Η ημερομηνία των εκλογών της ΕΠΟ είναι ζήτημα υψίστης εθνικής ασφάλειας

Αν ένας ξένος παρατηρητής της ελληνικής αθλητικής επικαιρότητας επιχειρήσει να βαθμολογήσει την αξία των εκλογών στην ΕΠΟ, προφανώς θα διαπιστώσει ότι είναι σημαντικότερες ακόμη και από τις Βουλευτικές. Πιθανότατα θα μπερδευτεί με την ερμηνεία της πρόσφατης επιστολής-απάντησης των θεσμών στην ΕΠΟ καθώς άλλοι εκτιμούν ότι αυτοί… κοκκίνισαν το μάγουλο του Λευτέρη Αυγενάκη και άλλοι ότι οι αρχές του διεθνούς ποδοσφαίρου αύξησαν το περιθώριο παρεμβατικότητας της Κυβέρνησης στο «αυτοδιοίκητο» του ποδοσφαίρου.

Βέβαια, αν διαβάσει κανείς προσεκτικά την επιστολή θα διαπιστώσει τη στρογγυλοποίηση καταστάσεων, τη φανερή πρόθεση των θεσμών να κάνουν δημόσιες σχέσεις με όλους. Από τη μία πλευρά δεν θέλουν να κακίσουν τον ψηφοφόρο τους, από την άλλη όμως διευρύνουν την πολιτική του χτισίματος σχέσεων με τις Κυβερνήσεις. Άντε όμως να εξηγήσεις στον φουκαρά τον ξένο, ότι στην Ελλάδα ακόμη και η ανάγνωση μιας επιστολής εξαρτάται από την επικοινωνιακή πολιτική σου, σε σημείο να βαφτίζεις το κρέας ψάρι αναλόγως της γραμμής που θέλεις να ακολουθήσεις.

Μένοντας στα συμπεράσματα του ξένου παρατηρητή, πιθανόν θα νομίσει ο άνθρωπος ότι ο εκάστοτε πρόεδρος της ΕΠΟ είναι πιο ισχυρός από τον Πρωθυπουργό. Σαν τον τρομερό σκηνοθέτη ο οποίος στον τελικό του Euro 2004 πέρασε… μπάι τον Κώστα Καραμανλή και έχρισε Πρωθυπουργό τον Βασίλη Γκαγκάτση. Ελάχιστα πλάνα από τον τότε «αρχηγό» του κράτους, ενώ απαθανάτισε κάθε αντίδραση του τότε ισχυρού άνδρα της ελληνικής ομοσπονδίας.

Και άντε να εξηγήσεις στον ξένο παρατηρητή ότι εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια και σε επίπεδο επαγγελματικού ποδοσφαίρου, η ΕΠΟ διαδραματίζει έναν άχαρο ρόλο, έχει υποκατασταθεί από τους θεσμούς, αυτοί διοικούν το ελληνικό ποδόσφαιρο και αν σε τελική ανάλυση θέλεις να είσαι ισχυρός, θα πρέπει να έχεις καλές σχέσεις με αυτούς. Και αφού το κάνεις, άντε (ξανά) να του εξηγήσεις γιατί οι εκλογές στην ΕΠΟ είναι τόσο σοβαρές.

Ο άνθρωπος θα βάλει ζουρλομανδύα γιατί θα καταλάβει ότι το οικοδόμημα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι τόσο σαθρό όπου ακόμη κι αυτήν την ΕΠΟ την θέλουν οι ισχυροί για δική τους και στην καταμέτρηση θα πρέπει να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερους συμβούλους.

Ακόμη όμως κι αν αποφύγει τον νευρικό κλονισμό και… πιάσει τα γράμματα, μετά θα πρέπει να του εξηγήσεις τη διαφορά μεταξύ του Ιουλίου και φθινοπώρου. Ο ξένος παρατηρητής, λογικά, θα πει… «ε και να γίνουν τρεις-τέσσερις μήνες μετά δεν χάλασε ο κόσμος».

Άντε πάλι να του εξηγήσεις πώς γίνονται οι εκλογές στην Ελλάδα. Να αρχίσεις από την Αλεξανδρούπολη στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και να φθάσεις μέχρι το «πραξικόπημα», όπως το ονομάζουν κάποιοι, επί Κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ και το αστείο δόγμα της εξυγίανσης. Εκεί, θα καεί και η τελευταία… φλάντζα. Ειδικά αν προσπαθήσεις να τον πείσεις για την πρόθεση αλλαγής του εκλογικού συστήματος από την Κυβέρνηση, την προσπάθεια διεύρυνσης του σώματος αλλά και τι επιδιώκουν οι αντιμαχόμενες πλευρές.

Αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι εκλογές της ΕΠΟ, οι σύμβουλοι, ο ρόλος της Κυβέρνησης και πάει λέγοντας. Πρόσφατα, ο Αλέξανδρος Τζιόλης ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του. Σε περίπτωση που κάποιοι δεν το γνωρίζουν, έχει 75 συμμετοχές στην Εθνική Ανδρών και ήταν από τα βασικά στελέχη του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στις τελευταίες… χαρές που μας πρόσφερε. Ούτε ένα αφιερωματικό βίντεο για έναν ποδοσφαιριστή υπόδειγμα του οποίου η προσφορά στην Εθνική αμφισβητούν μόνο οι εγκάθετοι και οι μηδενιστές.

Γενικώς, σ’ ένα περιβάλλον κανονικότητας, βασικό ζήτημα θα ήταν η διοργάνωση του φετινού τελικού του Κυπέλλου Ελλάδας, οι συνθήκες διεξαγωγής των αγώνων του επόμενου Πρωταθλήματος, η δημιουργία συνθηκών για την οικονομική επιβίωση των αθλητικών ανωνύμων εταιριών οι οποίες διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο λόγω των νέων οικονομικών δεδομένων.

Εμείς ασχολούμαστε όμως με τις εκλογές της ΕΠΟ γιατί προφανώς, είναι ζήτημα υψίστης εθνικής ασφάλειας, διότι γνωρίζουμε τι πραγματικά είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο καθώς… μόνο μπάλα δεν είναι.