Λουίς Ενρίκε, εσύ έχεις ήδη κατακτήσει αυτό το Euro
Το να χάνεις έναν γονιό είναι οδυνηρά τραυματικό (μιλάω εκ διπλής πείρας), αλλά δεδομένα δεν υπάρχει μεγαλύτερο δράμα, πιο άσχημο χτύπημα της μοίρας για έναν άνθρωπο, από το να χάνει το παιδί του.
Στα τέλη Αυγούστου του 2019 η Σάνα Μαρτίνεθ, μόλις στα εννέα της χρόνια και μετά από άνιση, απίστευτα άδικη μάχη με τον καρκίνο των οστών, έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο, βυθίζοντας την οικογένειά της σε ένα πένθος που θα την συνοδεύει για πάντα.
Λιγότερα από δύο χρόνια αργότερα ο πατέρας της και προπονητής Λουίς Ενρίκε, δηλώνει (και είναι) έτοιμος να καθοδηγήσει την Ισπανία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που εκκινεί σήμερα (11/06), αδιαφορώντας για την σκληρή κριτική που ήδη δέχεται.
Σε συνέντευξη Τύπου, όταν τον ρώτησαν για την αμφισβήτηση στο πρόσωπό του και τις επιλογές του (όπως το να αφήσει εκτός αποστολής τον αρχηγό και ρέκορντμαν συμμετοχών Σέρχιο Ράμος ή να καλέσει 24 παίκτες αντί 26 που είχε δικαίωμα), η απάντηση του 51χρονου τεχνικού από το Χιχόν ήταν καθηλωτικά αφοπλιστική.
«Για να είμαι ειλικρινής, όλα αυτά είναι ένα παιδικό παιχνίδι αν τα συγκρίνω με πράγματα που έχω ζήσει» είπε ο «Λούτσο». Η έκφραση «παιδικό παιχνίδι» (juego de niños), όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, χρησιμοποιείται για να καταδείξει την ευκολία, την αγνότητα, την απλότητά του.
Λουίς Ενρίκε, έχεις απόλυτο δίκιο. Η κριτική του Τύπου, η αμφισβήτηση των φιλάθλων, το άγχος του να δώσεις απαντήσεις δεν έχει καμία, μα καμία σχέση με αυτό που έχεις ζήσει.
Και αυτό πρέπει να κατανοήσουμε όλοι μας. Το ποδόσφαιρο, όσο σημαντικό και αν είναι, όσο «πιο σοβαρό και από ζήτημα ζωής και θανάτου» να είναι, όπως είχε πει κάποτε ο θρυλικός Μπιλ Σάνκλι, είναι αυτό ακριβώς. Ποδόσφαιρο. Ένα παιχνίδι. Μπάλα.
Για ένα μήνα, εσείς, εμείς, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μπροστά στις τηλεοράσεις και μερικές χιλιάδες τυχεροί μέσα στα γήπεδα (έστω και με μάσκες και αρνητικά μοριακά τεστ ή εμβολιασμένοι), θέλουμε να χαλαρώσουμε, να ξεχαστούμε, να φωνάξουμε, να πανηγυρίσουμε, να κλάψουμε για την μπάλα.
Αλλά να φροντίσουμε να το κάνουμε μαζί με ανθρώπους που αγαπάμε, οι οποίοι δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ δεδομένοι. Και, το πιο σημαντικό και το ξέρουμε, δεν θα είναι (και δεν θα είμαστε για εκείνους) αιώνια μαζί μας.
Είναι δεδομένο ότι το ίδιο θα κάνει και ο Λουίς Ενρίκε για την προσπάθεια της Ισπανίας, τον πάγκο της οποίας άφησε προσωρινά για να αφοσιωθεί απόλυτα στον άνισο αγώνα της Σάνα.
Στη μνήμη της, στην αγάπη της συντρόφου του Ελένα και των δύο μεγαλύτερων παιδιών τους, Πάτσο (22 ετών) και Σίρα (20), ο «Λούτσο» θα τα δώσει όλα για να δει την ταλαντούχα, αλλά νεανική παρέα των Φούριας Ρόχας να ανεβαίνει στην κορυφή της Ευρώπης για τέταρτη φορά στην ιστορία της.
Ακόμα, όμως, και αν δεν τα καταφέρει, κάτι που φαντάζει (ποδοσφαιρικά) και το πιο πιθανό, ο «Λούτσο» έχει ήδη κατακτήσει αυτό το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Γιατί στάθηκε όρθιος μετά από αυτό το απίστευτα δραματικό χτύπημα, γιατί βρήκε τη δύναμη να χαμογελάσει ξανά, γιατί ζει και πάλι με πάθος το επάγγελμα που τόσο αγαπά, γιατί ξέρει ότι αυτό θα ήθελε η Σάνα.
Νομίζω ότι πιο ταιριαστός επίλογος για το άρθρο είναι τα λόγια της μεγάλης κόρης του Λουίς Ενρίκε, Σίρα, μιλώντας για την αδελφή της που χάθηκε τόσο άδικα και πρόωρα: «Όσα έζησα με την αδελφή μου με έκαναν να δω την ζωή με διαφορετικό τρόπο. Πριν αγχωνόμουν και για το πιο μικρό πρόβλημα. Τώρα σκέφτομαι ότι πρέπει να ζήσω και να απολαύσω κάθε στιγμή. Δεν ξέρουμε πότε θα είναι το τέλος μας. Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω με δύναμη και να βγάζω την θετική πλευρά σε όλα».
Σας παρακαλώ, προσπαθείτε και εσείς να κάνετε το ίδιο στις ζωές σας. Καλό μας Euro…
