναι πιο συγκρατημένα».

Πάρ'τε μια γεύση από την πόλη στην οποία ζει ο Καραγεωργίου:

Ο ίδιος πάντως έχει προσαρμοστεί και δεν δυσκολεύεται στο νέο τρόπο ζωής: «Είμαι άνθρωπος που προσαρμόζεται σε όλες τις συνθήκες, όπου κι αν πάω. Δεν έχω τέτοια προβλήματα. Οπωσδήποτε κάποιες καταστάσεις είναι δύσκολες και διαφορετικές από ό,τι έχω συνηθίσει, αλλά τα βλέπω ως μια νέα εμπειρία. Στην αρχή υπήρξε μια μικρή δυσκολία, όταν έφτασα στη χώρα, λόγω της γλώσσας, γιατί λίγο μετά σταμάτησαν οι πτήσεις λόγω κορονοϊού. Ο προπονητής της δεύτερης ομάδας είναι Αιγύπτιος, γνωρίζει αγγλικά και βοήθησε στη μετάφραση και στην επικοινωνία. Όταν ήρθε ο μεταφραστής μου, που είναι Ελληνοαιγύπτιος, όλα τα προβλήματα με τη γλώσσα λύθηκαν».

ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥ

Η προσευχή στην πόλη γίνεται πέντε φορές τη μέρα. «Στις 5 το πρωί, στις 12 το μεσημέρι, στις 3 το μεσημέρι, στις 5 το απόγευμα και στις 7 το απόγευμα. Όποτε έρχεται η ώρα της προσευχής, κλείνουν τα πάντα και ανοίγουν αμέσως μετά. Όσοι είναι σε θέση πηγαίνουν εκείνη την ώρα στα τζαμιά, διαφορετικά προσεύχονται όπου βρίσκονται εκείνη τη στιγμή. Αν για παράδειγμα θέλεις να αγοράσεις κάτι την ώρα της προσευχής δεν μπορείς, αφού δεν υπάρχει τίποτα ανοιχτό. Οι αργίες εδώ είναι Παρασκευή και Σάββατο, την Κυριακή εργάζονται» εξηγεί ο Καραγεωργίου.

Αυτό που έχει κάνει εντύπωση στον Έλληνα τεχνικό είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο οι Σαουδάραβες: «Δεν υπάρχει καθόλου φανατισμός όπως στην Ελλάδα. Ούτε αυτή η τρέλα να παίρνουν οι παράγοντες τη μερίδα του λέοντος. Τον απαγορεύει η χώρα τον φανατισμό. Εδώ τηρούνται οι κανόνες από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Μου αρέσει πολύ αυτό. Όποιος έχει αξία και δουλέψει, θα δικαιωθεί». Όσο για το επίπεδο του ποδοσφαίρου: «Η τεχνική κατάρτιση μπορώ να πω ότι είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Είναι καταρτισμένοι, όχι όμως και τακτικά, υπάρχουν κενά. Δεν μπορώ να δώσω εξήγηση γι' αυτό. Ίσως λόγω νοοτροπίας, λόγω ζωής; Εκεί χρειάζονται δουλειά».

Αναφορικά με τη δική του ομάδα, επεσήμανε: «Είναι οργανωμένη. Έχει αθλητικό κέντρο και ένα γήπεδο μικρό, αλλά περιποιημένο. Όταν ήρθα η ομάδα ήταν στη ζώνη του υποβιβασμού, τώρα έχουμε ξεφύγει από τις τελευταίες θέσεις. Ελπίζουμε να τερματίσουμε ψηλά». Αν του δινόταν η δυνατότητα θα έμενε για περισσότερο καιρό, όπως παραδέχεται: «Και βέβαια θα ήθελα να μείνω. Μου αρέσει αυτή η εμπειρία. Το συμβόλαιο ολοκληρώνεται στο τέλος της χρονιάς. Θεωρώ ότι αν συνεχίσουμε έτσι, σύντομα θα γίνει επαφή για νέο συμβόλαιο».