Ολιστική κοροϊδία από αυτούς που συντηρούν το πρόβλημα

Διαχρονικά, τα media λειτουργούν ως μέτρο της σημασίας και της απήχησης που έχει ένα γεγονός. Η στάση των media, δηλαδή ο τρόπος που κατέγραψαν και ανέλυσαν τα όσα συνέβησαν από το απόγευμα της Δευτέρας μέχρι και το μεσημέρι της Τρίτης κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του προέδρου της UEFA και ενός αντιπροέδρου της FIFA στην Ελλάδα, δείχνει το μέγεθος της σημασίας και της απήχησης των γεγονότων στην ελληνική – ποδοσφαιρική και μη - κοινωνία. Η έκταση της προβολής των συναντήσεων των μελών της διοίκησης του ποδοσφαίρου και η συνάντηση του προέδρου της UEFA με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας είχαν το μέγεθος που καταλαμβάνει μια συνηθισμένη, εθιμοτυπική επίσκεψη μιας προσωπικότητας στη χώρα. Στη στάση των media και στην αλληλεπίδρασή τους με το κοινό, δηλαδή την πλατιά μάζα των ποδοσφαιρόφιλων, διακρίνεται καθαρά η γενική αίσθηση που είχε από πριν διαμορφωθεί και πλέον έχει παγιωθεί: είναι σαν να μη συνέβη τίποτα.

Πολιτικά, δεν μπορεί κανείς να ψέξει την κυβέρνηση. Περίπου 7 μήνες μετά την πρώτη της ημέρα στη δουλειά, η Κυβέρνηση έφερε στην Αθήνα τον αρμόδιο για τη διοίκηση του ποδοσφαίρου, τον διοικητή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και του ζήτησε να πράξει τα δέοντα προκειμένου να λύσει τα ελληνικά προβλήματα του ποδοσφαίρου. Τι άλλο να έκανε, δεδομένου ότι δεν της επιτρέπεται να παρέμβει στο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου; Πολιτικά, με αυτή την κίνηση διπλωματίας η Κυβέρνηση κατοχύρωσε το δικαίωμα να ισχυριστεί εκ των υστέρων ότι ακολούθησε κάθε λογικό βήμα προτού αποφασίσει να παρέμβει στο αυτοδιοίκητο και ουσιαστικά να προκαλέσει την αποβολή του ελληνικού ποδοσφαίρου από τις διεθνείς διοργανώσεις. Με άλλα λόγια, αν «αύριο» ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφασίσει την παραβίαση του αυτοδιοίκητου προκειμένου να αλλάξει η Κυβέρνηση με νόμους το καθεστώς λειτουργίας του ποδοσφαίρου, θα μπορεί να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του ότι εξάντλησε προηγουμένως κάθε άλλη επιλογή. «Είδα τα προβλήματα, ζήτησα από το ποδόσφαιρο να τα λύσει, φώναξα τους ξένους και τους ζήτησα να το κάνουν, ο κόσμος του ποδοσφαίρου δεν θέλει να αλλάξει, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να παρέμβουμε κι ας συνεπάγεται αυτό την αποβολή του ποδοσφαίρου από τις διεθνείς διοργανώσεις – δεν έχουμε άλλη επιλογή», θα μπορεί να ισχυριστεί δημοσίως «μεθαύριο».

Ολο αυτό που παρακολουθήσαμε στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 24 ωρών δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια σκηνή διπλωματίας. Η Κυβέρνηση χειρίστηκε διπλωματικά το ζήτημα, η UEFA και η FIFA δεν έκαναν τίποτα παραπάνω από ρηχή διπλωματία. Αν εξετάζαμε την ουσία, θα έπρεπε να παραδεχθούμε ότι η UEFA κοροϊδεύει και εμπαίζει κατάμουτρα την ελληνική κοινωνία και την ελληνική κυβέρνηση, διότι μετά από 3,5 χρόνια που διοικούν οι ίδιοι το ελληνικό ποδόσφαιρο μας είπαν σήμερα ότι χρειάζονται διάστημα τριών μηνών προκειμένου να μελετήσουν την κατάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου και να καταλήξουν στην εκπόνηση σχεδίου δράσης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του! Προσέξτε, αυτοί που διοικούν το ελληνικό ποδόσφαιρο, με ξένο υπερδιοικητή, ξένο σύμβουλο διοίκησης και ξένο αρχιδιαιτητή της δικής τους επιλογής, δηλαδή αυτοί που διοικούν και επιτηρούν καθημερινά το ελληνικό ποδόσφαιρο από τον Οκτώβριο του 2016 μέχρι σήμερα, είπαν σήμερα στον Ελληνα Πρωθυπουργό ότι θέλουν τρεις μήνες χρόνο για να μελετήσουν την κατάστασή του και να εντοπίσουν τα προβλήματά του. Η UEFA μας κοροϊδεύει κατάμουτρα. Θα κάνουν, λέει, μια ολιστική μελέτη για τη βελτίωση και την αναβάθμιση του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Και μέχρι σήμερα τι έκαναν δηλαδή, δεν μελετούσαν; Πρόκειται για την πιο ολιστική κοροϊδία που έχουν δει ποτέ τα μάτια μου στο ποδόσφαιρο σε σχέση με τη στάση της UEFA απέναντι σε μια ευρωπαϊκή χώρα – μέλος της.

Στην ουσία της υπόθεσης, ακριβώς αυτό θα έπρεπε να είναι το σημείο εκκίνησης και όχι το σημείο του πρώτου τερματισμού της προσπάθειας μιας κυβέρνησης να λύσει το πρόβλημα. Με τη στάση της, η κυβέρνηση έδωσε στην UEFA το δικαίωμα να κάνει διπλωματία και να δίνει στον υπόλοιπο πλανήτη την εντύπωση ότι ενσκήπτει τάχα στο ελληνικό πρόβλημα. Η αρχή της κουβέντας με την UEFA θα έπρεπε να είναι το «απέτυχε οτιδήποτε προσπαθήσατε εδώ και 3,5 χρόνια στην Ελλάδα, πείτε μας τώρα ποιο είναι το νέο, το αναθεωρημένο σχέδιό σας». Και επειδή η UEFA έχει αποκαλύψει πλήρως τις προθέσεις της σχετικά με τη διαχείριση των ελληνικών προβλημάτων στη διάρκεια των τελευταίων 3,5 ετών, αυτή τη συζήτηση η κυβέρνηση θα έπρεπε να την κάνει, τόσο για διπλωματικούς και πολιτικούς όσο και για ουσιαστικούς λόγους, με την FIFA.

Τι έγινε σήμερα, στις 25 Φεβρουαρίου 2020 στην Αθήνα; Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο Πρόεδρος της UEFA έβαλαν την υπογραφή τους σε μια 7σέλιδη «Δήλωση Προθέσεων». Είναι σαν να συμφώνησαν πάνω στην αρχή ότι το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ. Αυτές οι περίπου 1.500 λέξεις που έγραψαν οι διπλωμάτες και οι δικηγόροι που προετοίμασαν αυτά τα χαρτιά δεν προσθέτουν απολύτως τίποτα στη ζωή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Του ποδοσφαίρου της Ελλάδας δεν του έλειπαν ούτε οι νόμοι, ούτε οι κανονισμοί, ούτε οι ποινές. Η καθαρότητα του λείπει, η διαφάνεια, ο πολιτισμός, η ασφάλεια, η τάξη, η ισονομία, η δικαιοσύνη. Και όλα αυτά λείπουν επειδή ο κόσμος του ποδοσφαίρου φοβάται τον υπόκοσμό του. Κανένα έγγραφο, όσες και αν είναι οι σελίδες του, δεν μπορεί να διώξει από το ποδόσφαιρο τον υπόκοσμο. Καμία διπλωματική συνάντηση δεν έχει πατάξει ποτέ τη διαφθορά και την βία. Την ώρα που ο Πρωθυπουργός συναντούσε τον πρόεδρο της UEFA, μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα κάποιοι θα κανόνιζαν και πάλι ακόμη μια «1 ημίχρονο, 2 τελικό» ομορφιά για να ‘κονομήσουν, κάποιοι άλλοι θα φρόντιζαν να εξασφαλίσουν τις ψήφους των θερινών εκλογών της ΕΠΟ, και κάποιοι άλλοι θα οργάνωναν ακόμη ένα «πέσιμο» στο σπίτι κάποιου προκειμένου να τον συνετίσουν.

Ως κάποιος που μελετά καθημερινά τη δραστηριότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου στη διάρκεια των τελευταίων περίπου τριών δεκαετιών, δεν βιάζομαι να κρίνω την πρόθεση της σημερινής κυβέρνησης απέναντι στο ποδόσφαιρο. Δεν χρειάζομαι όμως καθόλου χρόνο για να συμπεράνω ότι όσα συμβαίνουν στη διάρκεια των τελευταίων 27 ημερών, δηλαδή από την ημέρα που ο Πρωθυπουργός μίλησε στη Βουλή για το ποδόσφαιρο μέχρι σήμερα δεν αποτελούν πρόοδο. Όχι απλώς δεν ήρθαμε πιο κοντά στην λύση του προβλήματος, αλλά δώσαμε και παράταση χρόνου σε αυτούς που συντηρούν το σημερινό καθεστώς. Πολιτικά και διπλωματικά, ουδείς είναι χαμένος. Στην ουσία χαμένο είναι μόνο το ελληνικό ποδόσφαιρο, που χάνει χρόνο και συνεχίζει να ζει βυθισμένο στα προβλήματά του.