Φαβορί ακόμη δεν είδαμε στο Euro 2020
Μετά τα ματς του πρώτου τριημέρου, τώρα που έχουμε δει τις 14 ομάδες και προτού πάρουμε την πρώτη γεύση και από τις υπόλοιπες 10, είναι μια στιγμή για την πρώτη ανακεφαλαίωση. Κυρίως για μια φυσιολογική διαπίστωση: κατά την διάρκεια του πρώτου τριημέρου δεν εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μας ομάδα που να έκανε δήλωση ότι είναι και νιώθει φαβορί για την κατάκτηση του Euro 2020.
Η Ιταλία
Κάποιος θα πειθόταν από την πρεμιέρα της Ιταλίας αν δεν σκεφτόταν ότι αυτή η Τουρκία ήταν μια ομάδα χαμηλού κυβισμού, η οποία δεν κατάφερε να δοκιμάσει ουσιαστικά την ομάδα του Ρομπέρτο Μαντσίνι και να μας κάνει σοφότερους σχετικά με την πραγματική δυναμική της. Η Ιταλία είχε καλά στοιχεία στο παιχνίδι της, και κατάφερε να τα αξιοποιήσει για να φτάσει σε μια άνετη νίκη στο β’ ημίχρονο. Η καλή κυκλοφορία και η ποιοτική κατοχή της μπάλας χάρη στην ποιότητα των κεντρικών μέσων, η επιθετική άμυνα ψηλά και η άμεση μετάβαση στην φάση επίθεσης με γρήγορες αποφάσεις, τα διαφορετικά μοτίβα ανάπτυξης, όλα αυτά είχαν μεγάλο ενδιαφέρον. Η Ιταλία σε άφηνε μόνο με την απορία σχετικά με το αν θα αντέξουν οι “ηλικιωμένοι” και ταλαιπωρημένοι από τραυματισμούς κεντρικοί αμυντικοί της, και αν έχει όση σκληράδα μπορεί να της χρειαστεί στην μεσαία γραμμή της κατά την φάση άμυνας.
Το Βέλγιο
Παρόμοια είναι η συζήτηση σχετικά με την πρώτη εντύπωση από το Βέλγιο. Έπεσε πάνω σε μια αδύναμη, τουλάχιστον σε αυτό το ματς, Ρωσία κι έτσι δεν μας έδωσε την ευκαιρία να καταλάβουμε πολλά. Καταλάβαμε πολύ καλά ότι παραμένει “καυτός” ο Λουκάκου, αλλά μείναμε με περίπου τις ίδιες απορίες που είχαμε από τις ημέρες του φιλικού με την Ελλάδα. Το Βέλγιο σε βάζει να αναρωτιέσαι αν η αμυντική και η μεσαία είναι γραμμές ομάδας ικανής να φτάσει μακριά στην διοργάνωση όταν λείπει από το τερέν ο Ντε Μπρόινε και δεν είναι πολύ καλά ο Εντεν Αζάρ.
Η Αγγλία
Το πρώτο περίπου 20’λεπτο της Αγγλίας απέναντι στην Κροατία ήταν εντυπωσιακό. Ήταν το κομμάτι απόδοσης μιας ομάδας στον υψηλότερο ρυθμό. Αφενός όμως δεν ήταν αρκετό για να της δώσει προβάδισμα στο ματς, επειδή έλειψε η αποτελεσματικότητα, και αφετέρου δεν κράτησε πολύ. Ίσως γι’ αυτό δεν έπεισε πολλούς η Αγγλία, όπως κατάλαβα με μια μικρή δημοσκόπηση στο twitter. Στα δικά μου μάτια η Αγγλία δημιουργεί την αίσθηση μιας ομάδας που έχει ωριμάσει συγκριτικά με το 2018, η οποία έχει δεχθεί ενέσεις μεγάλης ποιότητας με τον Φόντεν και τον Μάουντ. Κι αν ο Φίλιπς καταφέρει να συνεισφέρει περισσότερα στην φάση της άμυνας, η προοπτική για την Αγγλία είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
Η Ολλανδία
Πολύ ενδιαφέρον, στην φάση επίθεσης, είχε και αυτό που παρουσίασε το βράδυ της Κυριακής η Ολλανδία που ετοίμασε ο Φρανκ Ντε Μπουρ. Ο ρυθμός που έδινε στην ανάπτυξη των επιθέσεών της ο Φρένκι Ντε Γιονγκ, ο ρόλος του Τζίνι Βαϊνάλντουμ, το μοτίβο ανάπτυξης με τον Ντάμφρις και η μετατροπή του σε επιθετικό είναι στοιχεία που έκαναν την Ολλανδία παραπάνω από ενδιαφέρουσα. Μένεις όμως με την ερώτηση σχετικά με το κατά πόσο θα σοβαρευτεί στο αμυντικό κομμάτι μια ομάδα που έμεινε χωρίς καθοδηγητή στην άμυνα λόγω της απουσίας του Φαν Ντάικ, η οποία συμπεριφέρθηκε με … ολλανδική αφέλεια στην φάση άμυνας απέναντι στην Ουκρανία. Ο τρόπος που δέχεται το δεύτερο γκολ, όταν στήνεται για να αντιμετωπίσει μια στατική φάση και δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ του τερματοφύλακα και των κεντρικών αμυντικών με συνέπεια να μην λειτουργήσει η επιλογή να αμυνθεί ψηλά στο φάουλ, σε κάνει να αναρωτιέσαι αν θα καταφέρει να “σουλουπωθεί” ώστε να γίνει διεκδικήτρια.
Προτού αρχίσει το τουρνουά, στα μάτια μου δεν ήταν μεγάλη διεκδικήτρια καμία από τις πρώτες 14 ομάδες που παρακολουθήσαμε. Όσα είδα από Ιταλία, Αγγλία, Βέλγιο, Ολλανδία δεν άλλαξαν τις αρχικές μου σκέψεις σχετικά με τις πιθανότητές τους να κατακτήσουν το τρόπαιο. Άλλωστε ένα ματς αποτελεί πολύ μικρό δείγμα, κι ας έχουμε εικόνα από τα φιλικά προετοιμασίας - δεν έχει σχέση η φύση των αγώνων προετοιμασίας με αυτό που συμβαίνει τώρα στα επίσημα ματς. Στην αναμονή της πρώτης παράστασης από την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Γερμανία και φυσικά την Γαλλία σκέφτομαι ότι το πρώτο τριήμερο έχει ήδη δημιουργήσει την αίσθηση ότι το Euro 2020 θα δικαιώσει τις προσδοκίες μας: μια διοργάνωση με κόσμο, και με αρκετές ομάδες ικανές να πετύχουν πράγματα στο τουρνουά και κυρίως να μας κάνουν να περάσουμε καλά με τα παιχνίδια τους. Τώρα, που η κατάσταση της υγείας του Κρίστιαν Ερικσεν μας επιτρέπει να εστιάζουμε στο ποδόσφαιρο, ανυπομονώ για την συνέχεια!
