Ελληνικό ποδόσφαιρο, αφημένο στην κακή του μοίρα

• Η Εθνική και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στο έλεός τους

Διαβάζοντας όλα αυτά τα υπέροχα στις ανακοινώσεις των ομάδων μετά την δημοσιοποίηση της απόφασης της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ σχετικά με την υπόθεση πολυιδιοκτησίας, πέρα από όλα τα άλλα έπιανα τον εαυτό μου να αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να ζούμε ως ποδοσφαιρική κοινωνία με την ψευδαίσθηση ότι η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία θα αποκτήσει διοίκηση κοινής αποδοχής. Με άλλα λόγια, προσπαθούσα να καταλάβω ποιος, πώς και γιατί πείθει τον Πρωθυπουργό ότι αυτή είναι μια ρεαλιστική προσδοκία, δηλαδή το να συμφωνήσουν οι μεγάλοι παίκτες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην επιλογή ενός νέου καθεστώτος στο ποδόσφαιρο. Ποιος μπορεί να ζει σήμερα με την ψευδαίσθηση ότι οι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο θα συμφωνήσουν και θα ομονοήσουν πάνω σε οτιδήποτε που αφορά το γενικό και το εθνικό συμφέρον του ποδοσφαίρου; Κοροϊδευόμαστε;

Το νέο lockdown κατά πως φαίνεται θα στείλει για αργότερα τις εκλογές της ΕΠΟ, οι οποίες έχουν αναβληθεί για τις 19 Μαρτίου. Καλό Πάσχα, λέω, δεδομένου ότι μέχρι τις 2 Μαϊου που πέφτει φέτος το Πάσχα δεν πρόκειται να γίνουν εκλογές, διότι το ίδιο το ποδόσφαιρο θα αναβάλει και πάλι τις εκλογές αν τυχόν η επικρατούσα κατάσταση σχετικά με την πανδημία θα το φέρνει στη δύσκολη θέση να του επιτρέπει νωρίτερα να κάνει εκλογές.

Τα όσα ακούω και καταλαβαίνω με οδηγούν στην εκτίμηση ότι το ποδόσφαιρο θα παραμείνει ακυβέρνητο, δηλαδή στη σημερινή κατάστασή του, και ότι όλοι αυτοί που προσπαθούν να το βάζουν στο χέρι θα συνεχίσουν να το κάνουν. Μάλιστα απορώ για ποιο λόγο πήγε να μπλέξει με αυτό το θέμα ο Πρωθυπουργός, για ποιο λόγο είπε να ασχοληθεί με κάτι που δεν τον βολεύει καθόλου. Με κάθε τρόπο, με κάθε πτυχή της συμπεριφοράς του το επαγγελματικό ποδόσφαιρο φωνάζει ότι θέλει να παραμείνει ως έχει - όχι απλώς “αυτοδιοικούμενο” αλλά ένα ακυβέρνητο ρημάδι, όπως είναι σήμερα. Θέλει να συνεχίσει να λειτουργεί με νόμους μαύρης αγοράς. Με τη συμπεριφορά της, η υψηλή κοινωνία των επενδυτών του ποδοσφαίρου έχει φωνάξει προς πάσα κατεύθυνση ότι τα περί “ολιστικής μελέτης” και περί “ανασυγκρότησης του ποδοσφαίρου με διοίκηση κοινής αποδοχής” τα ακούει βερεσέ. Το έδειξε προς την UEFA και την FIFA, το έδειξε προς την κυβέρνηση, το δείχνει παντού και πάντα με τη συμπεριφορά της.

Η Εθνική και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στο έλεός τους

Ξέρω καλά ότι για όλους αυτούς που δραστηριοποιούνται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο η Εθνική Ομάδα αποτελεί μια βαρετή λεπτομέρεια, με την οποία δεν ασχολούνται παρά μόνο για να πιέζουν να προσκαλούνται οι ποδοσφαιριστές των συλλόγων τους ώστε να ανεβάζουν την αντικειμενική χρηματιστηριακή αξία τους. Προφανώς αποτελεί για όλους αυτούς λεπτομέρεια το γεγονός ότι στις 25 Μαρτίου, δηλαδή σε 45 ημέρες η Εθνική Ομάδα ξεκινά, στην Ισπανία, την πορεία της στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ. Προφανώς για όλους αυτούς που έχουν επιχειρηματικά συμφέροντα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και θα έπρεπε θεωρητικά να τους καίει το να καταφέρει η Εθνική να επιστρέψει μετά από 8 χρόνια στην τελική φάση μιας μεγάλης διοργάνωσης είναι λεπτομέρεια το γεγονός ότι σήμερα η Εθνική Ομάδα ζει με έναν προπονητή ο οποίος δεν ξέρει με ποια διοίκηση να σχεδιάσει το μέλλον - με τη σημερινή, που υπολειτουργεί μέχρι να φύγει ή με την επόμενη που δεν γνωρίζει;

Να δοκιμάσω να αναφερθώ και στα υπόλοιπα μέρη του εθνικού ποδοσφαίρου, δηλαδή αυτά που βρίσκονται πίσω από την βιτρίνα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και της Εθνικής Ομάδας; Να μιλήσω για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, το οποίο συμπληρώνει σε λίγο έναν χρόνο διακοπής της λειτουργίας του; Να μιλήσω σχετικά με την μέριμνα, την φροντίδα, την χαρτογράφηση και τον έλεγχο λειτουργίας των ακαδημιών ποδοσφαίρου ανά την χώρα; Για τις ανάγκες του εθνικού ποδοσφαίρου να οργανωθεί και να ψηφιοποιηθεί προκειμένου επιτέλους να λειτουργήσει με στρατηγικό σχέδιο για την δημιουργία μιας εθνικής αγωνιστικής ταυτότητας; Για τις ανάγκες των Ελλήνων να επιμορφωθούν σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα που σχετίζονται με τις επιστήμες του ποδοσφαίρου και την επικρατούσα κατάσταση με τους Έλληνες να σπουδάζουν και να επιμορφώνονται διαδικτυακά σε όποια άλλη ομοσπονδία πλην της ελληνικής; Για τα κονδύλια της UEFA για το γυναικείο ποδόσφαιρο που δεν αξιοποιούνται εδώ και χρόνια από την ελληνική ομοσπονδία;

Όλα τα παραπάνω, που απασχολούν τους φυσιολογικούς ανθρώπους που ασχολούνται ή επιθυμούν να ασχοληθούν επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο δεν απασχολούν κανέναν· ούτε τους ανθρώπους του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ούτε τους “ερασιτέχνες” παράγοντες που διοικούν εδώ και δεκαετίες το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και οι μεν και οι δε ασχολούνται μόνο με τη διαιτησία και τις πειθαρχικές επιτροπές. Με τη μαρμελάδα. Όλα τα άλλα να πα να …

Προκειμένου να μη με πιάσει κατάθλιψη, θα κλείσω με κάτι αισιόδοξο, ή, πιο σωστά, ανακουφιστικό: όλο αυτό το χάος και το κενό επιτρέπει στον Τζον Φαν’τ Σχιπ να συνεχίσει να λειτουργεί ανεμπόδιστα στην Εθνική Ομάδα στα κομμάτια των προσκλήσεων και της νοοτροπίας. Κι επειδή όλους τους άλλους, τους Έλληνες, δεν μπορείς να τους πιάσεις πουθενά, όπως διδάσκει η Ιστορία, περιμένω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον την αρχή του “πλάνου Κατάρ” τώρα που μπαίνει στην φάση της υλοποίησης για να κρίνω τον Φαν’τ Σχιπ. Τον έχω ακούσει να μιλά για αυτό το πλάνο από τον πρώτο καιρό της πρόσληψής του. Τον βλέπω να πηγαίνει αυτό τον καιρό από γήπεδο σε γήπεδο για να τσεκάρει τους αξιόλογους νεαρούς Έλληνες ποδοσφαιριστές. Ξέρω ότι δουλεύει με πλάνο, και έχω για αυτόν την εντύπωση ότι διατηρεί φιλοδοξίες. Στην πραγματικότητα αυτός, ένας Ολλανδός, καίγεται πολύ περισσότερο από την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων που διοικούν το εθνικό ποδόσφαιρο για μια εθνική επιτυχία. Περιμένω λοιπόν ανυπόμονα να διαπιστώσω πώς θα διαχειριστεί την προετοιμασία και την εκκίνηση της Εθνικής Ομάδας στα European Qualifiers. Με την ευχή αυτός να αποδειχθεί ικανότερος και καταλληλότερος για το ελληνικό ποδόσφαιρο από αυτούς που τον επέλεξαν και αυτούς που τον αφήνουν να συνεχίσει να λειτουργεί ως ομοσπονδιακός προπονητής απλώς και μόνο επειδή σήμερα υπάρχει κενό εξουσίας.